Węgrzyn Józef - polski Rudolf Valentino

Józef Węgrzyn (1884-1952) Urodził się w 1884 roku. Na deskach teatru debiutował w 1904 roku, a w filmie 10 lat później - w Słodyczy grzechu. Po jego debiucie zaczęła się sypać potężna ilość ról filmowych. W latach 1916-1917 partnerował Poli Negri w jej pierwszych filmach m.in. Studenci i Jego ostatni czyn. Zostaje gwiazdorem i jednocześnie amantem w 1917 roku dzięki roli w filmie Carat i jego sługi. W 1918 roku zagrał tytułową rolę w filmie Książe Józef Poniatowski. Węgrzyn partnerował debiutującej Jadwidze Smosarskiej w nieukończonym filmie Dla szczęscia (1919). W pierwszej połowie lat 20-tych grał w takich filmach jak: Uroda życia (1921), Strzał (1922), Tajemnica przystanku tramwajowego (1922), Niewolnica miłości (1923), Skrzydlaty zwycięzca (1924), Sanin i Iwonka (oba filmy nakręcono w 1925 roku). Z filmów w których Węgrzyn grał zachował się jedynie Skrzydlaty zwycięzca (1924). Józef Węgrzyn wraz z Edwardem Puchalskim reżyserował pierwszą ekranizację powieści Heleny Mniszek pt. Trędowata (1926). W Trędowacie także grał. Zagrał Rudeckiego. Z epoki kina niemego jego najlepszą rolą był Witold Siewski w sensacyjnym melodramacie Uśmiech losu z 1927 roku. W kinie dźwiękowym także sporo grał. Warnecki i Krawicz zaangażowali Węgrzyna do odtwarzania głównej roli w filmie Księżna Łowicka (1932). Jego najlepsza rola z okresu dźwiekowego to stary baletmistrz Dubenko w Strachach (1938) reżyserii Eugeniusza Cękalskiego. W Znachorze i jego kontynuacjach zagrał profesora Dobranieckiego. W czasie wojny był kelnerem. także podczas wojny w maju 1943 roku zginął jego syn, Mieczysław. Aktor popadł w depresję. Węgrzyn popadł w alkoholizm. W 1946 roku dał radę zagrać w Dwóch godzinach reż. Stanisława Wohla. Do premiery Dwóch godzin nie dożył. Zmarł w 1952 roku w zakładzie dla nerwowo chorych.

Biografia artysty:
K. Biernacki "Józef Węgrzyn"

Artykuły:
Gwiazdy i ludzie

Filmy w których zagrał

Zdjęcia

Nie ma plików w tym folderze