Gosia i Donald Tusk

"Przez moment byłam nawet z niego dumna":)

Małgorzata Tusk od początku nie znosiła polityki i zawsze była przeciwna zaangażowaniu się męża w politykę. Świat władzy nieszczególnie ją kusi, bo jest dość hermetyczny i koszmarnie nudny. "Przez całe nasze życie Donald podejmował decyzje, które były ponad moje możliwości pojmowania rzeczywistości" - pisze otwarcie Małgorzata Tusk . Wyjawia, że nigdy się nie wtrącała w to, co robił w polityce, bo z reguły nie rozumiała jego posunięć. Tak było w przypadku jego decyzji o połączeniu Kongresu Liberalno-Demokratycznego z Unią Demokratyczną, potem z wystąpieniem z Unii Wolności i wreszcie z założeniem Platformy Obywatelskiej . "Ja polityki nie rozumiem, on ma do niej talent" - stwierdza. Kiedy jednak uczestniczyła w zjeździe założycielskim PO, który odbył się Hali Oliva w Gdańsku w styczniu 2001 r. poczuła się "naprawdę cudownie". "Przez moment byłam nawet z niego dumna" - pisze.

Wyjawia, że w 2005 r., kiedy Tusk odniósł porażkę w wyborach prezydenckich było jej lżej, bo bała się, że cena za wygraną będzie zabójcza dla ich rodziny . Z kolei wygrana w 2007 r. bardzo ją ucieszyła. "Wtedy właśnie powiedziałam mu, że jestem z niego dumna. Nie robię tego zbyt często: facetów nie należy rozpieszczać, bo i tak mają w życiu łatwiej. A tym bardziej nie należy ich zanadto chwalić, bo męska próżność i bez naszych pochwał jest wystarczająco wielka. Ale czasami zasługują na miłe słowo" - podsumowuje.

"Co noc budził go ból mięśni, ale jeszcze bardziej bolało go upokorzenie":)

Małgorzata Tusk opisuje różne prace, które Tusk podejmował, by utrzymać rodzinę w stanie wojennym. Był m.in. sprzedawcą pieczywa w dworcowym tunelu w Gdańsku ("Zaczynał pracę przed szóstą rano. Stał tam w białym kitlu i sprzedawał jagodzianki ludziom idącym na pierwszą zmianę"), redaktorem monografii kaszubskich wsi czy teczek haftu kaszubskiego ("Dzięki temu jest w rodzinie największym specjalistą od hafciarstwa"). Potem zatrudnił się w spółdzielni robót wysokościowych "Świetlik", gdzie na linach malował kominy.

Pod koniec lat 80-tych wyjeżdżał też do pracy za granicę. W Niemczech, w małej bawarskiej wsi za niewielkie pieniądze pracował przy prasie wyciskającej sok z jabłek. "Co noc budził go ból mięśni, ale jeszcze bardziej bolało go upokorzenie" - opisuje jego żona. W Norwegii - był szklarzem, murarzem, stolarzem, elektrykiem i hydraulikiem, pracował na tokarce i z piłami mechanicznymi, a nawet sprzątał biura. "Nie mogłam się nadziwić, jak Donek dawał sobie radę, bo nigdy nie był 'złotą rączką'" - wspomina Małgorzata Tusk. Wrócił z zarobionymi tysiącami dolarów, pięknymi swetrami dla dzieci, zabawkami, spryskiwaczem do szyb, kolorowymi spinaczami, samoprzylepnymi karteczkami, a nawet workiem pełnym... torebek reklamówek, dość zużytych, z których, nie wiedzieć czemu, był szczególnie zadowolony.

"Nie traktowałam zbyt serio jego działalności, dla draki był gotów na wiele":)

Kiedy wychodziła za Donalda, Małgorzata Tusk wiedziała, że jest w jakiś sposób zaangażowany w działania gdańskiej opozycji, nie traktowała jednak zbyt serio działalności, jaką uprawiał na uniwersytecie. "Ulotki, rozklejanie nekrologów po zabójstwie Pyjasa, nielegalna literatura i gazetki, które przynosił do domu - wszystko było ciekawe, trochę niebezpieczne, ale i incydentalne. Wyglądało to raczej na młodzieżową drakę, a Donek dla draki był gotów na wiele. Nie sądziłam wówczas, że na moich oczach zaczyna się wielka historia i że polityka tak mocno i trwale zagości w moim życiu" - wspomina.

