➤ 02

Ludzie wiersze piszą................................

Chciałbym zrozumieć

Chciałbym całą Twą poezję
zrozumieć po przeczytaniu
móc mglistą odrzucić amuzję
i pojąć Twemu śpiewaniu.

Trudno czemu mi uwierzyć
w głowie ciągle jakieś marki
jak Twe serce mam zmierzyć
którego otwierasz zakamarki.

Serce powinno być radością
Miłość ma serca drgnieniem
uśmiech koniecznością
i wiary mej dopełnieniem.

Dla mnie także świeci słońce
Narzekam czasem wiele żądam
wiele chcę trudów by nie znosić
inaczej myślę gdy zaglądam
na Słoneczną Stronę Zosi.

Wstępuje we mnie radość
tak jakby przebudzenie
stwierdzam mam zadość
me życie bogate w promienie.

Tak naprawdę gdy wiążę
przeżytych nocy i dni końce
widzę mam do czego dążę
dla mnie także świeci słońce.

Rozdarte serce "

Wiatr, słota, zawieruchy,
a tu nie ma od nikogo otuchy.
Smutno mi Boże na tej obcej ziemi
nadziei nie ma, czy coś się odmieni...

Grób Ojca w kraju
Matka jeszcze żywa,
kiedy tak myślę tęsknota ożywa.

Dzieci moje kochane
gdzieście się podziały?
Czemu tak daleko
od mamy odjechały?

Tęsknota za wami jest wielka i sroga
pocieszenia, ulgi szukam u Pana Boga.
Boże drogi, miły daj mi zdrowia i siły,
by moje pragnienia się spełniły...

Cieszyć się dziećmi i wnukami
mymi, to pragnienie moje.
Boże mój Boże, to życzenie moje...

{Autorka: II 1995 M.Rumas}

Wiotka i drżąca, ukryta Na dnie głębokim mórz. Piękniejsza róża wykwita Od bladych ziemskich róż. Rośnie przy ławie koralu, Gdzie wieczna cisza i cień, Gdzie ledwo blaskiem opalu Wschodzący znaczy się dzień. Wie, że jej nigdy w głębinie Słońca nie dojrzy wzrok. Stroi się w tęcze, choć zginie, Spowita w nocny mrok. Nie ufa i nie czeka, Lecz się ku światłu pnie. Tak miłość w duszy człowieka Wschodzi na zwątpień dnie

Czekam

Kiedyś przyjdą takie dni, kiedy będzie mi już łatwo
obejrzeć się za siebie i bez łez przyznać, było warto…
biec na oślep do utraty tchu, spadać i znów się wspinać
warto było, warto, choć nieraz nic, tylko przeklinać…

Kiedyś przyjdą takie dni, kiedy spróbuję znów uwierzyć
w każde słowo, gest i czyn, śmiechem ból uśmierzyć…
Będę budzić swój krzyż ciut świt, nosić na nim cały dzień
I przed siebie gnać pod wiatr gubiąc wspomnień cień…
{Permalink}

Miłość nie ma zwyczaju

Miłość nie ma zwyczaju
uprzedzać o swej wizycie,
jakże często potrafi
zagmatwać swym żarem życie.
Potrafi błysnąć w szarości,
nakłamać słodziutkim głosem,
że ucieleśni marzenia…
(czasami tylko za grosze)…

Przypadków jej nikt nie zliczy.
Nikt nie prowadzi statystyk ..
lecz przyznam tu całkiem szczerze,
że bije też źródłem czystym.
Potrafi niebo rozjaśnić.
Usłać magicznie drogi.
Słodkim się kłaniać pośpiechem,
na nowo serce odrodzić
Maria Polak (Maryla)

Gdybyś

gdybyś mnie kiedyś miał zacząć kochać
daj jakiś znak trochę wcześniej
gdybyś miał problem z miłości terminem
proszę - zrób to przed wrześniem

do wrzosu jestem podobna
z moją jesienną tęsknotą
z wrzosami miłość mi daruj
a nie ze złotem

serce muszę z miłością oswoić
wystroić w maki i róże
bo kiedy mnie już pokochasz
nie chcę ze szczęścia umrzeć

{ Alicja Stankiewicz}

Uśmiech

Chciałabym uśmiech podać ci na dłoni
i niechaj ona twe dłonie dogoni,
a wtedy może uśmiechniesz się do mnie,
chociażby skromnie.

Chciałabym uśmiech posłać ci w kopercie,
ale on zaraz gdzieś znajdzie się stercie
i pewnie wtedy stanie się płaski,
jak rzeczne piaski.

Chciałabym uśmiech ujrzeć na twej twarzy,
a przy tym jeszcze choć trochę pomarzyć,
że twoje serce uśmiecha się także
w ogromnym kadrze.

Chciałabym uśmiech twój dostrzec na róży,
ale on zginie w tak długiej podróży
i zanim dotrze na świata koniec,
w mych łzach utonie

{Ewa Willaume-Pielka}

ogród tajemnic

w moim ogrodzie, gdzie wysoki parkan
zazdrośnie strzeże bluszczów i powoi,
gdzie pnąca róża wygłodniałe nozdrza
dusznym zapachem o poranku poi

jest mały skrawek, który bosą stopą
mogę przemierzać nie patrząc pod nogi.
tam nie ma żądła pszczoła ani osa,
stokrotka szepce, cień drzew myśli chłodzi.

wciągam zachłannie hausty świeżych woni
i nikt nie widzi, jaka mi pazerność
z oczu spogląda na skarby jabłoni.
bluszcz jak wąż się wije przysięgając wierność.

każdy ma ogród; parkan bądź żywopłot
grodzi mu pole na własność dodane.
i bez znaczenia, że każdego inny.
w moim niech skromny przycupnie rumianek.

ja nie zamarzę o dalekich lądach,
o egzotycznych barwach rajskich kwiatów.
ja tutaj - na bosaka, bez schylania głowy
zaglądam sobie w oczy bez zdumienia świata.

czasem otwieram furtkę, kiedy ktoś u progu
nieśmiało chce ukłonić się nie niszcząc ciszy.
wtedy milczą na temat pochowane słowa
w zacienionej altance, w zadumania niszy.

{grusz-ela}

Nie ma plików w tym folderze