❤Halina Poświatowska

Bądź przy mnie blisko.......Halina Poświatowska

bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni
kiedy myślę jaka ona duża
i jaka ja to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata

Bez ciebie....Halina Poświatowska

bez ciebie jak bez uśmiechu
niebo pochmurnieje słońce
wstaje tak wolnomprzeciera oczy
zaspanymi dłońmimdzień —
szeptem modlę się do uśpionego nieba
o zwykły chleb miłości

Chcę pisać o tobie......Halina Poświatowska
chcę pisać o tobie
twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot
zmarzłą czereśnię
o twoich ustach

składać strofy wygięte
o twoich rzęsach kłamać że ciemne
chcę wplątać palce w twoje włosy
znaleźć wgłębienie w szyi
gdzie stłumionym szeptem
serce zaprzecza ustom
chcę twoje imię z gwiazdami zmieszać
z krwią być w tobie

nie być z tobą zniknąć
jak kropla deszczu którą wchłonęła noc

Czekałam długo.....Halina Poświatowska

czekałam długo wspierałam włosy na ręce
podpórkę robiłam włosom
z moich rąk samotnych z palców

usta oszukiwałam pieszczotą
kolorowej szminki czekajcie — mówiłam — ustom
przyfruną pocałunki

opadną rojem pszczół w wasze różowe wnętrze
i piersi dotykałam ręką szeptałam w uniesione końce
czekajcie — przyjdzie ten w którego rąk zagłębieniu
znajdziecie przystań spokojną i nóg strzelistym wieżom
odwróconym w dół

kłamałam — przyjdzie i drżały — wierząc
teraz — rzucam to wszystko w chłodną taflę lustra
jak w głęboki staw i odwracam twarz i się śmieję

Czym jest miłość.....Halina Poświatowska

Płomieniem który posiadł drewnianą chatę — pijanym
pocałunkiem wgryzł się w głąb strzechy.
Piorunem — który kocha wysokie drzewa — wodą
uwięzioną płasko — wyzwalaną przez niesyty wolności wiatr.

Włosami sosny — gładzonym jego ręką — włosami
rozśpiewanymi w szaloną wdzięczną pieśń.
Ciemną głową topielicy — która palce rozsnuła
w poprzek fali — a uśmiech dała nieżywemu słońcu.

Wyciągnięta na brzeg — płakała długo i nie wyschła
aż dotąd póki smutni ludzie nie zakopali jej w ziemi.
Płomieniem.

Halina Poświatowska ".....ile razy można umrzeć z miłości..."
ile razy można umrzeć z miłości
pierwszy raz był to gorzki smak ziemi
gorzki smak
cierpki kwiat
goździk czerwony palący

drugi raz tylko smak przestrzeni
biały smak
chłodny wiatr
odzew kół głucho dudniący

trzeci raz czwarty raz piąty raz
umierałam z rutyną mniej wzniośle
cztery ściany pokoju na wznak
a nade mną twój profil tak ostry

Ja jeszcze ciągle czekam...Halina Poświatowska

ja jeszcze ciągle czekam na ciebie
a ty nie przychodzisz
a jeśli
to jesteś przejazdem na dwa dni
jak ten fizyk z Moskwy w niemodnym kapeluszu
który uśmiechnął się od mnie
i zniknął na zakręcie białych szyn
nie próbowałam go zatrzymać
wiedziałam przecież
że to nie ty

czekam czekam wytrwale
tak lekko dotykają mnie dni
moja tęsknota jest tęsknota planet
zmarzłych tęskniących do słońca
a ty jesteś słońcem
które pozwala mi żyć
jest znowu wieczór
na dachach leży śnieg
wąskie wieże kościołów nakłuwają niebo
i dni tak lekko biegną nie wiadomo gdzie

Jak ogień trawi lekkie drzewo - Halina Poświatowska

jak ogień trawi lekkie drzewo
tak ja oplatam twoje ciało
miękka i zwinna jak płomień

kochając ciebie delikatnie
rozniecam twoje myśli w płomień
mój żar ich zimną formę kradnie

dotknięcie moje jasne niebo
twych oczu zwęża w ciemny płomień
tak kocham cię kochając siebie

płomień powtarzam płomień płomień
kaleczy usta rani dłonie
i wszelki kształt pod złotem grzebie

Jestem dla ciebie czuła... Halina Poświatowska

jestem dla ciebie czuła
jak dla pszczół
cierpki zapach kwiatu
jestem dla ciebie dobra
jak dla zmęczonych skrzydeł ptaka
rozchwiana gałąź

złoto
opadam na twe powieki
usmiechem
odpędzam myśli - kąśliwe osy

to noc
dała mi ciebie
ogromna noc
w której gubiłam rozrzucone po płótnie włosy

jesteś
jak księżyc wyraźny
świecisz
na moim chłodnym niebie

modlę się do ciebie

jaka to religia
w której czci się usta
wygiętego boga przedświtów
ach religia

wspaniali bluźniercy
jesteśmy sobie
zamkniętym czworokątnym światem

W twoich doskonałych palcach.....Halina Poświatowska

w twoich doskonałych palcach
jestem tylko drżeniem
śpiewem liści
pod dotykiem twoich ciepłych ust
zapach drażni — mówi: istniejesz
zapach drażni — roztrąca noc
w twoich doskonałych palcach
jestem światłem
zielonymi księżycami płonę
nad umarłym ociemniałym dniem
nagle wiesz — że mam usta czerwone
— słonym smakiem nadpływa krew —

Pragnę mocniej....Halina Poświatowska

pragnę mocniej
od pożółkłej topoli
na srebrnej drodze
pełnej lipcowego kurzu
pragnę ciebie
deszczem na moje nagie ciało
w spopielałe czoło
spłyń
drzewa szeptały trwożnie
dzień dzień
śmiały się cicho
noc
nocą w moje rozchylone ręce
ciepłą nocą
wilgotną rosą
przyjdź

Nie ma plików w tym folderze