➤ OPOWIADANIA I WIERSZE _cz 04

........Idę do Ciebie łąką... Idę do Ciebie boso... Zielonawym dywanem... Mokrym poranną rosą... Gdzie zapach kumaryny... I małe płatki stokrotek... usiądę przy rowie nie pójdę z powrotem... .. /Ewa Willaume-Pielka/

pozwól......

"O, cóż jest piękniejszego, niż wysokie drzewa!"
(Leopold Staff)

Pozwól sobie na uśmiech
na pocałunek rozchylonych ust
i szept gdy brakuje oddechu na więcej

pozwól sobie na grzech
gdy cień w słońcu
i tyle czerwieni w światłach
wiesz ile pragnień budzi się w dotyku warg
w wieczornym przytuleniu
w cichym słowie

pozwól myśli na spacer we dwoje
pośród wysokich drzew
.......Stanisław Kruszewski

„Wielka jest siła natury i całe piękno stworzenia,
ona otwiera mi serce uwalnia ukryte marzenia......

Marzenia o lepszym świecie, bez knowań, złości i gniewu,
w którym ludzie poznają uroki ptasiego śpiewu......

Miast ranić siebie nawzajem złym słowem, czynem czy gestem,
ruchem ręki przyjaznym zapraszają - tu jestem........

Siedzą razem w ogrodzie i patrzą wokół w zachwycie,
a w myślach przewija się jedno: .....Boże, jak piękne jest życie.”

"Nasze życie jest jak wielkie jezioro wolno wypełniające się strumieniem lat. W miarę, jak woda się podnosi, ślady przeszłości znikają pod nią jeden za drugim. Ale wspomnienia zawsze będą wychylać głowę, póki jezioro się nie przepełni."... ... /Alexandre Bisson/

urwany zapach światła............

kochałem Ciebie
jak wiosnę

byłaś poezją
tłumaczyłaś mi nią poranki
noszące zapach pogiętej koszuli
zapinanej aż po strome kolana
a rozpiętej zaraz po burzy
gdy nabrzmiałe nocą wargi
szeptały tak cicho jak modlą się kwiaty

przeglądałaś się w mych oczach
jak sen co już nie powróci
a wypali powidok swej twarzy

i zapewniałaś że będziesz już na zawsze
a ja wiedziałem że bardziej nagim
mogłem być tylko pisząc wiersze
............Victor Venerdi

bajka o miłości z happy endem...


jest gdzieś na świecie miłość tobie przypisana
jest gdzieś czułość co czeka wyłącznie na ciebie
ale żadna wróżka wezwana na pomoc
nie wyrysuje ci do niej mapy po niebie

chociaż przyjaźnie machasz co dzień w ich kierunku
raz w bałaganie słonecznych lśnień a raz pod wiatr
na deszcz włosy rzucasz jak przemoczone skrzydła
to podcina ci je stale prozaiczny świat

kiedy już wiarę stracisz że tobie pisane
kiedy serce już nie jest na usługach duszy
jak o zwykły kamyk potkniesz się o szczęście
- z niepogody pod jego parasol powrócisz

© Alicja Stankiewicz
/Z tomiku „Przypływy i odloty”/

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder