Czasy najnowsze

Polski kodeks honorowy (znany też jako kodeks Boziewicza) – publikacja z 1919 dotycząca zasad postępowania honorowego, a w tym odbywania pojedynków, autorstwa Władysława Boziewicza. W Polsce międzywojennej podstawowy dokument (choć pozaprawny) regulujący te zasady.

Bronić w niniejszej przedmowie zjawiska średniowiecznego, jakim jest pojedynek - nie myślimy. I nie myślimy również wdawać się w aż do znudzenia częste polemiki na temat, czy pojedynek ma rację egzystencji, czy też nie - a ograniczę się do stwierdzenia, iż we wszystkich kulturalnych społeczeństwach pojedynek od szeregu stuleci istnieje, zatem jako zjawisko społeczne, mniej lub więcej szkodliwe, musi być brane pod uwagę. I co więcej: można śmiało zaryzykować twierdzenie, że tak długo pokąd prawna kultura naszych społeczeństw karać będzie czynną zniewagę gentlemana 24-godzinnym aresztem, zamienionym na 5 kor. grzywny – tak długo istnieć będzie ten rodzaj współrzędnego sądownictwa honorowego, uzupełniającego państwowy wymiar sprawiedliwości. A zdaje się, że jeszcze czas długi.

Jerzy Łojek przeprowadza śmiałą analizę wypadków z lat 1830-1831, podejmując próbę wykazania, że społeczeństwo polskie miało ogromną i najzupełniej realną szansę samodzielnego uzyskania pełnej niepodległości. Posiadanie własnej i znakomicie wyszkolonej armii, zasilonej poważnymi rezerwami, przy błędach popełnianych przez dowództwo rosyjskie, pozwalało na przeprowadzenie walki, o której losach nie decydowała bynajmniej faktyczna dysproporcja sił między Polską a Rosją. (…)

Mickiewicz grubo przesadził ze swoją poetycką wizją, która na długie lata zastępowała u nas rzeczywisty obraz powstania (…). Była amunicja, była broń, żołnierz nie konał z wyczerpania. Nie starczyło ducha i chęci dowódca i politykom. (…) Książka Łojka doskonale, z pasją napisana, książka odważna, oby stała się zachętą dla innych historyków. Uczy ona historycznego myślenia, zachęca do czynnego udziału intelektualnego w analizie naszej przeszłości.

"Eugeniusz Mironowicz logicznie wykazał, w jaki sposób niezdolność kolejnych rządów Rzeczypospolitej Polskiej do zaspokojenia podstawowych postulatów Białorusinów i Ukraińców - przeprowadzenia reformy rolnej oraz rozbudowy oświaty w językach ojczystych - oraz narzucanie języka i kultury polskiej prowadziły do zaostrzania konfliktów narodowościowych, a w rezultacie przekształcenia znacznej części społeczności mniejszościowych w przeciwników państwa polskiego, liczących na wsparcie sąsiednich mocarstw. Rezultaty tego - fatalne dla wszystkich stron tych konfliktów - ujawniły się po wybuchu drugiej wojny światowej".

Nie wiadomo, czy byli jeszcze ludźmi, czy już zwierzętami. Wrogiem dla nich byli nie tylko Rosjanie, ale często również ich rodacy, Niemcy. Odważni na polu walki, okazywali się bezradni wobec administracji wojskowej, absurdalnych rozkazów i szalonych dowódców. Dla siebie samych byli kolegami na dobre i na złe, prawdziwymi aTowarzyszami bronia. za niezawodnego kompana mają śmierć, która nie odstępuje ich na krok. Bohaterowie powieści Svena Hassela nie zastanawiają się kto umrze pierwszy, ale jak długo i w jaki sposób będzie umierał.Książka opisuje działania karnego pułku pancernego Wehrmachtu w fazie, gdy szala zwycięstwa przechyla się na stronę aliantów i zwycięstwo Niemców zaczyna się wydawać wątpliwym nawet dla najzagorzalszych zwolenników systemu.

Kaci i ofiary to wstrząsające portrety zbrodniarzy i bohaterów ludzi, którzy w sposób szczególny zapisali się na kartach historii II wojny światowej. Laurence Rees przeprowadził setki wywiadów ze sprawcami najstraszniejszych wojennych okrucieństw i zbrodni, a także z ich ofiarami oraz tymi, których heroiczna postawa ocaliła ludzkie istnienia. Przedstawia trzydzieści pięć najbardziej niezwykłych postaci.

