Krzysztof Morawski - 7 rzeczy, które musisz wiedzieć, zanim założysz własną stronę www.pdf

Książka przedstawia sposoby i techniki programowania użyteczne we wszelkich zastosowaniach języka Java. W publikacji akcentowany jest kontekst praktyczny: jak i do czego poszczególnych narzędzi językowych używać. Specjalna uwaga zwracana jest na nowe elementy języka, dostępne w wersjach 8 i 9. Rozbudowane rozdziały o kolekcjach, wejściu-wyjściu, programowaniu współbieżnym i dynamicznym stanowią swoiste kompendia, które dają nie tylko orientację co do zestawu dostępnych środków programowania, ale również omawiają ważne szczegóły i niuanse ich zastosowań. Zakłada się, że Czytelnik ma orientację w podstawach programowania w języku Java, ale niekoniecznie musi być zaawansowanym programistą. Dlatego ważne bloki tematyczne (takie jak np. programowanie obiektowe i funkcyjne w Javie) omawiane są od podstaw. Do interesujących szczegółowych tematów poruszanych w książce należą: definiowanie metod w interfejsach (w tym metod prywatnych, poczynając od Javy w wersji 9), lambda-wyrażenia i przetwarzanie strumieniowe, obiekty typu Optional jako monady oraz ich użycie, spliteratory, zadania typu CountedCompleter jako kontynuacje oraz ich zastosowania, zadania typu CompletableFuture (dostępne od Javy 8) i ich praktyczne użycie, wyspecjalizowane synchronizatory, w tym - nowe w Javie 8 - obiekty typu StampedLock, zastosowanie refleksji oraz uchwytów metod (MethodHandle), tworzenie dynamicznych klas i obiektów typu proxy, zastosowania JavaBeans i delegacyjnego modelu obsługi zdarzeń zmian ich właściwości, definiowanie i przetwarzanie adnotacji (w tym definiowanie procesorów adnotacji), użycie skryptów z poziomu aplikacji Javy.

Jakie czynniki umożliwiały rozwój pisma łacińskiego? Co to była minuskuła karolińska, kursywa gotycka czy bastarda? Jakie były rodzaje duktów pisarskich, techniki pisania i gesty pisarskie? Wznowiony po ponad 25 latach klasyczny i wciąż niezbędny podręcznik z zakresu historii pisma łacińskiego autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich historyków, Aleksandra Gieysztora, wyczerpująco odpowiada na wszystkie pytania związane z zagadnieniami paleograficznymi. Autor podaje wnikliwą i przekonywającą analizę pisma łacińskiego w średniowieczu i różne okoliczności jego zmian. Publikacja stanowi niezbędną pomoc przy opracowywaniu źródeł historycznych i analizie pisma dokumentów źródłowych. Pokazuje także znaczenie pisma w procesach kulturowych i społecznych wieków średnich. Zawiera wiele rycin przedstawiających rodzaje omawianego pisma.

Każdy z pomysłem może napisać książkę – nie tylko dla swojej własnej przyjemności, ale także aby ją opublikować oraz aby każdy mógł ją zobaczyć (i być może przeczytać). Jeśli łapiesz się na tkaniu opowieści w głowie po przeczytaniu ulubionej książki czy relaksując się w parku, rozważ ich spisanie. Chociaż może to wydawać się trudne, uwierz – możesz to zrobić! Dam ci kilka wskazówek, jak to osiągnąć.

Z motywami wiąże się chyba większość tematów na ustną maturę z języka polskiego. Sam swego czasu męczyłem się nad „motywem rycerza w literaturze i filmie”. Ale co to właściwie jest? Pominę może encyklopedyczne formułki i postaram się stworzyć własną definicję. Motywem w literaturze może być każde charakterystyczne zdarzenie, obiekt lub postać (tudzież ich kreacja), ważne na tyle, by powtarzało się w innych dziełach. Motyw powtarzający się wystarczająco długo i często wskakuje na wyższy level i otrzymuje rangę toposu. Mamy więc motyw masakry na dresiarzach w twórczości Andrzeja Pilipiuka (ach, cudny temat na maturę) lub mniej fajny motyw ojczyzny w literaturze polskiego oświecenia.