Jej udział w historii zaczął się od robótki na drutach. "Któregoś dnia, było to pół roku przed Sierpniem, Antek Mężydło przyjechał do nas i powiedział Donkowi, że Adam Michnik został zatrzymany i nie dotrze z wykładem na spotkanie. Mężydło uznał, że nie można go odwołać, więc poprosił Donka, żeby wygłosił wykład z historii międzywojennej Polski. A ja właśnie zupełnie spokojnie kończyłam robić mu sweter na drutach. Spojrzał na mnie błagalnie i spytał: - Zdążysz skończyć ? Więc robiłam go przez całą noc, bo wiedziałam, jakie to dla niego ważne - debiut, i to w roli zastępcy Michnika. Następnego dnia wieczorem, dumny jak paw w nowym swetrze z szarej owczej wełny, jechał do Brzeźna na spotkanie z ludźmi, którzy kilka miesięcy później mieli zmienić historię Polski" - opowiada.

Wyjawia, że woziła paczki bibuły pod materacem w wózeczku maleńkiego synka, Michałka. "Umawialiśmy się z kolegą w parku na ławce, ja brałam na ręce Michałka, a on niby wygładzał kołderkę, pakując jednocześnie gazetki do siatki" - relacjonuje. Razem z mężem przywoziła też do strajkującej stoczni jedzenie, papierosy i wieści z miasta. "Donek uparł się, żeby kupić stoczniowcom arbuzy, bo sam je uwielbiał i sądził, że sprawi im wielką frajdę. Byli bardzo zdziwieni, ale po jego minie widziałam, że miał poczucie dobrze wykonanego zadania" - wspomina.

"Zakochałam się, tak po prostu, nie wiadomo kiedy ..."

W swojej autobiografii Małgorzata Tusk zdradza swoją największą tajemnicę - trzydzieści lat temu niemal zostawiła męża dla innego mężczyzny. "Znalazłam. Zakochałam się, tak po prostu, nie wiadomo kiedy. Znowu ktoś zwracał na mnie uwagę, znowu byłam dla kogoś ważniejsza niż otaczająca nas rzeczywistość. I było mi z tym dobrze: odnalazłam poczucie własnej wartości, samotność przestała dokuczać, a co najcenniejsze, nie czułam się już tak zdominowana przez męża i jego świat" - wspomina.

Jak pisze, wszyscy znajomi wiedzieli, co się dzieje, poza jej mężem: "Nawet wtedy, kiedy jego przyjaciel zwrócił mu uwagę już całkiem wprost, jak tamten mężczyzna i ja na siebie patrzymy, że widziano nas razem na ulicy. Donek zaśmiał się tylko: - Stary, ty nie masz pojęcia, jak my się kochamy. Świata poza sobą nie widzimy. Wszystko jest super. Inny facet - wykluczone !". Dlatego mało nie odszedł od zmysłów, kiedy się dowiedział. A dowiedział się od żony. "Pewnego dnia oznajmiłam mu bez większych emocji: - Odchodzę, dlatego, że się zakochałam. Wyprowadzam się za tydzień. Nie chcę z tobą żyć. To koniec. Najpierw poczuł się potwornie urażony. - W takiej sytuacji to jest rzeczywiście koniec wszystkiego. I wybiegł z domu" - relacjonuje.

"Właściwie nie wychodziliśmy z pokoju" :)

Jak ujawnia Małgorzata Tusk, pewnie by zapomniała o tamtym wieczorze, gdyby jej przyszły mąż "nie gapił się na nią tymi swoimi wyłupiastymi oczami przy każdej okazji". Wkrótce pojechali z grupą znajomych na Hel. Był rok 1978 r. "Właśnie zaczynały się mistrzostwa świata w piłce nożnej w Argentynie i wszyscy poszli oglądać mecz naszej reprezentacji . Wszyscy z wyjątkiem ... Donka, który został ze mną w pokoju, mimo że był zupełnie zwariowany na punkcie piłki. Mijały kolejne mecze i dni, a my zapatrzeni w siebie, właściwie nie wychodziliśmy z tamtego pokoju. Reszta towarzystwa dyskretnie nas omijała, koledzy przestali nawet wołać Donka na mecze. Powiedziałam mu wtedy, że ma profil cesarza Hadriana, czyli musiałam być już mocno zakochana, ale on już chyba też był nieprzytomny z miłości" - pisze o początkach ich miłości Małgorzata Tusk.

Kilka tygodni później młodzi pojechali na Kaszuby. "Mieliśmy jednoosobowy namiot, tak malutki, że nawet pokłóceni musieliśmy wtulać się w siebie. Jezioro, słońce, tanie wino, po którym Donek zbierał całe naręcza polnych kwiatów - oboje już wiedzieliśmy, że na serio chcemy być ze sobą" - czytamy w "Między nami". To podczas tamtych wakacji, Tuskowie zaczęli myśleć o ślubie, choć spotykali się dopiero trzy miesiące. "Uważaliśmy, że to będzie superwydarzenie, zrobimy imprezę dla całego roku. Byliśmy głównymi bohaterami na całym uniwersytecie . Wszyscy nas pokazywali palcami. Jedni się dziwili, dlaczego on jest ze mną, inni - dlaczego ja z nim. Jakieś koleżanki mówiły mi, że Tusk jest koszmarny, a jemu, że ja jestem beznadziejna" - pisze w swojej autobiografii Małgorzata Tusk.

Uśmiechali się do nas, a za naszymi plecami spreparowano aferę ...

Małgorzata Tusk wychodzi z cienia . Nakładem wydawnictwa "Znak" ukazała się właśnie autobiografia żony premiera, w której przedstawia blaski i cienie życia u boku czołowego polskiego polityka.

W swojej książce opisuje m.in. znajomość z Marią i Lechem Kaczyńskimi. Ujawnia, że Tusk znał Lecha od stanu wojennego, a Jarosława poznał w 1989 r.
- "Z Lechem polubili się od razu, był u nas w hotelu (asystenckim, gdzie mieszkali, zanim kupili własne mieszkanie w Sopocie - przyp. js), współpracowali w czasie strajków w 1988 r.".

Marię i Lecha Kaczyńskich żona premiera poznała bliżej na przyjęciu w Leźnie, po którymś z tradycyjnych sopockich turniejów tenisowych. "Poszliśmy tam niechętnie, bo oboje nie lubimy tego typu spotkań, imprez i bywania. Stanęliśmy w kącie, nie chcąc za bardzo się integrować z coraz bardziej rozbawionym towarzystwem, a obok nas, równie jak my onieśmieleni, Maria i Lech" - opisuje. Oboje wydawali się jej skromni i serdeczni, a Lech - "ciepły i jowialny". "Donek uprzedzał mnie, że z Lechem Kaczyńskim rozmowa będzie jednostronna, to znaczy, on będzie mówił, sypał anegdotami i tak rzeczywiście było. Ale robił to z wdziękiem i poczuciem humoru. Chwilami śmialiśmy się do łez" - czytamy.

Przykre rozczarowanie w tych relacjach nadeszło jednak w 2005 r., podczas kampanii prezydenckiej. Podczas gdy państwo Kaczyńscy uśmiechali się do niej i męża przy okazji każdego spotkania, za plecami Tusków cynicznie spreparowano aferę z dziadkiem z Wehrmachtu. Poczuli się wtedy zaszczuci, to była pierwsza tak ostra kampania. To wówczas Małgorzata uznała, że o żadnej współpracy między PO i PiS nie może być mowy. "Z ludźmi, którzy przekraczają granice przyzwoitości, a tak traktowałam każdy atak na rodzinę i życie prywatne konkurenta w wyborach, nie powinno się tworzyć politycznej wspólnoty" - stwierdza. Przestrzegała przed takim ruchem męża, czując, że układy czy umowy z ludźmi bezwzględnymi w drodze do władzy to wielkie ryzyko, wręcz samozniszczenie. Że będą próbowali zniszczyć jego i Platformę.