Ludzie do ludzi.doc

sias / zuchy / formy pracy / gry i ćwiczenia / Gry integracyjne / Ludzie do ludzi.doc

Download: Ludzie do ludzi.doc

Pobierz

25 KB

Dzieci dobierają się w pary. W czasie zabawy każda para wykonuje polecenie prowadzącego dotykając się różnymi częściami ciała.

Na hasło "Ludzie do ludzi!"- następuje zmiana partnera.

Osoba prowadząca również może się zmienić.

Polecenia:

Prawa dłoń wita prawą dłoń.

Prawe kolano wita prawe kolano.

Prawy policzek wita prawy policzek.

Ludzie do ludzi!

Brzuch wita brzuch.

Plecy witają plecy.

Czoło wita czoło.

Ludzie do ludzi!

Lewy łokieć wita lewy łokieć.

Lewe biodro wita lewe biodro.

Lewy kciuk wita lewy kciuk.

Cel: Nawiązywanie bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami, utrwalanie orientacji w schemacie ciała z uwzględnieniem stron(prawej, lewej).

Wersja:

Ludzie do ludzi
Wszyscy dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, kontroluje wykonanie i kieruje pracą zabawy mówiąc np.: nos do nosa lub plecy do pleców, czy ręka do nogi itp. Kiedy mówi: ludzie do ludzi, każdy zmienia partnera (łącznie z osobą wydającą polecenia). Osoba, która zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

sias

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Nie rozśmieszaj mnie.doc

Dobieranie się dwójkami. Jedna osoba usiłuje być poważna i nawet nie uśmiechać się. Partner ma za zadanie ją rozśmieszyć. Kiedy to mu się uda, partnerzy zamieniają się rolami. WARIANT: Można spróbować rozzłościć partnera, ale bez osobistych komentarzy czy fizycznej przemocy. Należy to potem omówić.

Tajny bar.doc

Stonoga.doc

1.Uczestnicy ustawiają się w kręgu w formie kolejki z prawym ramieniem zwróconym do środka. 2.Zacieśniają krąg tak, żeby stykać się z osobą stojącą przed i za sobą. 3.Łapią w talii osobę stojącą przed sobą. 4.Zginają kolana do momentu, w którym czują, że opierają się na kolanach osoby za sobą. Wszyscy robią to jednocześnie. 5.Jeśli się to uda (rzadko za pierwszym razem) - to cała grupa podtrzymuje się nawzajem i każda osoba siedzi na kolanach tego, kto jest za nią. UWAGA: To może udać się tylko wtedy, gdy w trakcie wykonywania ćwiczenia kształt kręgu się nie zmienia. Łatwiej wykonać ćwiczenie, kiedy grupa jest minimalnie wychylona do środka. Najlepiej udaje się to z grupą ponad 25-osobową. WARIANTY: Po ustawieniu i ustabilizowaniu kręgu można: 1. Lekko pochylić się do środka i podnieść lewą nogę. 2. Równocześnie podnieść ręce. 3. Próbować razem kroczyć (bardzo trudne).

Sherlock Holmes II.doc

czestnicy dobierają się w pary. Każdy wyjmuje po sześć przedmiotów z własnej kieszeni, torebki itp. i pokazuje je partnerowi, nic przy tym nie mówiąc. Następnie uczestnicy spisują na kartce wnioski, jakie im przyszły do głowy na temat partnera po obejrzeniu jego rzeczy. Dzielą się swymi spostrzeżeniami z grupą i uzgadniają z partnerami, na ile ich wnioski są słuszne. WARIANTY: Niech wszyscy uczestnicy położą swoje rzeczy na stole i odgadują, co do kogo należy, wyjaśniając, dlaczego tak sądzą.

Przyjrzyj się i zapamiętaj.doc

Uczestnicy dokładnie przyglądają się wszystkim osobom w grupie oraz całemu pomieszczeniu, w którym się znajdują. Jedna osoba wychodzi, a reszta w tym czasie coś lub kogoś. Wychodzący musi po powrocie zorientować się, co się zmieniło. WARIANTY: - można dodać jakiś nowy element, - ćwiczenie można wykonać w parach. Partnerzy patrzą na siebie uważnie, odwracają się do siebie plecami, zmieniają coś we własnym wyglądzie, a następnie muszą zauważyć zmiany u partnera.

