Odgadnij zasadę.doc

sias / zuchy / formy pracy / gry i ćwiczenia / Gry integracyjne / Odgadnij zasadę.doc

Download: Odgadnij zasadę.doc

Pobierz

20 KB

Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi odgadnąć zasadę, według której odpowiadają.

Zasady mogą być łatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. Mogą być one wizualne - np.: "podrap się w głowę, zanim odpowiesz" - lub strukturalne - np.: "każda odpowiedź zaczyna się na następną literę alfabetu.

Inne przykłady:
- Odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś był osobą po twojej prawej stronie.
- Wszystkie dziewczyny kłamią, a chłopcy mówią prawdę.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

sias

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Imię do imienia.doc

Osoba trzymająca piłkę wymienia swoje imię i imię osoby, do której chce ją rzucić. Wymieniony łapie piłkę i mówi swoje imię i imię następnej osoby do której rzuca piłkę.

Czy wiem kim jestem_zabawa psychologiczna.doc

Forma: Zabawa psychologiczna Adresat: 6-8 osobowe grupy harcerzy, harcerzy starszych i wędrowników Cel: uświadomienie sobie, jakie cechy nas charakteryzują, jak jesteśmy postrzegani, oraz zbliżenie się do grupy poprzez prezentacje własnych cech (ujawnionych podczas zabawy), rozwija asertywność. Materiały: Kartki papieru, ołówki !!! Uwagi: Prowadzący zabawę nie może na początku powiedzieć uczestnikom, jaki jest jej tytuł i cel . Zadanie: Uczestnicy siadają w kręgu w grupach 6-8 osobowych. Każdy otrzymuje ołówek i tyle kartek, ile osób siedzi z nim w jednym kręgu. Zastępowy bierze również udział w tej zabawie. Każdy ma za zadanie narysować wszystkie osoby ze swojej grupy. Jest jednak bardzo ważny warunek: rysując kolegę, patrzymy się mu prosto w oczy, nie opuszczając wzroku na kartkę, a w tym samym momencie ta osoba rysuje nas.( I tak z każdą osoba po kolei). Po każdym narysowaniu osoby, wymieniamy się z nią kartkami, czyli na końcu zabawy mamy tyle swoich rysunków, ile mieliśmy kartek na początku. Następnie wybieramy spośród wszystkich portretów jeden, który według nas , najbardziej przypomina nasza osoba, ale nie fizycznie, ale która przedstawia jakieś nasze cechy wewnętrzne. Na sam koniec każdy pokazuje rysunek, który wybrał i wyjaśnia wszystkim, dlaczego akurat ten, jakie nasze cechy on reprezentuje. (Przykład: jeżeli jest 6 osób w jednym kręgu, to każdy otrzymuje 5 kartek, każda osoba rysuje 5 osób i otrzymuje 5 swoich portretów, z czego wybiera jeden i go opisuje wg. cech ). Podsumowanie: Zabawa ta zwykle wywołuje wiele emocji, przez co rozluźnia atmosferę. Fakt rysowania z kolei nie dla każdego jest rzeczą łatwą, ponieważ nie wszyscy umieją patrzeć drugiej osobie prosto w oczy, gdyż jest to dla niektórych krepujące. Po zakończeniu zabawy warto wspomnieć, jak ważny w kontaktach międzyludzkich jest kontakt wzrokowy i przeanalizować, czy było nam łatwo patrzeć komuś w oczy przez taki czas i jakie były wtedy nasze odczucia wewnętrzne(zawstydzenie, niepokój, zagrożenie itp.)Znajdywanie w rysunkach naszych cech wewnętrznych zmusza nas niejako do refleksji nad własną osobą, do tego , jak jesteśmy postrzegani przez innych i jak sami siebie postrzegamy. Otwarcie się do grupy, opowiadając o sobie, swoich cechach wzmacnia więź w grupie. Ważne, aby zastępowy również brał udział w tej zabawie, gdyż to rozluźnia nieco kontakt miedzy funkcyjnym, a harcerzami (pozwolenie na formę karykatury). (przykład w dokumencie)

Integracja_omówienie metod.doc

Siła perswazji.doc

Uczestnicy wybierają trzech sędziów. Dają im czas na stworzenie systemu oceny. Każdy z uczestników staje po kolei przed komisją i stara się ją przekonać, że to on właśnie powinien otrzymać nagrodę. Punkty należy przyznawać za oryginalność argumentów i siłę przekonywania.

Ratatum.doc

Uczestnicy siadają w kręgu, jedna osoba jest w środku. Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać, jakie imię ma ich sąsiad z prawej i lewej strony. Osoba siedząca w środku wskazuje na dowolną osobę z kręgu mówiąc albo: w prawo ratatatum, albo w lewo ratatatum. Osoba wskazana musi powiedzieć imię sąsiada ze wskazanej strony, zanim przebrzmią słowa ratatatum. Jeśli jej się to nie uda, wchodzi do środka; jeśli zdąży, zabawę kontynuuje pierwsza osoba. Zabawa powinna przebiegać w dużym tempie.

Piłeczka.doc

Potrzebny jest do niej jakiś mały przedmiot. Może o być np. piłeczka tenisowa. Siedzimy w kręgu i osoba prowadząca grę mówi na ucho każdemu uczestnikowi jego numerek (jeżeli w grze bierze udział 10 osób są to numerki 1-10). Następnie osoba zaczynające grę bierze piłeczkę tenisową kładzie ją w jakimś miejscu w kręgu (sama zostawia w tym miejscu rękę) i wypowiada jakieś numer np. 6. Wówczas wywołana osoba ręką bierze piłeczkę i przenosi ja w inne miejsce (nie odrywając ręki pierwszej) i zostawia tam drugą rękę mówiąc jakiś numer. Itd...

Odgadnij zasadę.doc

Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi odgadnąć zasadę, według której odpowiadają. Zasady mogą być łatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. Mogą być one wizualne - np.: "podrap się w głowę, zanim odpowiesz" - lub strukturalne - np.: "każda odpowiedź zaczyna się na następną literę alfabetu. Inne przykłady: - Odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś był osobą po twojej prawej stronie. - Wszystkie dziewczyny kłamią, a chłopcy mówią prawdę.

Nazywam się.doc

- Uczestnicy stają w kręgu. Każdy po kolei: - wymienia swoje imię oraz pokazuje charakterystyczny gest, - wymienia swoje imię oraz pokazuje pantomimicznie, co lubi robić, - wymienia swoje imię oraz przedstawia pantomimicznie swoje ulubione zwierzę, - wymienia swoje imię oraz wydaje jakiś zabawny dźwięk. Za każdym razem grupa powtarza imię, ruchy lub dźwięk danej osoby.

Łańcuch.doc

Uczestnicy ustawiają się w dwóch szeregach twarzami do siebie, na odległość wyciągniętej ręki. Jedna osoba kładzie się na podłodze. Uczestnicy podnoszą ją ponad głowy i powoli posuwają do przodu, od początku łańcucha. Na zakończenie opuszczają ją i kładą na podłodze. Najlepiej, gdy osoba ta jest zrelaksowana i ma zamknięte oczy.

LIittle object in my hand.doc

Stajemy lub siadamy w kręgu i prowadzący prosi wszystkich uczestników, żeby pomyśleli o jakimś przedmiocie, który mógłby ich w jakiś sposób określić, a jest na tyle mały i nie groźny, że nie baliby się zamknąć go w dłoni. Następnie uczestnicy wymieniają po kolei jakie przedmioty mają w dłoniach, a prowadzący zapisuje je na arkuszu papieru. Kolejnym wyzwaniem jest zadanie przekazania swojego przedmiotu kilku osobom prosząc o podanie imienia np.. Mam na imię Zbyszek i trzymam w dłoni mały kamyk, który chciałbym Ci przekazać... Druga osoba odpowiada tym samym, przejmuje nowy przedmiot i wymieniamy się dalej. Po kilku minutach prowadzący prosi o powrót do kręgu i pozostanie w parze z ostatnią osobą, z którą się wymienialiśmy. Zanim zaczniemy pracę w pacach prowadzący prosi uczestników o podanie nazw przedmiotów, które obecnie mają w dłoniach i co ciekawe nawet w małej grupie zdarza się, że kilka przedmiotów "zginęło", a kilka mamy podwójnie. Śmiejcie się, ale przepływ informacji, albo kiepska pamięć powodują, że często jesteśmy nieskuteczni w przekazywaniu informacji także na szczeblu organizacji, W parach uczestnicy są proszeni o wyjaśnienie dlaczego wybrali akurat taki przedmiot, a nie inny, a druga osoba powinna zapamiętać trzy najważniejsze rzeczy, po czym następuje ogólna prezentacja. . Jest to miły, choć dość refleksyjny wstęp do dalszych zajęć i na pewno uda się Wam dostosować go do Waszych potrzeb. Polecam gorąco.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin