Joanne Harris - Pięć ćwiartek pomarańczy.pdf
-
Alan Campbell -
Aleksander Kondratow -
Aleksandra Ruda -
Alexandra Adornetto -
Apulejusz -
Arthur Powell -
Barbara Marciniak -
Blake Charlton -
Carlos Castaneda -
Catharose de Petri, Jan van Rijckenborgh -
Czasy najnowsze -
Czasy nowożytne -
DLA DOROSŁYCH -
Gustav Meyrink -
Henryk Panas -
Henryk Sienkiewicz -
Ilja Ilf, Jewgienij Pietrow -
Informatyka -
Italo Calvino -
Jan Pająk -
Jan van Helsing -
Język chiński -
Joe Abercrombie -
Johannes von Buttlar -
Joseph Campbell -
Karla Turner -
Kate Mosse -
Kazimierz Bzowski -
Krzysztof Boruń -
Léon Denis -
Liliana Bodoc -
Literatura naukowa -
Literatura popularnonaukowa -
Lyssa Royal -
Michael Newton -
Mircea Eliade -
Ogólnie -
Oliver Bowden -
Patrick Geryl -
Pitigrilli -
Poradniki -
Publicystyka literacka i eseje -
Raymond A. Moody -
seria Rodowody Cywilizacji -
Starożytność -
Sztuka -
Średniowiecze -
Thorwald Dethlefsen -
Zbigniew Nienacki -
Zecharia Sitchin
Fascynująca opowieść o niełatwym, burzliwym i nasyconym konfliktami życiu na wyspie Le Devin.
Zamknięta społeczność, wierna tradycjom i przesądom, "od zawsze" przyjmuje z rezygnacją wyroki niebios i kaprysy natury. Ale oto zjawia się Mado, urodzona na Le Devin młoda malarka, która po dziesięciu latach spędzonych w wielkim mieście odkrywa, że ta niewielka wyspa jest jej prawdziwym domem. Odnajduje tu ojca - szkutnika i dziwaka - poznaje mieszkańców skazanej na zagładę rodzinnej wioski. Oparcie i prawdziwe zrozumienie znajduje nieoczekiwanie u obcego przybysza, cudzoziemca z tajemniczą przeszłością. Czy z porozumienia i wspólnej troski o losy osady Les Salants zrodzi się uczucie?
Nikt nie ma władzy nad przypływami i odpływami, które bezlitośnie niszczą starą wioskę. Mado jednak nie zamierza przyglądać się biernie nadchodzącej nieuchronnie katastrofie. Podejmuje wyzwanie.
Spójrz na świat oczami Joanne Harris, a życie stanie się ciekawsze. Może do buta przyklei ci się szczęśliwy los na loterię? Może znany od lat sąsiad zaskoczy cię swoim hobby? Harris przedstawiając znajomą, codzienną rzeczywistość, pokazuje równocześnie jej drugą stronę: magiczną, groteskową, paradoksalną, zachwycająco piękną i potwornie przerażającą.
Jakie czynniki umożliwiały rozwój pisma łacińskiego?
Co to była minuskuła karolińska, kursywa gotycka czy bastarda?
Jakie były rodzaje duktów pisarskich, techniki pisania i gesty pisarskie?
Wznowiony po ponad 25 latach klasyczny i wciąż niezbędny podręcznik z zakresu historii pisma łacińskiego autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich historyków, Aleksandra Gieysztora, wyczerpująco odpowiada na wszystkie pytania związane z zagadnieniami paleograficznymi. Autor podaje wnikliwą i przekonywającą analizę pisma łacińskiego w średniowieczu i różne okoliczności jego zmian.
Publikacja stanowi niezbędną pomoc przy opracowywaniu źródeł historycznych i analizie pisma dokumentów źródłowych. Pokazuje także znaczenie pisma w procesach kulturowych i społecznych wieków średnich. Zawiera wiele rycin przedstawiających rodzaje omawianego pisma.
Każdy z pomysłem może napisać książkę – nie tylko dla swojej własnej przyjemności, ale także aby ją opublikować oraz aby każdy mógł ją zobaczyć (i być może przeczytać). Jeśli łapiesz się na tkaniu opowieści w głowie po przeczytaniu ulubionej książki czy relaksując się w parku, rozważ ich spisanie. Chociaż może to wydawać się trudne, uwierz – możesz to zrobić! Dam ci kilka wskazówek, jak to osiągnąć.
Poprzez inkwizycję Kościół dopracował się najbardziej zbordniczego systemu w historii ludzkości. Liczbę jego ofiar liczyć należy w dziesiątkach milionów. Stalinizm, hitleryzm i inkwizycja były to systemy tak różne od siebie, wzajemnie potępiające, ale w jakiś sposób jednak tożsame. Wiele razy będziemy odnosić się do tego, na kartach tej książki.
Oddajemy do rąk Czytelnika książkę specjalną. Specjalną przynajmniej z kilku powodów. Jest ona skrótem obszernej – trzytomowej pracy przygotowywanej przez ostatnie 12 lat. W tej monumentalnej pracy, szczegółowo przedstawiono ważne aspekty obyczajowości dworów papieskich, zwłaszcza w okresie od V do XVII wieku.
Z motywami wiąże się chyba większość tematów na ustną maturę z języka polskiego. Sam swego czasu męczyłem się nad „motywem rycerza w literaturze i filmie”. Ale co to właściwie jest? Pominę może encyklopedyczne formułki i postaram się stworzyć własną definicję. Motywem w literaturze może być każde charakterystyczne zdarzenie, obiekt lub postać (tudzież ich kreacja), ważne na tyle, by powtarzało się w innych dziełach. Motyw powtarzający się wystarczająco długo i często wskakuje na wyższy level i otrzymuje rangę toposu. Mamy więc motyw masakry na dresiarzach w twórczości Andrzeja Pilipiuka (ach, cudny temat na maturę) lub mniej fajny motyw ojczyzny w literaturze polskiego oświecenia.