Literatura

Zbiór opowiadań z okresu od 22 w. p.n.e. do 2 w n.e. opracowany i przetłumaczony przez Tadeusza Andrzejewskiego. Antologia została podzielona na trzy działy; opowiadania klasyczne, nowoegipskie i demotyczne. Każde opowiadanie jest poprzedzone krótkim wstępem.

Ognisty anioł, czyli prawdziwa opowieść, w której mowa jest o diable nieraz ukazującym się w postaci świetlanego ducha pewnej dziewczynie i kuszącym ją do różnych grzesznych postępków, o odrazę budzącym zajmowaniu się magią, astrologią, goecją i nekromancją, o sądzie nad pewną dziewczyną sprawowanym pod przewodnictwem Jego Przewielebności Arcybiskupa Trewiru, a także o spotkaniach i rozmowach z rycerzem i potrójnym doktorem Agrypą z Nettesheimu oraz z doktorem Faustem, przez naocznego świadka spisana.

Gospoda...rozpoczyna się jako powieść na poły autobiograficzna, na poły dokumentalna. W rzeczywistości jest to utwór służący prezentacji różnych światopoglądów, które zostają ze sobą zderzone i między którymi ma wybierać główny bohater Jakub Rożenek.

Książkę poprzedza świetny wstęp sinologa (i tłumacza Małpiego buntu) Tadeusza Żbikowskiego (1930-1989), który prezentuje nie tylko recepcję epizodów poświęconych Małpiemu Królowi z Wędrówki na zachód, ale przede wszystkim umiejscawia powieść Wu Ch’eng-ena na tle innych utworów prozatorskich z Państwa Środka. Polski uczony wskazuje na sześć podstawowych grup chińskiej powieści (w nawiasie podaję za Żbikowskim najwybitniejsze utwory reprezentujące konkretny nurt; w większości wypadków zachowuję niegdysiejszą polską transkrypcję nazwisk chińskich, bowiem Pinyin, oficjalna transkrypcja, obowiązuje dopiero od lat 80. XX wieku): awanturnicza (Szy Nai-an, Opowieści znad brzegów rzek), historyczna (Lo Kuan-czung, Dzieje Trzech Królestw), erotyczno-obyczajowa (Kwiaty śliwy w złotym wazonie przypisywane Wang Shi-zhenowi), społeczno-psychologiczna (Ts’ao Süe-k’in, Sen o czerwonym pawilonie), krytyczno-satyryczna (Wu King-tsa, Nieoficjalna historia konfucjanistów) oraz obejmująca wątki fantastyczno-mitologiczne i podróżnicze (Wędrówka na zachód Wu Ch’eng-ena).

przeł. Włodzimierz Worczuk ; wiersze tł. Alicja Marciszewska ; oprac. sinologiczne T. Żbikowski ; oprac. graf. Stanisław Kaźmierczyk ; posł. T. Żbikowski

Indie są życiową pasją Janusza Krzyżowskiego. Jego - bardzo piękne wydana - książka o hinduskich legendach przybliża nie tylko mitologie Indii, ale i literaturę tego kraju, o którym Romain Rolland pisał:

"Jeśli istnieje jakieś miejsce na Ziemi, gdzie zadomowiły się wszystkie sny człowieka od zarania jego snu egzystencji, są to Indie."

Dżataki to opowieści opisujące najważniejsze wydarzenia z poprzednich żywotów Gautamy Buddy, kiedy to nazywany był Bodhisattwą. Teksty te są niezwykle ważne dla zrozumienia podstawowych zasad buddyjskich nauk dotyczących wskazówek właściwego ludzkiego życia, które prowadzić powinno do wyzwolenia z cierpieniem będącego naszą powszednią rzeczywistością. Te barwne i obejmujące wszechstronnie różne aspekty życia ludzi, ale i innych żywych stworzeń, powstawały na kilka wieków przed sztandarową ,,miłością bliźniego" etyki chrześcijańskiej. Musimy ponadto zdawać sobie sprawę, że miłość do ,,naszych młodszych braci" - do zwierząt, była wyartykułowana wyraźnie dopiero przez św. Franciszka. Według tradycji istnieją dwa ,,kanoniczne" zbiory buddyjskich przypowieści. Jedna z nich znajduje się w olbrzymim dziele palijskim zawierającym 547 historii o bodhisattwach. Album pt. ,,Dżataki. Przypowieści świata buddyjskiego" z tekstem Janusza Krzyżowskiego i licznymi zdjęciami Andrzeja Kotnowskiego z krajów buddyjskich, jest pierwszą polską adaptacją zbioru ze Sri Lanki.

Książka ta jest typową opowieścią o przygodach bohatera wędrującego po świecie, chciałoby się powiedzieć: wędrującego przez życie. Niedole cnoty jest chwilami szokujące, uchyla tylko niektóre zasłony, kryjące wyobraźnię pisarza, opisy mogąbyć określone jako bardzo umiarkowane w porównaniu z innymi książkami tego autora.

