1938 - Pearl Buck

PEARL BUCK (1938)




KTO:
powieściopisarka i nowelistka
NARODOWOŚĆ:
amerykańska
URODZONA:
26 czerwca 1892 w Hillsboro (Zachodnia Wirginia)
ZMARŁA:
6 marca 1973 w Danby (Vermont)
DZIEŁA:
"Wiatr wschodni, wiatr zachodni" (1930)(w Polsce przetłumaczona jako "Spowiedź Chinki") - powieść
"Ziemia błogosławiona" (1931) - powieść
"Synowie" (1932) - powieść
"Ludzie w rozterce" (1935) - powieść
"Wygnanka" (1934) - powieść
"Walczący anioł" (1934) - powieść
"To dumne serce" (1938) - powieść
"Moje światy" - autobiografia

Z UZASADNIENIA NAGRODY:
Otrzymała ją za "wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła". Jeden z członków jury, Per Halstroem uważa, że utwory Pearl Buck "układają drogę dla wzajemnego poznania się ludzi, na przekór wszelkim rasowym barierom".

FAKTY Z ŻYCIORYSU:
Panieńskie nazwisko Pearl Buck brzmiało Sydenstricker. Była córką misjonarza i wychowała się w Chinach. Jej ojciec zajmował się przekładem Biblii z greki na język chiński. Ona sama mowę chińską poznała wcześniej niż angielską. Uczył ją miejscowy nauczyciel, konfucjanista. Dzięki temu mała Pearl nigdy nie czuła się w Chinach cudzoziemką. Jako piętnastoletnia dziewczynka trafia do angielskiej szkoły misyjnej w Szanghaju. W 1910 r. wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiuje psychologię i otrzymuje na uczelni dwie nagrody literackie. W 1914 r. wraca do Chin, by opiekować się chorą matką i prowadzić działalność misyjną. Tam wychodzi za mąż za Johna L. Bucka, amerykańskiego eksperta rolnego i misjonarza (ma z nim córkę Carol). Po śmieci jej matki małżeństwo wyjeżdża do Południowych Chin, gdzie przez pięć lat krzewi chrześcijaństwo wśród ubogich rolników. Później Buckowie przenoszą się do Nankinu i podejmują tam pracę na angielskim uniwersytecie: on wykłada nauki rolnicze, ona literaturę amerykańską i angielską. Zaczyna wówczas pisać regularnie teksty dla czasopism "Asia" i "The Atlantic Monthly". Warto przypomnieć, że jej debiut prasowy nastąpił, gdy miała kilka lat: w rubryce dziecięcej anglojęzycznej gazety "Shanghai Mercury".



W 1926 r. Buckowie wyjeżdżają na rok do USA, gdzie Pearl uzyskuje tytuł magistra nauk humanistycznych w dziedzinie literatury. Badania lekarskie wykazują, że ich córka, Carol jest niedorozwinięta umysłowo. Małżeństwo adoptuje inną dziewczynkę, Jenny. Kiedy w 1927 r. Buckowie wracają do Chin, trwa tam wojna domowa. Zmuszeni są ewakuować się przez Szanghaj do Japonii. Ich dom w Nankinie został doszczętnie zniszczony: ginie w nim bezpowrotnie rękopis pierwszej powieści Pearl Buck. W 1930 r. ukazuje się jej książka pt. "Wiatr wschodni, wiatr zachodni" (w Polsce przetłumaczona jako "Spowiedź Chinki"). W powieści tej, odznaczającej się bogactwem obserwacji i przeżyć, pisarka odmalowała chiński konflikt pokoleń między "ojcami" - tradycjonalistami a ich zeuropeizowanymi "synami°.



W roku 1931 wychodzi drukiem najwybitniejsze dzieło Pearl Buck "Ziemia błogosławiona". Przynosi ono autorce Nagrodę Pulitzera i światowy rozgłos. Jest to pierwsza część powieściowej trylogii o tematyce chińskiej, której kolejne części: "Synowie" i "Ludzie w rozterce" ukażą się w latach 1932 i 1935. Napisana prostym, niemal biblijnym stylem, "Ziemia błogosławiona" przez krytyków nazwana została "przypowieścią o życiu ludzkim". Łącząc chińskie tradycje literackie z angielskimi, Buck poszukuje wspólnoty losów ludzi Wschodu i Zachodu. Jak żaden z mistrzów pióra od czasów Marco Polo przybliża zachodnim czytelnikom kulturę i tradycję "milczącego kolosa" - Chin. Równie wielką popularnością wśród czytelników cieszą się wydane w 1934 r. zbeletryzowane biografie - matki pisarki ("Wygnanka") i jej ojca ("Walczący anioł").



Od 1934 r. Buck żyje w USA, gdzie pisze kilka powieści, tym razem o tematyce amerykańskiej, z których największym powodzeniem cieszy się napisane w 1938 r. "To dumne serce". Trzy lata wcześniej rozwodzi się ze swoim mężem i bierze ślub z wydawcą jej książek, Richardem Walshem, z którym adoptują kilkoro dzieci. W 1938 r. pisarka otrzymuje literacką Nagrodę Nobla za "wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła". Jeden z członków jury, Per Halstroem uważa, że utwory Pearl Buck "układają drogę dla wzajemnego poznania się ludzi, na przekór wszelkim rasowym barierom". Przypomnijmy, że w Europie jest to rok Hitlera, który dla swoich żądań nie znajduje żadnego oporu, a w Azji - rok japońskiej agresji na osłabione Chiny. Według krytyków to ostatnie wydarzenie zadecydowało o przyznaniu Pearl Buck Nagrody Nobla. Miało być ono znakiem solidarności cywilizowanej części Europy z ofiarą japońskiej napaści.



Do dziś większość krytyków uważa, że twórczość Buck, chociaż oryginalna i zajmująca, nie była wystarczająco wybitna dla uzyskania tak prestiżowego lauru jak Nagroda Nobla. Po jej przyznaniu popularność pisarki zaczęła maleć. Tekstom Buck zarzucano dydaktyzm i sentymentalizm. Pisała bardzo dużo (ogółem przez prawie czterdzieści lat wydała ponad osiemdziesiąt utworów), ale jej książki - nawet autobiografia "Moje światy" - przechodziły bez większego echa. Napisane przez nią w latach 40. powieści chińskie mają dziś wartość głównie historyczną. Pearl Buck zmarła przeżywszy osiemdziesiąt lat i przez wielu pamiętana jest dzisiaj nie jako autorka powieści, lecz działaczka społeczna, niosąca w wielu organizacjach charytatywnych pomoc dla biednych ludzi w Azji.

Do czytania

Do słuchania

Nie ma plików w tym folderze