c.d. 2

Franciszek żyje Ewangelią w ubóstwie i w mniejszości

Prawosławni wyrzucają katolikom, że przesłonili świeżość Ewangelii strukturą podobną do władzy świeckiej. Katolicyzm, tak średniowieczny jak i dzisiejszy, postrzegany jest jako ogromny mechanizm, dobrze zorganizowany, z wielością środków gotowych, by wchłonąć kultury i tradycje innych. Misjonarze w tej wizji byliby żołnierzami papieża wysłanymi by zdobywać inne religie dla niego.

Jest jasnym, że te uczucia są przeżywane często na poziomie podświadomości. Święty Franciszek jest widziany jako ktoś, kto przez swój sposób życia i nauczania dystansuje się od tego negatywnego wrażenia. Biedaczyna zadziwia niekatolików swoją ewangelicznością, i dzięki jej uniwersalności zostaje zaakceptowany przez wszystkie kultury.

Jak stwierdza Paweł VI "Ewangelia jest niezależna od wszystkich kultur" (Evangelii nuntiandi, 20). Franciszek nie tylko w swoich Pismach odnosi się stale do Ewangelii i pragnie, by jego bracia żyli "według Ewangelii świętej", ale poprzez swój styl życia jest ubogim i pokornym; nie pragnie narzucać się nikomu w sposób triumfalny, i dzięki temu nie boi się nikogo, a druga osoba nie musi się bronić przed nim, gdyż nie chce nikomu nic zabrać, oraz samemu nic nie posiadać.

Mniejszość, ubóstwo, prostota, szczera autentyczność są bronią, którą przyciąga on bliźniego do siebie. Gdy do nich doda się prawdziwą miłość, nie pragnącą zdobywać, ale ofiarować się, wtedy realizuje się niosące wolność spotkanie z drugim. Także w tym naśladuje on przykład Chrystusa, Słowa Wcielonego, które by mówić do ludzi zechciało ogołocić się w kenosis wcielenia, męki i śmierci.

I dlatego podczas Synodu na temat ewangelizacji w 1974 roku biskupi afrykańscy stwierdzili: "Biskupi Afryki i Madagaskaru oceniają za zupełnie przestarzałą tzw. teologię przystosowania. Zastępuje ją teologia wcielenia." Znaczenie Wcielenia, które znajduje swoje wypełnienie w misterium paschalnym, wyraża się w twierdzeniu doświadczalnym i egzystencjalnym, że Bóg jest naprawdę z nami, jest częścią naszej historii, każdej historii. Jest więc niemożliwe kanonizowanie jednej historii czy partykularnej kultury. Zauważa się to jeszcze wyraźniej, gdy analizuje się jak Franciszek podchodził do kwestii misji.

Nie ma plików w tym folderze