Dwudziestokilkuletnia Beatrycze porzuca swoje nieudane małżeństwo i powraca do rodzinnego domu. Ojciec dziewczyny musi jednak wyjechać do Indii w interesach, opiekę nad nią i nad jej młodszą, siedemnastoletnią siostrą Karoliną przekazuje więc swojemu bratu i jego małżonce. Beatrycze z Karoliną trafiają pod dach wujostwa, do zamkniętego świata, prawdziwej kuźni osobowości i charakterów. Posiadłość wuja Tomasza i ciotki Matyldy jest swego rodzaju szkołą perwersji. W szeregu orgii dziewczęta są poddawane rytuałowi przejścia, który ma uczynić z nich istoty wolne i silne duchowo. Tak też się dzieje. Ku swojemu zdumieniu Beatrycze zaczyna przejmować kontrolę nad sytuacją i teraz to ona z chęcią wciela się w rolę treserki. Ta niezwykle śmiała powieść, z całą pewnością adresowana do dorosłych czytelników, prócz dużej dozy rozwiązłości zawiera też autoportret samoświadomej młodej kobiety. Powieść poprzedza wstęp Patricka Hendena, który nazwał Beatrycze „najbardziej radykalną członkinią ruchu wyzwolenia kobiet".

Beatrycze to jedna z najlepszych, a zarazem najbardziej zmysłowych powieści erotycznych schyłku epoki wiktoriańskiej.

Żona wziętego prawnika i matka dwójki dzieci wdaje się w płomienny romans z tajemniczym biznesmenem. Nieoczekiwanie rozbudzona namiętność przywołuje niechciane wspomnienia i prowadzi do dramatycznego finału w mrocznym świecie wielkiego biznesu.
Niezwykła, mocna i bezpruderyjna opowieść o pożądaniu, seksie, miłości, prawdzie i zbrodni. Znakomity thriller erotyczny, jakiego jeszcze w Polsce nie było!

Napisana z humorem i elegancką pikanterią, lekka powieść, rozgrywająca się w orientalnej scenerii. W Londynie, przy herbatce, emerytowana kurtyzana opowiada koleżance o swoim życiu i bujnej erotycznej przeszłości. Jako nastolatka została sprzedana przez rodziców na żonę pewnego starca. Potem trafiła do domu publicznego, a następnie wspinała się po szczeblach kariery kurtyzany, doskonaląc miłosne techniki i nieoczekiwanie znajdując w swym zawodzie coraz więcej przyjemności... W tle świetnie opisane Chiny i barwne orientalne obyczaje.

Młodzi mieszkańcy jednego z krakowskich osiedli dowiadują się, że ktoś filmuje ich bez ich zgody i wiedzy, z poszczególnych ujęć montując sceny, które budzą przerażenie i niesmak. Kim jest tajemniczy „reżyser” i w jakim celu przenosi na taśmę swe koszmarne wizje?

Znany archeolog Gilbert Austin dowiaduje się o śmierci swego przyjaciela, doktora Karela Weissmana. Początkowo nie wierzy, że ten mógł dokonać samobójstwa, lecz po zapoznaniu się z jego listem pożegnalnym, nie ma żadnych wątpliwości. W ostatecznej nocie opisane są dziwne zjawiska, jakie towarzyszą mu podczas jego pracy. Doktor Austin postanawia znaleźć przyczynę śmierci swojego współpracownika i ustalić okoliczności, w jakich doszło do tego zdarzenia. Co prawda okrywa kilka wskazówek pozostawionych mu przez zmarłego, lecz wkrótce zostaje wydelegowany, by odkryć zakopane miasto. Podczas prac wykopaliskowych ekipa odkrywa nietypowe zjawisko. Wykopaliska spowodowały uwolnienie potężnych i niebezpiecznych sił – stworzeń, których główną bronią była penetracja umysłu ludzkiego. Pasożyty te, stykając się bezpośrednio ze źródłami mocy, zaczynają kierować wszystkimi istotami ludzkimi...

...Trudno stwierdzić, do jakiego gatunku zaliczyć tą pozycję, gdyż zawarte w niej wątki z pewnością poruszą czytelników nie tylko gustujących w literaturze fantastycznej, ale także filozofów i metafizyków. Książka ta osnuta jest niesamowitą akcją, która nie pozwala się od niej oderwać. Pochłania nas całkowicie i sprawia, że znajdujemy się w zupełnie innej rzeczywistości. A to wszystko za sprawą języka zapożyczonego z Lovecraftowskiej literatury. Colin Wilson główny motyw swej powieści zaczerpnął właśnie z mitologii Wielkich Dawnych. Zaś koncepcję oparł na psychologii analitycznej Junga, egzystencjalizmie Heideggera oraz fenomenologii Husserla. Dzięki temu możemy odnaleźć problemy dotyczące istnienia świadomości kolektywnej i archetypów, ponadczasowości oraz bytu.
Pasożyty umysłu są niejako „książką – ostrzeżeniem”, której głównym przesłaniem jest przestroga przed tym, by to, co nowoczesne i wyspecjalizowane nie zdołało zaszkodzić gatunkowi ludzkiemu.