Piotr Demianowicz Uspieński - Fragmenty Nieznanego Nauczania.pdf

W książce autor z niesłychaną prostotą opisuje odkryty przez siebie proces prowadzący do przebudzenia się z ograniczających przekonań i lęków, które są tak mocno zakorzenione w naszej psychice. Okazuje się, że nie jesteśmy skazani na cierpienie ani na bezsilność. Przeciwnie, możemy otworzyć się na nowe widzenie swego życia, a przede wszystkim samych siebie. Niezwykła praktyczność tego, co proponuje Colin, oraz jasne wskazówki, jakie oferuje nam na drogę do naszego Prawdziwego Ja, są największym atutem jego przekazu. Autor zachęca nas do przebudzenia się z psychicznego uśpienia, byśmy wzięli na siebie odpowiedzialność za swoje życie i z odwagą zaczęli świadomie tworzyć własne szczęście i pomyślność.

Tłumy są zawsze tą siłą, która rozsypuje zmurszałą budowlę cywilizacji. Wtedy spełniają swą rolę, a siła polegająca na ilości jest wówczas ideą przewodnią historii. Czy nasza cywilizacja nie potrafi ujść podobnego losu? Można się tego lękać, ale nie wiemy tego jeszcze. Tak czy inaczej, musimy przygotować się na rządy tłumów, skoro bez najmniejszego zastanawiania się usuwano wszystkie przeszkody, które mogły nie dopuścić do władzy tłumu.

„Fragmenty nieznanego nauczania” to świadectwo ośmiu lat pracy Uspienskiego jako ucznia Gurdżijewa. Autor przytacza wiele rozmów ze swoim ówczesnym nauczycielem, szczegółowo odtwarza jego wykłady, opisuje własne przeżycia, przedstawiając w ten sposób podstawowe kosmologiczne i psychologiczne idee poznawanego przez siebie nauczania. Jednocześnie wnikliwie analizuje sytuację panującą w Rosji w okresie pierwszej wojny światowej i po wybuchu rewolucji bolszewickiej.

Autor tej książki przekonuje, iż fizyka jest nauką humanistyczną, pod warunkiem, że nie uprawiają jej rzemieślnicy lecz wirtuozi.

Niewielkich rozmiarów opusculum św. Tomasza z Akwinu, noszące tytuł De ente et essentia (O bycie i istocie), jest zadziwiającym fenomenem w dziejach europejskiej filozofii. Minęło ponad 750 lat od jego powstania, w czasie których spotykało się ono od początku obok entuzjastycznego przyjęcia także z ostrymi polemikami i kontrowersjami, a mimo to nie przestaje być nadal przedmiotem żywego zainteresowania nie tylko specjalistów od filozofii średniowiecznej, lecz i filozofów zajmujących się problemami dotyczącymi naukowego poznania i opisu rzeczywistości (...) Św. Tomasz nie nadał swojemu opusculum żadnego tytułu. Zwyczajem średniowiecznym określano je od słów, od których się zaczynało: „Parvus error in principio magnus est in fine” – „Mały błąd popełniony na początku staje się wielki na końcu”, i dopiero kopiści przepisujący to dziełko nazywali je raz jako De esse et essentia, raz jako De ente et essentia, który to tytuł przyjął się w późniejszych wydaniach. Pierwsze słowa traktatu „Mały błąd na początku” mają jednak symboliczne znaczenie i z całą pewnością zostały świadomie użyte na wstępie przez autora. Tomasz pisze, że wzięte one zostały z dzieła Arystotelesa O niebie (secundum Philosophum primo Caeli et mundi), uważny czytelnik spostrzeże jednak wkrótce, że bez wyraźnego wskazywania odnosić się one mogą również do samego autora tego powiedzenia. Mały błąd na początku popełnia bowiem sam Arystoteles, którego teorię bytu wyłożoną w Metafizyce Tomasz podejmuje się w swym dziełku poprawić, uzupełnić i przedstawić w innej perspektywie, nie przekreślając przy tym całkowicie znaczenia i pierwotnych walorów poznawczych samej ontologii greckiego filozofa. (fragment Wstępu prof. Władysława Seńki)