Poczta.doc

Zabawa jest przeznaczona dla większej liczby uczestników. Uczestnicy dzielą się na pary i nazywają nazwami miast, np. Kraków, Łódź, Londyn, Paryż itp. Powtarzają te nazwy w kręgu (dla lepszego zapamiętania). Pokój zostaje podzielony na 4 sektory odpowiadające poszczególnym miastom (tereny zostają w dowolny sposób oznakowane i ewentualnie podpisane). Osoba prowadząca mówi: list (pocztówka, telegram) z miasta... do miasta... Wtedy uczestnicy reprezentujący te dwa miasta zamieniają się miejscami. Jeśli przesyłką jest list, gracze idą, jeśli pocztówka, przemierzają przestrzeń skokami, jeśli telegram, biegną

Pociągi.doc

Uczestnicy ustawiają się trójkami, stając jeden za drugim - w ten sposób tworzą pociągi. Pierwsza osoba w każdym "pociągu" jest "buforem" - zamyka oczy i wyciąga ręce do przodu, druga jest "lokomotywą" i chwyta pierwszą za biodra lub ramiona, zamyka oczy. Trzecia osoba to "maszynista", trzyma drugą osobę i ma (jako jedyny w "pociągu") otwarte oczy. Przy pomocy rąk kieruje ruchem swojego "pociągu". Nie wolno nic mówić. "Pociągi" mogą poruszać się z różną prędkością. Po kilku minutach jazdy następuje zmiana ról w zespołach. Zmiany są trzy, tak aby każdy mógł się spróbować w każdej roli.

Piłeczka.doc

Potrzebny jest do niej jakiś mały przedmiot. Może o być np. piłeczka tenisowa. Siedzimy w kręgu i osoba prowadząca grę mówi na ucho każdemu uczestnikowi jego numerek (jeżeli w grze bierze udział 10 osób są to numerki 1-10). Następnie osoba zaczynające grę bierze piłeczkę tenisową kładzie ją w jakimś miejscu w kręgu (sama zostawia w tym miejscu rękę) i wypowiada jakieś numer np. 6. Wówczas wywołana osoba ręką bierze piłeczkę i przenosi ja w inne miejsce (nie odrywając ręki pierwszej) i zostawia tam drugą rękę mówiąc jakiś numer. Itd...

Państwa.doc

Aby przypomnieć uczestnikom co nieco z lekcji geografii, szczególnie w międzynarodowym towarzystwie przyklejamy im na plecach flagi (wtedy nazwy nie wymagają tłumaczenia) państw europejskich lub bardziej międzynarodowe. Uczestnicy muszą odnaleźć osobę, która ma na plecach tą sama nazwę kraju pytając czy mój kraj na przykład leży na wybrzeżu, czy językiem oficjalnym jest, czy można tam spotkać wiatraki itp. Odpowiedzi na pytania ograniczać się powinny tylko do TAK i NIE. Kiedy uczestnicy się odnajdą, mogą spróbować przedstawić "swój" kraj reszcie grupy wspominając charakterystyczne cechy danego państwa. . Czasem jest to trudne, bo zdarza się, że niewiele wiemy o krajach i narodach na swoim kontynencie, że o innych nie wspomnę, ale spróbować warto, a zajęcia takie mogą być doskonałym wstępem do warsztatów na temat integracji europejskiej, stereotypów czy tolerancji.

Pajęczynka.doc

Dzieci siedzą w kole, prowadzący daje kłębek włóczki i prosi, aby kolejno przerzucały kłębek do tych osób, które najbardziej lubią (przerzucając włóczkę do siebie dzieci rozwijają kłębek).Dziecko rzucając włóczkę mówi: rzucam kłębek do Iwony. Gdy włóczka kończy się można zaobserwować więź łączącą poszczególne osoby w formie splecionej pajęczynki.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin