Laurence Rees - Kaci i ofiary. Okrucieństwa II wojny światowej i ich sprawcy.pdf

Stanisław Jastrzębski urodził się na ziemi stanisławowskiej. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem AK. Przeżył mord Polaków dokonany przez bandy OUN-UPA w jego rodzinnej wsi Bybło w 1944 roku. W 1999 roku opublikował książki Oko w oko z banderowcami i Wspomnienia zza krat PRL, w 2000 - Moje Kresy wczoraj i dziś, w 2001 - Kresy wschodnie we krwi - rzecz o polskiej samoobronie, w 2003 - Martyrologia polskiej ludności w woj. lwowskim w latach 1939-1947 - zbrodnie popełnione przez nacjonalistów ukraińskich, a w 2004 -Ludobójstwo ludności polskiej przez OUN-UPA w woj. stanisławowskim w latach 1939-1946.

Amy Knight jest wykładowcą historii na uniwersytecie w Waszyngtonie. Od wielu lat zajmuje się historią służby bezpieczeństwa w Związku Radzieckim. Szpiedzy bez maski to fascynująca ksiażka, która opisuje ostatnie lata działalności KGB i jego reorganizację po upadku ZSRR. Z zapartym tchem czyta się te jej fragmenty, w których autorka obala powszechnie panujące przekonanie, że pucz w sierpniu 1991 roku był wymierzony w Gorbaczowa - człowieka, który zaczął przekształcać ZSRR w kraj bardziej otwarty i demokratyczny, i którego uznano na Zachodzie za nowoczesnego, godnego zaufania prezydenta ZSRR. Według Amy Knight spiskowcy działali za wiedzą i zgodą Gorbaczowa, przestraszonego konsekwencjami swojej polityki liberalizacji, prowadzącej do rozpadu Związku Radzieckiego, i dlatego uwięzienie prezydenta ZSRR na Krymie było farsą obliczoną na zdobycie dla Gorbaczowa sympatii świata. Książka potwierdza przekonanie wielu osób, że imperium radzieckie faktycznie rozpadło się, jednak Rosja dzisiejsza i jej wszyscy kolejni przywódcy nie zrezygnowali z mocarstwowych ambicji. Nawet jeśli złowrogie KGB przestało istnieć, to służby specjalne - powołane na jego miejsce - z powodzeniem kontynuują stare praktyki, odpowiadając jedynie interesom przywódców politycznych Rosji.

Książka Skarbimira Sochy wprowadza nas w świat wydawałoby się, miniony - pierwszych lat powojennych. Jednakże reperkusje tamtego okresu okazały się dla Polski tak tragiczne, że nie jest to tylko historia. Prawie półwiekowe panowanie komunizmu na ziemiach polskich od­cisnęło na naszej nie tylko przeszłości, ale też teraźniejszości niezatarte piętno. Ponadto, co najważniejsze, skutki tym wywołane zaciążą także na następnych pokoleniach.

Książka O. Terleckiego wydana w latach 70 ubiegłego wieku opisuje w zwięzły i przystępny działania na wszystkich frontach II wojny światowej. Autor poza suchymi faktami, podaje często różne ciekawostki, których nie znalazłem do tej pory w innych publikacjach. jedną z" ciekawostek" in minus jest pominięcie tak "błahego" wydarzenia jak zajęcie przez ZSRR Estonii, Łotwy i Litwy a także nazwanie zbrodni katyńskiej wytworem "goebbelsowskiej propagandy". Autorowi można to jeszcze wybaczyć, bo książka wydawana była jeszcze w czasach PRL-u, gdzie o Katyniu mówiło się w zaciszu domowym. Drugim z minusów jest całkowite pominięcie przez autora przypisów, bibliografii z której korzystał podczas tworzenia książki. Wychodzi na to, że pisał to wszystko z głowy, albo napisał...powieść. Dla mojej osoby najbardziej drażniącym wątkiem w książce było niewątpliwie mitologiczne wyjaśnienie początkowych porażek ZSRR z III Rzeszą "ogromną przewagą techniczną sprzętu niemieckiego i jego ilością". Autor podaje tutaj naprawdę( nie wiedzieć skąd) liczby przyprawiające o zawrót głowy, łącząc zapewne działa samobieżne z czołgami w jedno. Pomimo tego jest to ciekawa propozycja, którą można traktować jako materiał wyjściowy do dalszych badań historii II wojny światowej.

W sierpniu 2000 roku podczas wielkich manewrów Floty Północnej na Morzu Barentsa zatonął rosyjski okręt podwodny Kursk. Co było przyczyną potężnej eksplozji, która spowodowała zatonięcie najnowocześniejszego okrętu rosyjskiej floty wraz ze 118 osobami załogi? Próbując za wszelką cenę ukryć prawdę, Moskwa odrzuca złożoną przez Zachód propozycję pomocy. Niemieccy dziennikarze Bettina Sengling i Johannes Voswinkel, którzy w 2001 roku pracowali jako moskiewscy korespondenci tygodnika Stern, przedstawiają historię okrętu, zbrodnicze wręcz działania rosyjskiego sztabu kryzysowego oraz tragiczne losy rodzin poległych marynarzy. Opisują tragedię, na którą składają się bohaterstwo ludzi i narodowa megalomania.