Iwonka.jpg

Dziękuję :)
Cza­sem ktoś mas­ku­je się z tym ja­ki jest na prawdę tak umiejętnie, że ciężko to wyczuć, ale wys­tar­czy jed­no pot­knięcie i je­go ob­raz zmienia się diamet­ralnie w jed­nej chwi­li na zaw­sze. To dziw­ne ... ktoś ko­go przez długi czas uważałam za dob­re­go ko­legę z dnia na dzień stał się ... zdrajcą.

Dla mnie piękni ludzie, to dobrzy, uprzejmi ludzie. Ci, którzy powiedzą dzień dobry, na środku ulicy, nawet nie znając Cię. Piękni ludzie to Ci, którzy witają Cię z uśmiechem na twarzy, w małym sklepie spożywczym o 8 rano, i to nie z obowiązku, ale z sympatii. Dla mnie piękni ludzie to Ci, którzy przerywają to, co robią, aby Cię usłyszeć lub z prostą przyjemnością pomagają w czymś. Piękni ludzie to Ci, którzy do Ciebie dzwonią, wysyłają wiadomości, pamiętają, że istniejesz. To ludzie, których brakuje w tym świecie tak bardzo zajętym, tak bardzo próżnym. Te drobne szczegóły, które robią różnicę w naszych oczach. I nie ma znaczenia czy noszą markowe ubrania, używają drogich perfum, mają perfekcyjny makijaż, które określałyby jak piękną są osobą. Osoba jest piękna nie z powodu grubości portfela, a wtedy, gdy uśmiecha się oczami, ponieważ posiada coś, czego nie kupisz dobre serce!

Czasem trzeba zapytać,gdzie prawdziwa przyjaźń, szacunek i respekt dla drugiego człowieka?Gdzie jest zaufanie, które żadnych przysiąg nie potrzebuje, bo powinno wypływać z serca...? Czasami nachodzą mnie myśli,aby biec gdzieś daleko przed siebie. W książkach szukam nieraz odpowiedzi na otaczający mnie świat. Świat kłamstwa i oszustwa i wiem,że choć prawda boli,to ma ona wielką wartość,przynajmniej dla mnie.Wiem,że do prawdy trzeba czasem dochodzić bardzo długo i cierpliwie...

Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata...

" Szlachetny kamień to ten, Który inne szlifuje. Szlachetny człowiek to ten, Który raczej siebie zrani, niż kogoś zadraśnie".
Staję na palcach.. by sięgnąć marzeń.. zwykłych.. maleńkich tych schowanych.. z warkocza poplątanych zdarzeń.. wysnuwam nić tajemnic nieznanych.. Oplatam pragnienia w marzeń kokonie.. uwikłana we wspomnień koraliki.. łzy chowam w nadziei flakonie.. zamykając rozpaczy sen.. półdziki.. I... staję na palcach.. po marzeń strzępki.. opuszkami palców dotknąć ich gotowa.. z drabiny życia znów spada mój lęk sypki.. ...by wstać do walki odrodzona - nowa.

Jesteśmy niczym pyłek unoszony na wietrze. Nigdy nie wiadomo dokąd nas zaniesie. Na czyjej drodze osiądziemy. Ważne jest, aby zasłużyć na pozostanie w ludzkich sercach na zawsze. Żyjmy tak, aby wspominano nas z tęsknotą.

Z czasem potrzebujemy dłoni. Nie pieniędzy, telewizorów, domu, auta czy też lepszej pracy. Przychodzi moment, że cała egzystencja sprowadzać się będzie do dłoni drugiego człowieka, do jego obecności. Pozornie proste i banalne.

„Są ser­ca z ka­mienia, które od­dychają za­danym bólem i są szlachet­ne ka­mienie, które płaczą...widząc obojętny tłum ludzi, który wy­rywa Ci serce”.

”Egoizm nie polega na tym, że żyje się tak, jak się chce, lecz na żądaniu od innych, by żyli tak, jak my chcemy.”- -_-Oscar Wilde

"Wielu ludzi w pogoni za środkami do życia traci z oczu samo życie" - Margaret Fuller.