Dziewiętnastego lutego 1945 roku amerykańskie dywizje piechoty morskiej, wspierane przez potężną armadę, przystąpiły do ataku na małą skalistą wyspę na Pacyfiku, mającą kluczowe znaczenie jako zaplecze dla planowanej inwazji na Wyspy Japońskie. Ta książka to pasjonująca opowieść o najcięższej bitwie, jaką kiedykolwiek stoczyła amerykańska piechota morska.

Drogi Czytelniku! Tamten czas, ostatnie dni drugiej wojny światowej, pozostawił niewyobrażalnie wiele tajemnic. Ocieramy się o nie, patrzymy i nęka nas ciekawość. Czemu miały służyć betonowe tunele pod zamkiem Książ? Po co tysiące więźniów drążyło podziemne korytarze w rejonie Walimia?

Fragment książki Normana Finkelsteina „Przedsiębiorstwo Holocaust” : Oszuści, handlarze i historia ” Zdaniem znanego izraelskiego pisarza Boasa Evrona tzw. świadomość holokaustu jest niczym innym jak „oficjalną, propagandowa indoktrynacją oraz produkcją sloganów i fałszywego wizerunku świata”, a jej prawdziwym celem „wcale nie jest zrozumienie przeszłości, lecz manipulowanie teraźniejszością”. Hitlerowski holokaust jako taki nie służy żadnym konkretnym celom politycznym. Może on zarówno motywować do sprzeciwu, jak i do poparcia izraelskiej polityki. Kiedy się jednak spojrzy nań przez pryzmat ideologiczny, to, według Evrona, „pamięć hitlerowskiej zagłady staje się potężnym orężem w rękach izraelskich przywódców i żydowskiej diaspory”.

W grudniu 1941 roku Wehrmacht został zatrzymany pod Moskwą. Niemcy były jeszcze potęgą gospodarczą i militarną, ale Hitler, podobnie jak Stalin, Churchill i Roosevelt, wiedział, że klęska Niemiec stała się tylko kwestią czasu. Rozpoczęła się tajna wojna Hitlera. Wojna niezwykłych intryg, spisków, zamachów, toczyła się przez ponad trzy lata w gabinetach mężów stanu, izbach tortur, kwaterach najwyższych dowódców, więzieniach i melinach szpiegowskich. Do dzisiaj wiele epizodów pozostaje najściślej strzeżoną tajemnicą wielkich mocarstw.

Czyta Mickiewicza i Miłosza, zagląda do Stasiuka i Masłowskiej, a w nowojorskich antykwariatach wyszukuje unikatowych wydań polskiej literatury emigracyjnej. Michael Joyce – amerykański pisarz o irlandzkich korzeniach, dorastający w polsko-amerykańskich dzielnicach miasta Buffalo, opowiada Ha!artowi o tym, jak dużo zawdzięcza polskiej literaturze. Chapbook Michael Joyce: polski pisarz to zbiór tekstów, notatek i raportów przybliżających polskie powinowactwa autora nazywanego „Homerem hipertekstu”.
W obszernym eseju Zastępowanie autora: książka z ruin Joyce analizuje pojedynczy wiersz z powojennego tomu Ocalenie Czesława Miłosza, by na jego podstawie snuć wizję przyszłości literatury w otoczeniu wirtualnej rzeczywistości, hipertekstu i przyśpieszonych polimedialnych przekazów wieku XXI. W rozmowie z Mariuszem Pisarskim autor popołudnia pewnej historii przybliża historię swoich fascynacji tekstem cyfrowym i polskim „duchem oporu”, zdradza też tajniki swojego najbardziej tajemniczego hipertekstu. W drugiej części chapbooka do głosu dochodzą autorzy polskiego wydania popołudnia. Radosław Nowakowski opowiada o trudnościach i niespodziankach, na jakie natknął się w trakcie tłumaczenia powieści. Jakub Jagiełło wyjawia sekrety kodu i zmagań z łączami warunkowymi, a Mariusz Pisarski porównuje formę hipertekstową do miłoszowskiej księgi różności. Z kolei Tomasz Florczyk zdaje szczegółowy raport z warsztatów „Nawiguj” w Częstochowie, podczas których czytelnicy dekonstruowali swoją lekturę hipertekstu Joyce'a.

W książce przedstawiono najnowsze informacje dotyczące najciekawszych zagadnień opisanych w "Nowej prawdzie o Wunderwaffe".

Niniejsza książka w bardzo dużym stopniu oparta została na nigdy wcześniej nie opisywanych źródłach.