Piłeczka.doc

sias / zuchy / formy pracy / gry i ćwiczenia / Gry integracyjne / Piłeczka.doc

Download: Piłeczka.doc

Pobierz

21 KB

Potrzebny jest do niej jakiś mały przedmiot. Może o być np. piłeczka tenisowa. Siedzimy w kręgu i osoba prowadząca grę mówi na ucho każdemu uczestnikowi jego numerek (jeżeli w grze bierze udział 10 osób są to numerki 1-10). Następnie osoba zaczynające grę bierze piłeczkę tenisową kładzie ją w jakimś miejscu w kręgu (sama zostawia w tym miejscu rękę) i wypowiada jakieś numer np. 6. Wówczas wywołana osoba ręką bierze piłeczkę i przenosi ja w inne miejsce (nie odrywając ręki pierwszej) i zostawia tam drugą rękę mówiąc jakiś numer. Itd...

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

sias

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Integracja_omówienie metod.doc

Ratatum.doc

Uczestnicy siadają w kręgu, jedna osoba jest w środku. Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać, jakie imię ma ich sąsiad z prawej i lewej strony. Osoba siedząca w środku wskazuje na dowolną osobę z kręgu mówiąc albo: w prawo ratatatum, albo w lewo ratatatum. Osoba wskazana musi powiedzieć imię sąsiada ze wskazanej strony, zanim przebrzmią słowa ratatatum. Jeśli jej się to nie uda, wchodzi do środka; jeśli zdąży, zabawę kontynuuje pierwsza osoba. Zabawa powinna przebiegać w dużym tempie.

Poczta.doc

Zabawa jest przeznaczona dla większej liczby uczestników. Uczestnicy dzielą się na pary i nazywają nazwami miast, np. Kraków, Łódź, Londyn, Paryż itp. Powtarzają te nazwy w kręgu (dla lepszego zapamiętania). Pokój zostaje podzielony na 4 sektory odpowiadające poszczególnym miastom (tereny zostają w dowolny sposób oznakowane i ewentualnie podpisane). Osoba prowadząca mówi: list (pocztówka, telegram) z miasta... do miasta... Wtedy uczestnicy reprezentujący te dwa miasta zamieniają się miejscami. Jeśli przesyłką jest list, gracze idą, jeśli pocztówka, przemierzają przestrzeń skokami, jeśli telegram, biegną

Pantomimiczna plotka.doc

Pięć osób (A, B, C, D, E) opuszcza pokój. W tym czasie grupa wybiera jakąś scenkę, którą należy przedstawić pantomimicznie (może to być przygotowanie kanapki lub zmienianie dziecku pieluchy). Następnie: - osobę A prosi się do pokoju i przekazuje jej temat do odegrania, - osoba B wchodzi po chwili i patrzy, jak A odgrywa jej tę scenkę, - osoba C wchodzi, a osoba B odgrywa scenkę tak, jak zapamiętała, - osoba C powtarza scenkę osobie D, a D osobie E, - na końcu E przedstawia to grupie (zwykle scenka zmienia się przy każdym powtórzeniu, więc to, co przedstawia E jest całkowicie różne od początkowego założenia). Warto spytać każdej z pięciu osób, co starały się odegrać. WARIANTY: Można zachęcić grających, żeby celowo dodawali coś od siebie.

Ogłoszenia.doc

Osoba prowadząca proponuje, by każdy uczestnik napisał ogłoszenie, w którym zareklamuje się jako przyjaciel (maksimum 25 słów). Ogłoszenie winno być napisane w taki sposób, by było jasne, dlaczego właśnie tę, a nie inną osobę ktoś chciałby mieć za przyjaciela. Po włożeniu ogłoszeń do torby każdy po kolei wyciąga jedno, czyta je głośno i stara się zgadnąć, kto je napisał. Potem objaśnia, co mu pomogło odgadnąć autora. WARIANTY: - można zareklamować siebie jako rodzica, nauczyciela, ucznia, brata czy siostrę, ukochanego itp. - można napisać duże ogłoszenie w formie plakatu, a także ogłoszenia dla innych osób, - można narysować ilustrację, albo komiks do swojego ogłoszenia.

Nazywam się.doc

- Uczestnicy stają w kręgu. Każdy po kolei: - wymienia swoje imię oraz pokazuje charakterystyczny gest, - wymienia swoje imię oraz pokazuje pantomimicznie, co lubi robić, - wymienia swoje imię oraz przedstawia pantomimicznie swoje ulubione zwierzę, - wymienia swoje imię oraz wydaje jakiś zabawny dźwięk. Za każdym razem grupa powtarza imię, ruchy lub dźwięk danej osoby.

MPS.doc

Mój Prawy Sąsiad (MPS) Zabawa najlepiej wychodzi gdy do grupy, która już się w to bawiła dołączają się nowe osoby nie znające zabawy. Zasada zabawy: Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi odgadnąć zasadę, według której odpowiadają. Zadawane pytania mogą być łatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. ZASADA udzielania odpowiedzi na zadawane pytania Odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś był osobą siedzącą po twojej prawej ręce. Odmiana: MLS czyli mój lewy sąsiad. Utrudnienie: na pytania odpowiadamy zawsze z przeskoczeniem jednej osoby – przykład; w grupie siedzą naprzemiennie 1chłopak, 1dziewczyna, 2chłopak, 2 dziewczyna, 3 chłopak. Na pytanie zadane 1chłopakowi „czy ma on na sobie spódnicę” pada odpowiedź – rzucając szybie spojrzenie w pamięć – NIE bo 2chłopak jest ubrany w spodnie itd. Ważnym w grze jest by na zadane pytania odpowiadać szybko nie parząc na osobę o której właśnie się mówi w celu sprawdzenia np. czy on ma spódnicę czy spodnie.

Mingle.doc

Do gry gromadzimy uczestników i pozwalamy im "mieszać" się chodząc w różnych kierunkach mówiąc Mingle (bardzo szybko). Oznacza to mniej więcej tyle, co wymiana. JAK???. No i właśnie na wymianie słów polega zabawa, gdyż na dźwięk gwizdka, którego używa prowadzący uczestnicy muszą połączyć się w grupy, których liczebność określa ilość sygnałów. Na przykład 5, 2, 10, 30 gwizdnięć gwizdka lub fletu. W tak uformowanych grupach uczestnicy odpowiadają na zadanie przez prowadzącego pytania np. ile czasu zajęła Ci podróż do tego kraju, ile masz rodzeństwa, co lubisz jeść, jak długo jesteś w skautingu. Po kilku minutach uczestnicy znów chodzą przemieszani krzycząc Mingle, mingle... i na dźwięk gwizdka formują kolejne grupy. . Zabawa jest dobra do wykorzystania na samym początku integracyjnego wieczoru, choć później można odpowiednio zmodyfikować pytania i na pewno też będzie ciekawa.

Łańcuch.doc

Uczestnicy ustawiają się w dwóch szeregach twarzami do siebie, na odległość wyciągniętej ręki. Jedna osoba kładzie się na podłodze. Uczestnicy podnoszą ją ponad głowy i powoli posuwają do przodu, od początku łańcucha. Na zakończenie opuszczają ją i kładą na podłodze. Najlepiej, gdy osoba ta jest zrelaksowana i ma zamknięte oczy.

Ludzie do ludzi.doc

Dzieci dobierają się w pary. W czasie zabawy każda para wykonuje polecenie prowadzącego dotykając się różnymi częściami ciała. Na hasło "Ludzie do ludzi!"- następuje zmiana partnera. Osoba prowadząca również może się zmienić. Polecenia: Prawa dłoń wita prawą dłoń. Prawe kolano wita prawe kolano. Prawy policzek wita prawy policzek. Ludzie do ludzi! Brzuch wita brzuch. Plecy witają plecy. Czoło wita czoło. Ludzie do ludzi! Lewy łokieć wita lewy łokieć. Lewe biodro wita lewe biodro. Lewy kciuk wita lewy kciuk. Cel: Nawiązywanie bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami, utrwalanie orientacji w schemacie ciała z uwzględnieniem stron(prawej, lewej). Wersja: Ludzie do ludzi Wszyscy dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, kontroluje wykonanie i kieruje pracą zabawy mówiąc np.: nos do nosa lub plecy do pleców, czy ręka do nogi itp. Kiedy mówi: ludzie do ludzi, każdy zmienia partnera (łącznie z osobą wydającą polecenia). Osoba, która zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin