Ursula K. Le Guin - Cykl Ekumena

Satti zostawiła za sobą rodzinę, miłość i śmierć, i została Obserwatorem na planecie, której mieszkańców tak bardzo zafascynowała ziemska cywilizacja, iż za wszelką cenę postanowili ją skopiować. W ciągu zaledwie siedemdziesięciu lat, dzięki nieludzkiej dyscyplinie, mrówczej pracy i rezygnacji ze wszystkich przyjemności zdołali nadrobić wielowiekowe technologiczne opóźnienia, lecz za opętanie ideą Marszu do Gwiazd zapłacili utratą własnej tożsamości. Bezwzględny aparat państwowy pilnuje, by nikt nie ośmielił się wrócić do starych przesądów: religii, obyczajów, literatury. Fanatycy postępu spalili niemal wszystkie biblioteki; nieliczne uratowane księgozbiory są przechowywane jak skarb w tajnych kryjówkach, o których istnieniu wiedzą nieliczni. Satti wyrusza w niebezpieczną podróż w poszukiwaniu źródeł prastarej kultury. Ta niezwykła wędrówka przez czas i przestrzeń odciśnie na niej niezatarte piętno.

Rocanon, kosmiczny etnograf prowadzący badania na zacofanej planecie, staje w obronie tubylców, których zaatakował galaktyczny wróg. Naukowa misja przekształca się w awanturniczą wyprawę, podczas której bohater odkrywa w sobie tajemniczy dar, znany jedynie Najstarszym.

To chyba najsmutniejsza książka Ursuli Le Guin. Najsmutniejsza i zarazem najbardziej przesycona okrucieństwem. Pokazuje drugą fazę eksploracji nowych systemów słonecznych, kiedy po badaczach i naukowcach planety zasiedlają zdobywcy. Kolonizatorzy. Konkwistadorzy. Taki dobór słów nie jest anachronizmem, ale precyzyjnym opisem. Owszem, jak zwykle u Le Guin książka kończy się porozumieniem, dojściem do jakiejś wspólnej prawdy, ale bardzo gorzkiej - decyzji o tym, że lepiej będzie dla dwóch kultur więcej się nie stykać. Przez długi czas, aż ludzie dojrzeją do rozumnego kontaktu. Ale jeżeli się pamięta, że "Słowo las znaczy świat" jest elementem większego cyklu i, co więcej, przypuszczalnie opisującym wydarzenia najwcześniejsze, przesłanie przestaje być tak przygnębiające. Z dalszych książek widać, że z badaczy i konkwistadorów ludzie Ekumeny zmienili się w... ludzi. Uwaga na boku: Ciekawe, że Ursula Le Guin, podobnie jak w "Lewej ręce ciemności", nadała tu jednemu z głównych bohaterów znaczące imię. W "Słowo las znaczy świat" pozytywny bohater, naukowiec, ma na nazwisko Lubow (czyli miłość), zaś w "Lewej ręce ciemności" wysłannik Ekumeny nazywa się Ai (czyli też miłość, tylko po japońsku). Zastanawiam się, czy to celowy zabieg autorki.

Drugi tom trylogii haińskiej ukazuje nam świat zamieszkały przez nienawidzące się rasy. Nadciągająca długa i mroźna Zima zmusza do stosownych przygotowań. Wszystko przebiegałoby jak zawsze, gdyby nie chmara nadciągających ghalów. W obliczu niebezpieczeństwa ci, którzy do tej pory żywili do siebie pogardę, będą musieli zjednoczyć siły, by stawić czoło wrogowi. Czy uda im się przełamać wszystkie bariery i walczyć ramię w ramię?