03.jpg

Stanisławów (od 1962 r. Ivano-Frankivsk) jest dużym miastem położonym w południowo-zachodniej części Ukrainy, u podnóża Karpat. Obszar, na którym leży miasto został w XIV w. przyłączony do Polski. Sam Stanisławów został założony dopiero w 1662 r., na miejscu wsi Zabłotowo przez Andrzeja Potockiego. Nazwa miasta miała upamiętniać ojca fundatora - Stanisława Rewery Potockiego. Miasto oprócz funkcji obronnych (zwłaszcza w czasie wojen z Turkami) pełniło także funkcje kulturalne. Szczególnie ważny Stanisławów był dla zamieszkujących w Polsce Ormian. Ich kultura rozwijała się tu bardzo intensywnie.
Po rozbiorach Stanisławów znalazł się w Cesarstwie Austriackim. Na początku XIX w. miasto zostało wykupione od Potockich przez rząd austriacki. W roku 1919 doszło tutaj do walk Polaków i Ukraińców, ostatecznie miasto stało się częścią Polski, gdzie pełniło funkcje wojewódzkie. W okresie międzywojennym ok. 60% mieszkańców stanowili Polacy, 24% to Ukraińcy, a 13% Żydzi.
W 1939 r., po napaści hitlerowskich Niemiec oraz Związku Radzieckiego na Polskę, Stanisławów znalazł się w granicach ZSRR, w ramach Ukraińskiej SRR. W okresie 1941-1944 w Stanisławowie stacjonowali Niemcy. Istniało tu getto. Miejscowi Żydzi zostali wywiezieni do obozu w Bełżcu. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 r. Stanisławów, a raczej już Ivano-Frankivsk znalazł się w granicach niepodległej Ukrainy. Miasto pełni funkcje stalicy obłasti. Jest też lokalnym centrum przemysłowym i naukowym.
Stanisławów dzięki swemu położeniu u podnóży Karpat oraz na trasie do Czerniowców i Kamieńca Podolskiego jest dosyć często odwiedzanym miastem