Piotr Demianowicz Uspieński - Fragmenty Nieznanego Nauczania.pdf

Książka Ekstatyczna autokastracja. Psychoanalityczno-mitoznawcze ujęcie roli narcyzmu, zazdrości, żałoby i nekrofilii w kulcie Wielkiej Bogini Matki jest próbą naukowego omówienia starożytnego fenomenu rytualnej autokastracji i dających się z nim związać aspektów życia psychicznego. Przybliża współczesnemu Czytelnikowi zrytualizowany wariant męskiej autoagresji, na planie symbolicznym przejawiający się możliwie skrajną negacją życia przy jego jednoczesnym zachowaniu. Narracja, rozpoczynając się prezentacją materiału historycznego, poprzez myśl psychoanalityczną, wpada w refleksję o bardziej uniwersalnym, dotykającym każdego z nas − pragnących − charakterze.

„Fragmenty nieznanego nauczania” to świadectwo ośmiu lat pracy Uspienskiego jako ucznia Gurdżijewa. Autor przytacza wiele rozmów ze swoim ówczesnym nauczycielem, szczegółowo odtwarza jego wykłady, opisuje własne przeżycia, przedstawiając w ten sposób podstawowe kosmologiczne i psychologiczne idee poznawanego przez siebie nauczania. Jednocześnie wnikliwie analizuje sytuację panującą w Rosji w okresie pierwszej wojny światowej i po wybuchu rewolucji bolszewickiej.

„Fragmenty nieznanego nauczania” to świadectwo ośmiu lat pracy Uspienskiego jako ucznia Gurdżijewa. Autor przytacza wiele rozmów ze swoim ówczesnym nauczycielem, szczegółowo odtwarza jego wykłady, opisuje własne przeżycia, przedstawiając w ten sposób podstawowe kosmologiczne i psychologiczne idee poznawanego przez siebie nauczania. Jednocześnie wnikliwie analizuje sytuację panującą w Rosji w okresie pierwszej wojny światowej i po wybuchu rewolucji bolszewickiej.

Autor tej książki przekonuje, iż fizyka jest nauką humanistyczną, pod warunkiem, że nie uprawiają jej rzemieślnicy lecz wirtuozi.

Niewielkich rozmiarów opusculum św. Tomasza z Akwinu, noszące tytuł De ente et essentia (O bycie i istocie), jest zadziwiającym fenomenem w dziejach europejskiej filozofii. Minęło ponad 750 lat od jego powstania, w czasie których spotykało się ono od początku obok entuzjastycznego przyjęcia także z ostrymi polemikami i kontrowersjami, a mimo to nie przestaje być nadal przedmiotem żywego zainteresowania nie tylko specjalistów od filozofii średniowiecznej, lecz i filozofów zajmujących się problemami dotyczącymi naukowego poznania i opisu rzeczywistości (...) Św. Tomasz nie nadał swojemu opusculum żadnego tytułu. Zwyczajem średniowiecznym określano je od słów, od których się zaczynało: „Parvus error in principio magnus est in fine” – „Mały błąd popełniony na początku staje się wielki na końcu”, i dopiero kopiści przepisujący to dziełko nazywali je raz jako De esse et essentia, raz jako De ente et essentia, który to tytuł przyjął się w późniejszych wydaniach. Pierwsze słowa traktatu „Mały błąd na początku” mają jednak symboliczne znaczenie i z całą pewnością zostały świadomie użyte na wstępie przez autora. Tomasz pisze, że wzięte one zostały z dzieła Arystotelesa O niebie (secundum Philosophum primo Caeli et mundi), uważny czytelnik spostrzeże jednak wkrótce, że bez wyraźnego wskazywania odnosić się one mogą również do samego autora tego powiedzenia. Mały błąd na początku popełnia bowiem sam Arystoteles, którego teorię bytu wyłożoną w Metafizyce Tomasz podejmuje się w swym dziełku poprawić, uzupełnić i przedstawić w innej perspektywie, nie przekreślając przy tym całkowicie znaczenia i pierwotnych walorów poznawczych samej ontologii greckiego filozofa. (fragment Wstępu prof. Władysława Seńki)