Krąpiec Mieczysław Albert 1921-2008 POL

Mieczysław Albert Krąpiec(ur. 25 maja 1921 w Berezowicy Małej - zm. 8 maja 2008 w Lublinie) – katolicki prezbiter, dominikanin, profesor filozofii, tomista, teolog, humanista, wieloletni rektor KUL, współtwórca Lubelskiej Szkoły Filozoficznej, inicjator wydawania i przewodniczący komitetu naukowego Powszechnej Encyklopedii Filozofii.

Urodził się w niewielkiej miejscowości Berezowica Mała na Podolu. Po ukończeniu w 1939 klasycznego Gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu wstąpił do Zakonu oo. Dominikanów w Krakowie, gdzie studiował tajnie filozofię i teologię. Wyjazd z rodzinnej wsi uratował go przed zagładą (w nocy z 22 na 23 lutego 1944 r. UPA wymordowała 131 polskich mieszkańców Berezowicy). Studia w czasie okupacji niemieckiej odbył tajnie w dominikańskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym w Krakowie, Warszawie i Lublinie. 8 lipca 1943 złożył śluby wieczyste a 17 czerwca 1945 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. abpa prof. dra Michała Godlewskiego.

W 1946 uzyskał doktorat z filozofii za pracę O miłości przyrodzonej nade wszystko względem Boga napisanej pod kierunkiem Sługi Bożego o. Jacka Woronieckiego, który został nostryfikowany przez Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu "Angelicum" w Rzymie. Studia teologiczne kontynuował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1948 uzyskał doktorat z teologii za pracę De amore hipostatico in Sanctissima Trinitate secundum St. Thomam Aquinatem, napisaną pod kierunkiem ks. prof. Antoniego Słomkowskiego.

Habilitację uzyskał w 1957 roku na podstawie rozprawy pt. Egzystencjalne podstawy transcendentalnej analogii bytu.

W latach 1946-1954 wykładał filozofię w Dominikańskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym w Krakowie. W 1951 rozpoczął pracę w Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie wykładał metafizykę. W swoich badaniach naukowych skoncentrował się na koncepcji bytu u Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu.

Od 1 stycznia 1955 do 31 sierpnia 1996 pełnił funkcję kierownika Zakładu Metafizyki i Katedry Metafizyki i Teorii Poznania. W 1956 roku otrzymał tytuł docenta. W latach 1957-1970 był kierownikiem II Katedry Metafizyki [Katedra Metafizyki Ogólnej]. W 1965 był stypendystą Fundacji Aleksandra von Humboldta, staż odbywał na Uniwersytecie w Monachium, u prof. M. Můllera.

Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej KUL – w latach 1958-1961 i 1969-1970. Od 1962 roku do 1970 był przewodniczącym Wydziału Filozoficznego Towarzystwa Naukowego KUL. W 1963 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1968 profesora zwyczajnego.

Był inicjatorem powstania i przewodniczącym Komitetu Naukowego Powszechnej Encyklopedii Filozofii – "pierwszej w dziejach kultury polskiej prawdziwej encyklopedii filozoficznej" – wydawanej od 2000 (do 2008: 9 tomów od A do Z). Ofiarowana została Narodowi Polskiemu na ręce Jana Pawła II.

Był także inicjatorem powstania polskiego oddziału Międzynarodowego Towarzystwa Tomasza z Akwinu (SITA), oraz był jednym z inicjatorów powołania Oddziału PAN w Lublinie.

Pod jego kierunkiem powstało ok. 300 prac magisterskich oraz ponad 60 prac doktorskich m.in. kard. Mariana Jaworskiego, czy biskupa Ignacego Deca.

Został pochowany 16 maja 2008 w grobowcu oo. Dominikanów na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

"Człowieczeństwo jest odwagą bycia sobą w sytuacji kolizji wartości, z których należy wybrać to, co słuszne."; "Zadaniem odpowiedzialnych wychowawców i nauczycieli jest pokazać uczniom, że prawdziwą wartość ma jedynie to, co przychodzi z trudem." Mieczysław Krąpiec

Nie ma plików w tym folderze