O przyjaźńi

To takie...

To takie niezwykłe kiedy przyjaźń, jak róża kwitnie...
To takie wspaniałe, kiedy w przyjaźni wszystko jest naturalne...
To takie urocze kiedy przyjaźń jest okazywana,
albowiem - łączy...

To takie miłe, kiedy przyjaźńsię odzywa...
To takie boskie, kiedy w przyjaźni zapomina się,
co to troski...?!
To takie niepowtarzalne, kiedy przyjaźń,
jako najdroższy skarb czyni życie cudowne...

- Aleksandra Baltissen

Niech los uśmiech ci śle
gdy zimowe mamy dnie,
kiedy wiosna jeszcze czeka
co tak sobą nas urzeka

Jeszcze trochę przyjdzie czas
że ogrzeje słońcem nas
śmiałym krok do przodu zrobi
swoim pięknem świat ozdobi

A ty wtedy przyjacielu
gdy do serca promień da
cieszyć będziesz się to chwilą
że już w tobie wiosna trwa...

/Ina/

Bądź mi aniołem

Bądź orędownikiem
ludzkich rozmiarów,
i z serca uśmiechem
"Dzień dobry!" mów...

Bądź źródłem radości
w bogactwie kolorów,
by w chwilach słabości
nie zabrakło optymizmu...

Bądź mostem w relacjach
łącząc doczesne drogi
i słońcem w ogniwach,
co z nieba schodzi przyjaźni...

- Aleksandra Baltissen

Przyjaźń serca

Wszystko, co ziemskie
wnosi w świat Boży
w obłoki tryumfu pięknie
i na przyjaźń seca łoży...

Ogień nie gaśnie,
a lód się nie roztapia,
kiedy w oazie kwitnie
uwolniona fotokopia...

Przyjaźń serca trwa
cóż...szybując jak ptak
ale cenna i dobrze się ma,
dlatego mówię jej "Tak"...

- Aleksandra Baltissen

Flakonik

Wziąłem do ręki śliczny flakonik,
aby podziwiać go z bliska,
ale on… nagle… wypadł z mej dłoni
bo ścianka była zbyt śliska…

Stałem przejęty i osłupiały…
mój czas zatrzymał się prawie…
wszak, gdy się stłucze flakonik mały
już nigdy go nie naprawię!

Jak na zwolnionym filmie widziałem
ten dramat w czasoprzestrzeni,
kiedy flakonik kruchym swym ciałem
przybliżał się w stronę ziemi…

Lecz mimo wszystko gdzieś w sercu na dnie
ukrytą miałem nadzieję,
że gdy na ziemię w końcu upadnie…
nie pęknie i… ocaleje.
. . .

Tym flakonikiem jest przyjaźń nasza
a błąd mój tym wydarzeniem…
więc cię z całego serca przepraszam
i proszę o wybaczenie…

- M. Urban

To, co nadaje sens?

Szczerość serca, uścisk dłoni?
warto usiąść, choć czas goni,
łyk herbaty? gestów kilka?
po dniu ciężkim krótka chwilka?

Kiedy natłok spraw przeraża
przyjaźń nasza ? to oaza
i pociecha, gdy w podróży
życia drogą ? los nas znuży?

Przyjaźń jest jak dobre wino:
wzmacnia się, gdy lata płyną?

Bo Przyjaciół oczy właśnie
niosą ciepło, co nie gaśnie,
dobrą dzielą się nadzieją
nawet gdy złe wichry wieją?

Przyjaźń wieczna jest jak trawa,
to sól życia, dni przyprawa?
więc tę chwilę zapamiętam,
bo niezwykła jest i święta?

- Marcin Urban

Przyjaźń to dar

Przyjaźń to dar od mądrości, by życie
uczynić szczęśliwym;
to zapleciony warkocz,gdy dookoła wichry
zrywają korony drzew,
parasol chroniący przed deszczem
niesprawiedliwości,
wskazówka w labiryncie beznadziei,
zawieszona kładka nad przepaściami
życia.