Bóg trzyma złego na świecie, aby się poprawił, albo aby cnotliwego przez niego doświadczył.(św.Augustyn)

Sprawy nie zawsze takie są na jakie wyglądają. Pamiętam taką rozmowę z matką Teresą z Kalkuty – wspomina nieżyjący już bp Chrapek – w której prowokacyjnie powiedziałem jej: – Wiesz co, matko, jestem zgorszony, a ona zaskoczona zapytała mnie: -Naprawdę ojcze, a czym tak cię gorszę?
Mówię jej: -matka tak pozwala się fotografować niczym jakaś gwiazda filmowa, a ona z uśmiechem odpowiedziała mi: -ojcze, zawarłam z Panem Bogiem układ, powiedziałam
– Panie Jezu, z radością pozwolę się fotografować, ale Ty w zamian za każde zrobione zdjęcie masz trzy dusze z czyśćca wyswobodzić.

Pewnego dnia, na placu targowym, pośród tłumu ludzi siedział niewidomy z kapeluszem na datki i kartonikiem z napisem: "Jestem ślepy, proszę o pomoc" .
Pewien mężczyzna, który przechodził obok niego, zauważył, ze jego kapelusz jest prawie pusty, zaledwie parę groszy... Wrzucił mu parę monet, po czym bez pytania niewidomego o zgodę, wziął jego kartonik, odwrócił na druga stronę i napisał coś....
Tego samego popołudnia, ten sam mężczyzna znowu przechodził obok tego samego niewidomego i zauważył, że tym razem jego kapelusz jest pełen monet. Niewidomy rozpoznał kroki tego człowieka i zapytał go, czy to on odwrócił kartonik i co na nim napisał... Mężczyzna odpowiedział: " nic, co nie byłoby prawdą. Przepisałem Twoje zdanie tylko troszkę inaczej." Uśmiechnął się i oddalił... Niewidomy nigdy się nie dowiedział, że na jego kartoniku było napisane:
"Dziś wszędzie dookoła jest wiosna, a ja nie mogę jej zobaczyć..."

- Co oznaczają te paczki, które noszą aniołowie?
- Są to wysłuchane modlitwy ludzi - odpowiedział św. Piotr.
- To dlaczego są to tylko małe paczki? - pytał dalej człowiek.
- Dlatego, że o te wielkie ludzie nie proszą - wyjaśnił św. Piotr.

Zdajemy sobie sprawę,że to co czynimy,jest kroplą wody w oceanie.Ale gdyby tej kropli zabrakło, ocean stałby się mniejszy.
/Matka Teresa z Kalkuty/

Przecież o to właśnie w życiu chodzi. Nie o wakacje, kolacje w knajpach i pragnienie posiadania więcej rzeczy, ale o to, by napić się razem herbaty i przytulić po długim dniu. Chodzi o wybaczanie i zapominanie, ulgowe traktowanie. A także o uczciwość, prawdę i zaufanie, o stworzenie bezpiecznego, ciepłego schronienia dla tych, których się kocha.
/Alex Marwood/

Starzy ludzie uśmiechają się często znaczonymi kreską ustami bez obaw, że zawrócą komuś w głowie, chętnie mówią do cierpliwych słuchaczy a nawet listy piszą do swojego Boga i czytając je płaczą zapadniętymi oczodołami, chodzą na spacery wydeptaną trasą dziwiąc się, że słońce ostatnio stygnie lub stoją w kolejkach aptecznych po swój pigułkowy chleb powszedni ściskając w ręku sakiewki cieniutkie jak listek i błagalnie odczytują cyferki swojego wyroku na trwanie, garbiąc się uniżenie noszą buty wykoślawione na bezradnych nogach, łamiących się z łatwością, na śliskich chodnikach, pachną zapachem kościelnych wnętrz który przeniknął ich na wskroś gdy modlili się wygładzonymi paciorkami aby bez komplikacji przejść na drugą stronę w terminie ściśle ustalonym.
/Zapożyczone od Ernesta Brylla/

Posiadanie miliona znajomych nie jest cudem. Cudem jest mieć kogoś, kto stanie obok Ciebie, gdy milion innych będzie przeciwko Tobie. To właśnie czas pokazuje nam, kim dla kogoś jesteśmy i ile znaczymy.

Jeśli widzisz coś pięknego w drugiej osobie, powiedz jej o tym, ta osoba może właśnie prowadzić wojnę, która przeszkadza jej zobaczyć swoje piękno i możesz ją uratować
/G. Andrade/

Ból i cierpienie są zawsze nieuniknione przy dużej inteligencji i czułym sercu. Wydaje mi się, że naprawdę wielki człowiek nosi w sobie największy smutek na ziemi...
/ Fiodor Dostojewski /

Albo weźmy przyjaciół. Tych co prawda ma się najmniej. Do tego w miarę upływu czasu wykruszają się, a nowi coraz rzadziej, z coraz większym trudem przybywają, jako że przyjaźń jest owocem wymagającym długiego dojrzewania, ta najtrwalsza rodzi się przeważnie w młodości, kiedy to jeszcze z radosną ufnością otwieramy się na ludzi, bo później narasta w nas nieufność, która prowadzi do wniosku, że prawdziwa przyjaźń powinna przechodzić próbę wieczności… / Wiesław Myśliwski /

Człowiek pięknieje gdy w czyjejś duszy widzi blask swojego istnienia.

"Pewne sprawy można zrozumieć dopiero po latach, gdy patrzy się na nie z dystansu, jak na życie drugiego człowieka. Bo wspomnienia potrafią odbierać kawałki serca, ale już nie odbierają rozumu."

Pamiętaj : przebaczenia nie odmawia się nikomu, ale odzyskanie to już zupełnie inna sprawa.

"Aby słyszeć, należy milczeć". Największe cuda powstają w największej ciszy. - Wilhelm Raabe

"Nikt nie wchodzi do nieba, nie cierpiąc. A dzieci moje nie rozstają się z cierpieniem.
/Dzienniczek św. s. Faustyny Kowalskiej/

"Zazdroszcząc bratu swemu tego, co Pan mówi i czyni za jego pośrednictwem, grzeszysz świętokradztwem, ponieważ zazdrościsz samemu Najwyższemu, który w nim działa."

"Ten, który cię stworzył wie również, co ma z tobą zrobić." Św. Augustyn.

Kiedy mówisz: Nikt mnie nie kocha, tak naprawdę Bóg mówi: JA kocham ciebie...(J 3:16 – J 13:34)

Kiedy mówisz: Nie wiem jak iść...Bóg ci mówi: Pouczę cię i wskażę drogę...(Ps 32:8)

"Czasem ktoś powie że jestem mądra albo głupia a potem się rozczarowuje(jak już to lepiej do tego drugiego ) a ja nigdy tak nie twierdziłam ani tym bardziej nie obiecywałam. Za swoje wyobrażenia powinniśmy odpowiadać sami i przed sobą a nie nadając innym etykietki kazać im się potem tłumaczyć. Kocham ciszę i samotność ale kocham też ludzi Oczywiście nie wszystkich bo nie każdego człowieka da się kochać pomimo najlepszych chęci. Wielu rzeczy bym nie zrobiła ale czasu się nie cofnie i życie mamy tylko jedno ... chyba Często nie rozumiem samej siebie to trudno bym rozumiała innych Ale czy muszę czy powinnam Ważne że się staram i chcę Zrozumiałam ważną rzecz - mogę zmieniać zdanie. Mogę nie dotrzymać słowa jeżeli zmienię zdanie i zrozumiem że obiecałam coś co jest złe. Mogę nie dotrzymać słowa nie tracąc honoru jeżeli dotrzymanie go oznaczałoby jego utratę. Zmienianie zdania nie oznacza chwiejności charakteru a jest raczej potwierdzeniem myślenia. O ile nie zmienia się zdania pod wpływem wiatru".

...bo gdyby ludzie ze sobą rozmawiali usiedli na ławie słów dobierali ostrożnie i cierpliwie to mogli by się zrozumieć...

"Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem składającą się z wsiadania i wysiadania, z przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami. Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby, z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży. Niestety, prawda jest inna. Oni wysiadają na jakiejś stacji. Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne, które staną się dla nas bardzo szczególne. Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę..."

Najbardziej boli bezradność. Kiedy widzisz, że Twój przyjaciel płacze i wiesz, że nie możesz zrobić nic, aby łzy przestały płynąć.. Ale nawet wtedy nie odchodź bądź. Każdy potrzebuje człowieka, do którego może się odezwać i powiedzieć: Jest mi dzisiaj źle, nie wiem, co robić...

Ma­luj swo­je słowa naj­ciep­lej­szy­mi bar­wa­mi tęczy a zo­baczysz dla ilu is­tot staną się bal­sa­mem duszy.

Istnieją tylko dwa dni w roku, w których nic nie może być zrobione. Jeden nazywamy wczoraj, a drugi jutro. Dzisiaj jest właściwy dzień, aby kochać, wierzyć i żyć w pełni.

Życie na nikogo nie czeka, bo stanie w miejscu nie jest jego właściwością. Nie zatrzymamy czasu. On nie zaczeka aż się pozbieramy po trudnych doświadczeniach, nie będzie się z nami cofał do przeszłości i biegł w przyszłość, jest tu i teraz. Tylko to, co teraz ma znaczenie. Nieważne ile drobinek spoczywa na dnie a ile jeszcze zostało u góry. Ważne, że każdemu jest przypisana jemu właściwa ilość ziarenek piasku. To ile z nich przesypie się niewykorzystanych bez naszej świadomości zależy tylko od nas. My decydujemy ile z drobnych szarych kamyczków w drodze zamieni się w wartościowy złoty pył. Każde powierzone nam ziarenko jest bezcenną szansą daną nam do wykorzystania, bo klepsydry życia nie da się odwrócić by piasek przesypał się jeszcze raz.

Ważne, byś myślą, mową i czynem nie krzywdził nikogo, byś wierzył w ludzką dobroć, sprawiedliwość i miłość. Więc warto pamiętać tę starą prawdę, prawdę znaną każdemu od wieków: w ludzkim życiu najważniejsze jest to, by człowieczeństwo mieszkało w człowieku".

Nie szukam w sobie pragnień, które mogą mnie zaskoczyć, ani marzeń bez przyszłości… Szukam ułamka duszy, którym mogłabym się z kimś podzielić i przez to ofiarować cząstkę siebie… Nie szukam w świecie prawd, których nie znam… nieodkrytych lądów… przygód jakichś… Szukam miejsca do powrotów i żalu, by wiedzieć, że jestem u siebie i czuć się tak… Nie szukam w Tobie dzikiej fascynacji, czy niewyśnionej nawet fantazji, ani szaleństwa, które poza zagubieniem niczego nie daje…

"No, nie płacz tak!" - mówił do zapłakanej dziewczyny ksiądz-staruszek. -"Przez łzy wszystko źle widać. Zresztą, wszyscy nie dostrzegamy tego, co Bóg widzi przed nami. Idziemy po śniegu - nie widząc kwiatów, które spod niego wyrosną, ranimy się o lód - nie widząc tych żywych strumieni, w które on się zmieni. Idziemy wciąż pod górę - nie widząc cudownej doliny, całej w słońcu i w kwiatach, która nam się niespodziewanie ukaże". "Ale kiedy to w końcu będzie?" - chlipnęła ostatni raz dziewczyna. "Gdybyśmy to wiedzieli, to pewnie nie wędrowalibyśmy, nie kochali, nie dorastali ... Żylibyśmy bez Nadziei".
/Tadeusz Ruciński/

Mądrość człowieka nie mierzy się miarą bogactwa , mądry wie że w życiu to nie wszystko . Najważniejsza w życiu jest dobroć, praca nad sobą, doskonalenie patrzenie świat z mantrą słuchania siebie. Bowiem zarówno medytacje, jak i joga nie oddalają od wiary, a pozwalają zgłębić jej doskonałość. Dlatego wciąż powtarzam: "Boże, daj mi pogodę ducha, abym godził się z tym, czego zmienić nie mogę, odwagę, abym zmieniał to, co zmienić mogę i mądrość, abym zawsze potrafił odróżnić jedno od drugiego".


Największym złem, na które cierpi świat, jest nie siła złych, lecz słabość dobrych.
Wszelki gniew, wszelką nędzę i moc wszelką, złe losy zmoże, kto zbrojny miłością. /Michał Anioł/

Niech słowo "kocham" jeszcze raz z ust Twych usłyszę, niech je w sercu wyryję i w myśli zapiszę… /Adam Mickiewicz/

Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro. Ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie… /Mahatma Gandhi/

Zenon z Elei — matematyk, obliczył, że świat jest jeden i nieruchomy w słońcu. Obliczył to w ten sposób, że słońce pociął na kawałki, małe, coraz mniejsze, aż mu przestały świecić w dłoni i stało się ciemno. Przerażony Zenon z Elei tarł oczy, a potem szybko podorzucał do siebie odtłuczone grudki, aż mu rozbłysły znowu jednym i niepodzielnym słońcem… /Halina Poświatowska/