Janusz Krzyżowski, Surender Bhutani - Poeci Bollywood.pdf
Pobierz1,26 MB
W niniejszej antologii zebraliśmy gazele tych poetów, którzy pisali swoje wiersze, zaniam przyłączyli się do Bollywood. Mają one charakter literacki i były popularne zanim pojawiły się w filmach. Ironiczny aspekt tej twórczości polega na tym, że ci poeci, z literackiego punktu widzenia, nie osiągnęli niczego znaczącego, bowiem zaangażowani byli później wyłącznie w sukces finansowy filmów.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
-
Alan Campbell -
Aleksander Kondratow -
Aleksandra Ruda -
Alexandra Adornetto -
Apulejusz -
Arthur Powell -
Barbara Marciniak -
Blake Charlton -
Carlos Castaneda -
Catharose de Petri, Jan van Rijckenborgh -
Czasy najnowsze -
Czasy nowożytne -
DLA DOROSŁYCH -
Gustav Meyrink -
Henryk Panas -
Henryk Sienkiewicz -
Ilja Ilf, Jewgienij Pietrow -
Informatyka -
Italo Calvino -
Jan Pająk -
Jan van Helsing -
Język chiński -
Joe Abercrombie -
Johannes von Buttlar -
Joseph Campbell -
Karla Turner -
Kate Mosse -
Kazimierz Bzowski -
Krzysztof Boruń -
Léon Denis -
Liliana Bodoc -
Literatura naukowa -
Literatura popularnonaukowa -
Lyssa Royal -
Michael Newton -
Mircea Eliade -
Ogólnie -
Oliver Bowden -
Patrick Geryl -
Pitigrilli -
Poradniki -
Publicystyka literacka i eseje -
Raymond A. Moody -
seria Rodowody Cywilizacji -
Starożytność -
Sztuka -
Średniowiecze -
Thorwald Dethlefsen -
Zbigniew Nienacki -
Zecharia Sitchin
"Niewielki wybór tekstów, jaki oddajemy w Państwa ręce, zaczerpnięty został z tradycji literackiej zasadniczo odmiennej od wzorców, do których przywykliśmy. Starożytne Indie pozostawiły nam bowiem rodzaj literatury opierającej się klasyfikacji geologicznej i nieustannie podważającej nasze rozumienie tekstu literackiego. Z punktu widzenia historii literatury pomieszczone w niniejszym tomiku hymny należą do literatury wedyjskiej, tzn. do najstarszego okresu literatury staroindyjskiej, obejmującego - z grubsza - lata 1200-600 przed Chrystusem. Literatura wedyjska jest zasadniczo czwórdzielna, tzn. stanowi świadectwo kontynuacji przekazu w czterech wielkich tradycjach związanych z czterema "szkołami", a te z inicjującymi je czterema wielkimi zbiorami zwanymi Wedami..." - fragment książki
W niniejszej antologii zebraliśmy gazele tych poetów, którzy pisali swoje wiersze, zaniam przyłączyli się do Bollywood. Mają one charakter literacki i były popularne zanim pojawiły się w filmach. Ironiczny aspekt tej twórczości polega na tym, że ci poeci, z literackiego punktu widzenia, nie osiągnęli niczego znaczącego, bowiem zaangażowani byli później wyłącznie w sukces finansowy filmów.
Sulejman Wspaniały był prawdziwie utalentowanym poetą (i w "wolnych chwilach" złotnikiem). Uważa się, że może być twórcą około trzech tysięcy wierszy! Sułtan w poezji używał przydomka Muhibbi, co znaczy "zakochany". Pozostała po nim niewielka liczba manuskryptów, gdyż większość z nich była od razu kopiowana przez jego licznych skrybów. Starannie kaligrafowaną poezję sułtana bogato dekorowano licznymi miniaturami. Sułtan tworzył również w języku perskim, a nawet arabskim.
Poezja francuskiego nadrealisty Lautréamonta, która nawet dzisiaj wywołuje niezwykle sprzeczne relacje. Nieokiełznana wyobraźnia, sadyzm, bluźnierstwa, ciągłe ostrzeganie czytelnika. Książka dla ludzi o mocnych nerwach.
Poemat epicki napisany przez amerykańskiego poetę H.W. Logfellowa w 1885 roku. Utwór pisany trocheicznym tetrametrem opowiada o bohaterze indiańskim.
Tytuł Os Lusíadas można przetłumaczyć jako Synowie Luza (Luzjady). Nawiązuje on do mitycznego Luza i plemienia Luzytanów, od których to rzekomo mają wywodzić się Portugalczycy. Epopeja składa się z 10 pieśni i jest oparta na wzorach klasycznych. Opowiada o podróży Vasco da Gamy do Indii, na tym tle ukazuje historię (od czasów mitycznych i rzymskich, po epokę odkryć na Dalekim Wschodzie) i tradycje Portugalczyków. Dzieło wyraża tęsknotę i miłość poety do utraconej ojczyzny.
Jakie czynniki umożliwiały rozwój pisma łacińskiego?
Co to była minuskuła karolińska, kursywa gotycka czy bastarda?
Jakie były rodzaje duktów pisarskich, techniki pisania i gesty pisarskie?
Wznowiony po ponad 25 latach klasyczny i wciąż niezbędny podręcznik z zakresu historii pisma łacińskiego autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich historyków, Aleksandra Gieysztora, wyczerpująco odpowiada na wszystkie pytania związane z zagadnieniami paleograficznymi. Autor podaje wnikliwą i przekonywającą analizę pisma łacińskiego w średniowieczu i różne okoliczności jego zmian.
Publikacja stanowi niezbędną pomoc przy opracowywaniu źródeł historycznych i analizie pisma dokumentów źródłowych. Pokazuje także znaczenie pisma w procesach kulturowych i społecznych wieków średnich. Zawiera wiele rycin przedstawiających rodzaje omawianego pisma.