Przyjaciel nie lęka się watahy rozwścieczonych
wichrzycieli, jak matka ,która nie skąpi
nigdy zbawczych rąk.
{ czarnulka}

Miłość czy przyjaźń

Miłość mówi do przyjaźni
Kto tu z nas jest bardziej ważny?
To ja przyjaźń, bo beze mnie
można kochać nadaremnie.

Cóż by była warta miłość
gdyby przyjaźni nie było?
Ile by twa, miłość trwała
gdyby przyjaźń - nie wiązała?

Wtedy miłość się odzywa
bądźże tylko sprawiedliwa
gdyż w przyjaźni, nic innego
tylko kocha się - bliźniego.

- Kazimierz Nowacki

Szczerość serca, uścisk dłoni…
warto usiąść, choć czas goni,
łyk herbaty… gestów kilka…
po dniu ciężkim krótka chwilka…

Kiedy natłok spraw przeraża
przyjaźń nasza - to oaza
i pociecha, gdy w podróży
życia drogą - los nas znuży…

Przyjaźń jest jak dobre wino:
wzmacnia się, gdy lata płyną…

Bo przyjaciół oczy właśnie
niosą ciepło, co nie gaśnie,
dobrą dzielą się nadzieją
nawet gdy złe wichry wieją…

Przyjaźń wieczna jest jak trawa,
to sól życia, dni przyprawa…
więc tę chwilę zapamiętam,
bo niezwykła jest i święta…

Jest takie miejsce
w zaułku serca
pewnie nie najważniejsze
bo w centrum
zwykle lokują miłość
i sadowią niczym na tronie
w złotej koronie

a to jest miejsce
trochę schowane
do którego się wchodzi
bocznymi drzwiami
a do zamków szyfry
znają tylko nieliczni

to taka cicha
spokojna przystań
gdzie mogą wpadać bez okazji –
miejsce dla mojej przyjaźni

- Jadwiga Zgliszewska

Dawny czas

Pójść ma w niepamięć stary druh,
Wspomnienie zgasnąć w nas?
Pójść ma w niepamięć stary druh
I dawny czas?
Za dawny, bracie, czas
Za dawny czas;
Kielichy wznieśmy jeszcze raz
Za dawny czas
Wiec pijmy, pijmy, ty i ja,
Za dawnych wspomnień blask!
Wypijmy wszystko aż do dna
Za dawny czas.
We dwóch zrywaliśmy ze wzgórz
Stokrotki w pełni kras.
Za stroma góra został już
Ten dawny czas.
We dwóch brodziliśmy od zórz
W strumykach, aż dzień gasł.
Zza mórz nie można wrócić już
W ten dawny czas.
Dłoń podaj mi przez przepaść lat
I wypij ze mną wraz
Za dróg przebytych w życiu szmat,
Za dawny czas.


- Robert Burns,
tłumaczenie Zofia Kierszys

Przyjaźń nie pyta, po co dlaczego:
jesteś mi druhem…czy tylko kolegą?
Wstaje zmęczona, trzyma w ramionach,
kiedy Twe serce z żalu gdzieś kona.

Zbiera dla Ciebie wieści po świecie,
cieszy się z Tobą , gdy z wiatrem lecisz
Czyta Ci wiersze w świetle księżyca,
idzie przed Tobą, płaszcz Ci pożycza.

Rany Twe leczy, gdy serce piecze,
tańczy też z Tobą, gdy grają walca.
Cieszy, pocieszy, zaskoczy skeczem,
a kiedy zaśniesz…chodzi na palcach.

Pierwsza też Tobie życzenia składa,
dobre Ci wieści z gołębiem gada.
Pogrozi palcem, kiedy przesadzasz
i ryzykujesz…i nie uważasz.

Sypnie Ci piaskiem…
prawdę w Twe oczy.
Pomysłem innym,
niż Twój zaskoczy.

Nie szafuj słowem - przyjaźń
bo ono znaczy wiele,
znajomych pełno dokoła,
nieliczni to przyjaciele.

Życie razów nie szczędzi,
kark pochylają cierpienia,
ten co pomoże powstać,
wart miana przyjaciela.

Toczysz swój głaz pod górę,
on spada prawie na szczycie,
trzeba zaczynać od nowa
to syzyfowe życie.

Nie ma plików w tym folderze