Starożytność

W bajkach spotyka się księgi, które same otwierały się na odpowiedniej stronie, i same odczytywały z siebie stosowne porady. Taka księga istnieje naprawdę! – i to od przynajmniej 2 700 lat (a niektórzy twierdzą, że od lat 3200). To starochińska Księga Przemian, inaczej I-Cing.

Jest podzielona na 64 rozdziały. Każdy rozdział wiąże się z jednym heksagramem, których też jest 64. Heksagram jest to rysunek, złożony z 6 linii. Każda linia może być podzielona (napisana dwiema kreskami), albo ciągła (napisana jedna kreską). Linie prócz tego mogą być stałe, nie zmieniające się, albo zmienne. Zmienna linia zamienia się na swoje przeciwieństwo: zmienna ciągła zmienia się w przerywaną, przerywana w ciągłą. Kiedy zmieniają się niektóre linie heksagramu, powstaje nowy heksagram.

Orzeczenie Księgi Przemian składa się zazwyczaj z wylosowanego heksagramu, w którym niektóre linie są zmienne, i w wyniku ich zmiany powstaje drugi heksagram. Czasami żadna linia nie jest zmienna, i wtedy wróżba składa się z jednego tylko heksagramu.

Najprościej jest losować heksagramy przy pomocy monet. Umawiamy się z monetami, że orzełek (kojarzący się z niebem) jest symbolem pozytywnym (aktywnym), inaczej z chińska yang, zaś reszka symbolem nieaktywnym, czyli in. (Możemy się także umówić odwrotnie, ale przyjętego wyboru trzeba odtąd już się sztywno trzymać!) Bierzemy trzy monety i rzucamy.

Ta książka nie jest dziełem literackim, to pewne. Przedstawia koncepcję rozwiązania problemu, który Ludzkość próbuje rozwiązać od pokoleń. Najgorszym rodzajem reakcji środowiska naukowego jaki może się wydarzyć będzie brak merytorycznej reakcji i brak merytorycznej polemiki. Mamy jednak nadzieję, że czasy Kopernika i Galileusza to jednak odległa i niechlubna przeszłość a Świątynia, która zajęła miejsce tamtej – ortodoksyjnej, pryncypialnej i pogrążonej w odmętach nienaruszalnej doktryny JEDYNEJ PRAWDY OBJAWIONEJ – Świątyni, jest jednak zdolna do reakcji godnej przymiotnika „naukowy”, którym się współcześnie sama określa oraz którym się posługuje w dyskursie publicznym jako argumentem najwyższej wagi.

Niezbędny przewodnik rzucający nowe światło nie tylko na Kod Leonarda da Vinci, ale i na największe tajemnice historii.

Dan Brown w Kodzie Leonarda da Vinci - cieszącej się fantastycznym powodzeniem książce o współczesnych poszukiwaniach Graala - zaintrygował miliony czytelników, ubarwiając historię. Nie byłoby w tym nic złego ani nowego, gdyby nie zapewniał solennie, że... pisze prawdę.
Tak jednak nie jest. Sharan Newman, mediewistka, a zarazem autorka kryminałów osadzonych w średniowiecznej Francji, ukazuje, jak Dan Brown rozmija się z faktami, i dowodzi, że wcale nie trzeba się uciekać do tak grubych retuszy, aby przykuć uwagę miłośników literatury sensacyjnej. Historia bowiem - ta prawdziwa - sama w sobie jest sensacyjna!

Czy Maria Magdalena była prostytutką? Apostołem? Żoną Jezusa?
Dlaczego niektóre ewangelie nie weszły do Nowego Testamentu?
Czym naprawdę był święty Graal?
Kim byli templariusze i dlaczego tak tragicznie skończyli?

Tematem książki są dzieje ludów tureckich, jednej z wielu populacji, jakie zamieszkiwały Wielki Step. Praca opisuje wydarzenia od czasów najdawniejszych do czasów, kiedy Turcy stali się osiadłym społeczeństwem, co nastąpiło dopiero w połowie XV wieku. Książka przedstawia właśnie ten najmniej znany okres w ich historii. Końcem tej epoki jest rok 1453, kiedy to Turcy Osmańscy zdobyli Konstantynopol. Autor przybliża specyfikę wschodniej wojskowości oraz ewolucję, jaka dokonała się w sferze uzbrojenia i taktyki walki. Całość ilustrują rysunki i szkice dawnego uzbrojenia oraz mapy pokazujące przebieg działań bojowych. Seria: Wyprawy krzyżowe.

Witaj, miły czytelniku, towarzyszu mojej wyprawy do Skandynawii, krainy może nie tak egzotycznej, jak Nowa Gwinea, niemniej pociągającej i mało znanej nam, ludziom dwudziestego wieku. Przyjdzie nam bowiem cofnąć się do trzeciego wieku naszej ezy, a niekiedy nawet do dziejów sprzed pięciu tysięcy lat. Ustalmy zatem przyczyny i cel naszej wędrówki. Przeciętny, nawet oczytany Polak wie, niestety, niewiele o Skandynawii współczesnej, a o jej okresie normańskim czy wikińskim ma pojęcie raczej mgliste. Ówczesna organizacja społeczne, życie i zwyczaje ludzi surowej Północy, ich język i kultura nie są, jak na razie, u nas znane.

Wojna peloponeska była największą i najdłuższą z wojen, jakie toczyli starożytni Grecy. Ogromne ofiary w ludziach, straty materialne, a także spustoszenie w psychice ludzkiej wywołane bezprzykładną eskalacją okrucieństwa, odcisnęły negatywne piętno na późniejszych dziejach Grecji. Naoczny świadek, a zarazem historyk wojny peloponeskiej, Tukidydes, przeciwstawiał ją wojnom perskim, które trwały znacznie krócej, a o ich wyniku przesądziło kilka wielkich bitew...

Do napisania niniejszej pracy skłonił mnie brak uniwersyteckiego podręcznika historii starożytnego Rzymu i związane z tym trudności dydaktyczne. Wydane dotychczas w języku polskim prace o charakterze syntezy historycznej nie były pomyślane w zasadzie jako podręczniki do nauki dla studentów i tę rolę mogły spełniać tylko częściowo.

Praca wydana jako przewodnik po wystawie pod tym samym tytułem. Zaprezentowane na niej eksponaty są w większości podarunkami dla Muzeum Archeologicznego w Poznaniu od Muzeum Egipskiego w Berlinie. Najbardziej widowiskowym obiektem wystawy jest obelisk Ramzesa II, przekazany do Muzeum Archeologicznego w 2002 roku.

Życie codzienne pierwszych chrześcijan - Alberta G. Hammana to książka będąca kompilacją dzieł autorów z II wieku naszej ery. Już samo to czyni ją ciekawą ,pasjonująca lekturą. Autor korzysta między innymi z Roczników - Tacyta, Listów - Pliniusza Młodszego, Pliniusza Starszego, z Historii Kościelnej-Euzebiusza z Cezarei, pism Tertuliana, pism Tacjana Syryjczyka , Orygenesa i wielu innych. Dla chrześcijanina ta lektura powinna być obowiązkowa gdyż pokazuje życie pierwszych chrześcijan już po odejściu Apostołów. Kościół był wtedy czysty, wolny od wypaczeń które niestety przez wieki zakorzeniły się w religii. To co mnie urzeka oprócz prawdy historycznej to właśnie ta duchowa strona książki. Ateista czytając ją mógłby się nawrócić. Nieposzlakowane życie chrześcijan, potwierdzone przez wszystkich pisarzy chrześcijańskich, w tamtym czasie powodowały bardzo liczne nawrócenia, to może i dziś by tak się stało. Pierwsi chrześcijanie żyli w doskonałej równości wszystkich, kobiety, niewolnicy, dzieci nareszcie traktowani byli z godnością.Ludzie przestrzegali wysokich norm moralnych, czystość obyczajów chrześcijan bardzo kontrastowała z zepsuciem pogan. Pierwsi chrześcijanie żyli nadzieją na wieczność, na Zmartwychwstanie dlatego męczeństwo nie zabierało im nadziei. Byli pełni radości w oczekiwaniu na przyjście Pana. Chętnie udzielali gościny w swoich domach podróżującym współbraciom. Gościnność i szacunek dla starszych wiekiem miała swoje korzenie w Judaiźmie. Książka pasjonująca, pierwsi chrześcijanie mogą być wzorem dla nas ludzi XXI wieku, tym bardziej, że my jesteśmy faktycznie bliżej Apokalipsy niż oni.