bibliotenka

Kurt Vonnegut - Recydywista

Tytułowy „recydywista” Walter F. Starbuck, a właściwie Stankiewicz (pochodzenie ma bowiem polsko-litewskie), narrator niezwykle zabawnej powieści Kurta Vonneguta, syn szofera i kucharki, to marionetka wcielająca się zawsze w rolę, w której obsadzają go inni. Amerykanin, którego losy kształtują w znacznym stopniu wydarzenia polityczne, obdarzony inteligencją, ale kompletnie pozbawiony własnej woli i osobowości, niezaradny idealista przeżywający w młodości flirt z komunizmem. Czytelnikowi skojarzy się natychmiast z Janem Piszczykiem, antybohaterem słynnego filmu Andrzeja Munka Zezowate szczęście. Dzięki kaprysowi zdziwaczałego multimilionera Walter trafia na Harvard i uzyskuje dyplom z nauk humanistycznych. Studia na jednej z najbardziej renomowanych uczelni w USA to zazwyczaj przepustka do świata wielkich pieniędzy i wpływów. Tyle że Starbuck jest życiowym nieudacznikiem – dostaje wprawdzie posadę w administracji prezydenta Franklina D. Roosevelta, ale jest w niej szaraczkiem, drobnym trybikiem biurokratycznej machiny. Jego dalsze losy są nijakie: kontynuuje pracę w administracji federalnej, żeni się, rodzi mu się syn (z czasem zerwą wszelkie kontakty), na koniec zostaje doradcą prezydenta Nixona do spraw młodzieży, którego radami nikt nie jest zainteresowany. Przez przypadek wplątuje się w aferę Watergate; jako jej najmniej znaczący uczestnik trafia do zakładu karnego. Po wyjściu z więzienia jego życiem nadal kieruje przypadek oraz napotkani ludzie, którzy okazują mu niezrozumiałą życzliwość – dzięki temu zostaje nawet na krótko wiceprezesem największej korporacji w Ameryce...

André Malraux - Dola człowiecza

"Dola człowiecza" André Malraux, francuskiego powieściopisarza i eseisty, ukazała się drukiem w 1933 r. i została wyróżniona najzaszczytniejszą nagrodą francuską Prix Goncourt. Utwór wywarł ogromny wpływ na kształtowanie się postaw moralnych i orientacji polityczno-ideologicznych europejskich środowisk intelektualnych w owym czasie. Powieść ukazuje dramatyczny konflikt między przywódcą nacjonalistycznego powstania chińskiego Czang Kai-szekiem a rewolucjonistami komunistycznymi.

William Boyd - Jak lody w słońcu

Akcja książki "Jak lody w słońcu" toczy się podczas I wojny światowej w Afryce Wschodniej. Wojnę widzimy oczami sześciu bohaterów: amerykańskiego osadnika Temple'a Smitha, niemieckiego małżeństwa von Bishopów, Anglika Gabriela Cobba, jego młodej żony Charis i jego brata Feliksa. W tym czasie dojrzewają, wstępują w związki małżeńskie, przeżywają rozczarowania i inicjacje seksualne. Ich losy w większym lub mniejszym stopniu są związane z Afryką Wschodnią. Na tym nieważnym froncie przestrzegane są prawa, których nikt już nie szanuje w Europie. Wroga traktuje się z galanterią i wierzy obietnicom poręczonym żołnierskim słowem honoru. Tym większe wydaje się okrucieństwo i bezsens wojny, co William Boyd oddaje z dużym wyczuciem.

Joyce Carol Oates - Córka grabarza

Schwartzowie, uciekinierzy z faszystowskich Niemiec, osiadają w małym miasteczku w USA. Ojciec, były nauczyciel, jest upokorzony posadą grabarza - jedyną, jaką oferuje mu nowa ojczyzna. Prześladowana przez mieszkańców rodzina emigrantów przeżywa tragedię, w wyniku której Rebecca, córka grabarza, podejmuje zdumiewającą pielgrzymkę do serca Ameryki. Jej odyseję, której przystanki wyznaczają erotyczne ryzyko i odważna autokreacja, wieńczy "amerykański” triumf. "Urodziłaś się tutaj, więc nic ci nie zrobią”, wróżył Schwartz córce... i miał rację.

Alice Munro - Za kogo ty się uważasz?

Rose pochodzi z biedniejszej części Ontario. Mieszka z ojcem i macochą Flo w domu na tyłach należącego do rodziny sklepu meblowego. Jako dziecko z niechęcią i strachem obserwuje życie mieszkańców swojego miasta. Potem ucieka, by zacząć studia w Toronto, wyjść za mąż i podjąć pracę zawodową. I przez cały czas próbuje odpowiedzieć na zawarte w tytule książki pytanie, które w dzieciństwie usłyszała od macochy. Dziesięć powiązanych ze sobą opowiadań, z których każde tworzy samodzielną, kunsztownie zbudowaną całość, składa się na poruszającą i przenikliwą opowieść o dojrzewaniu.

Zbigniew Kruszyński - Kurator

Historia mężczyzny w średnim wieku, dość zamożnego i kulturalnego, który cierpi na samotność i zaczyna się interesować tzw. sponsoringiem.

Po kilku raczej nieudanych przygodach nawiązuje kontakt z licealistką (stąd ironiczny tytuł "Kurator"), dla której, jak się okazuje, nie pieniądze są najważniejsze. Spędzają ze sobą coraz więcej czasu, bohater zaczyna odgrywać rolę mentora i ojca (sam nie ma dzieci) i trochę się w tym zatraca, co oczywiście nie może się dla niego dobrze skończyć.

EPUB + DOCX

Alice Munro - Jawne tajemnice

Nagrodzony w 1994 Governor General’s Award zbiór opowiadań kanadyjskiej pisarki, która nie przestaje zaskakiwać, mimo że tłumaczenia jej książek pojawiają sie na naszym rynku z coraz większą częstotliwością. Bohaterowie "Jawnych tajemnic" są tacy jak my, codzienni-niecodzienni, uchwyceni w jakimś momencie życia, uwikłani w niespełnione miłości, niemożliwe romanse i wywołujące poczucie winy zdrady. Munro jak zwykle trafnie i przejmująco pisze o tym, że życie zupełnie zwyczajne stawia najtrudniejsze dylematy.

Irène Némirovsky - Gorąca krew

Treść książki stanowią dzieje kilkorga mieszkańców małego miasteczka, których losy przeplatają się ze sobą w dziwny i nieoczekiwany sposób. Powieść to malowniczy i przesycony melancholią obraz francuskiej prowincji na kilka lat przed wybuchem drugiej wojny światowej. Silvio, narrator, cieszący się złą sławą, nielubiany kuzyn, w młodych latach buntował się przeciwko konwenansom i przehulał swój majątek. Choć jego życie było barwne i pełne emocji, teraz żałuje szaleństw młodości. Obiektywna, chłodna relacja doświadczonego przez los człowieka jest tak naprawdę pełna niedomówień. Czy owa gorąca krew, która popycha ludzi do narażania na katastrofę ich spokojnej egzystencji jest atrybutem wyłącznie młodości? Gdy na oczach narratora ginie mąż kuzynki, a pozorny spokój niewielkiej mieściny zostaje bezpowrotnie zburzony, okazuje się, że szaleństwo płynie w ludzkich żyłach niezależnie od upływu czasu.

John Barth - Bakunowy faktor

Amerykańskie "Dzikie Pola" nad Zatoką Chesapeake zaludniają w powieści Bartha piraci i oszuści, księża i prostytutki, Indianie i plantatorzy, poeci i politycy, awanturnicy i emigranci religijni. Na wszystkich patrzymy oczyma samozwańczego poety, Ebenezera Cooke'a, a obyczaje seksualne księżniczki Pocahontas poznajemy, odcyfrowując dziennik kapitana Smitha. Oczom bardziej wyrafinowanego czytelnika nie ujdzie dyskretny pastisz literacki, bogactwo stylów i słownictwa, postmodernistyczna swawola, filozoficzna polemika z mitem nowej Ziemi Obiecanej europejskich emigrantów, mitem początków dziejów i "ojców założycieli".

Aleksander Kuprin - Pojedynek

Powieść oparta na osobistych doświadczeniach autora. Bohater utworu - myślący i wrażliwy porucznik Romaszow - buntuje się przeciwko instytucji carskiego wojska, panującej w niej atmosferze bezdusznego drylu, oburza go pustka życia oficerów, ich ograniczoność...

Arkadij i Gieorgij Wajner - Ewangelia według kata

Wydana w 1991 roku rozrachunkowa "Ewangelia według kata" przynależy do wielkiej literatury rosyjskiej, z językiem - barwnym, plastycznym, żywym - na miarę Gogola i Tołstoja, a równocześnie brutalnym, jak brutalna jest przedstawiona rzeczywistość.
To wstrząsająca, do bólu realistyczna "spowiedź" stalinowskiego kata - cynicznego, inteligentnego mordercy-filozofa, który relację z kazamat Łubianki przeplata cytatami z największych myślicieli. Są tu sceny niesamowite: sekcja zwłok Stalina, kiedy struchlali anatomowie boją się użyć skalpela, czy przesłuchania lekarzy Żydów oskarżonych o wytrucie kremlowskiej czołówki. Defiluje przed nami cała dzika Ruś ze swoją tatarską przeszłością i cuchnącą wódką i "odekołonem" teraźniejszością - nieludzkimi czasami, w których - żeby przeżyć - trzeba zapomnieć o swoim człowieczeństwie.

Michał Bułhakow - Niezwykłe przygody doktora. Proza autobiograficzna

Niezwykłe przygody doktora i wczesne nowele są przesycone autobiografizmem. To nie tylko proza fabularna osnuta na przeżyciach z lat dziesiątych i początku dwudziestych , gdy Bułhakow praktykował jako lekarz w Kijowie i na prowincji , podczas wojny domowej walczył w szeregach białej armii, debiutował jako pisarz , zmagał się z wyniszczającym go nałogiem morfinizmu , drwił z absurdów sowieckiej rzeczywistości. To także felietony i dzienniki z lat 1922-1925: Pod jarzmem , Listy do władz, uwidaczniające bezsilne próby twórcy, by wydostać się spod presji reżimu oraz Zapiski nieboszczyka - jedno z wielu dzieł odzwierciedlających bułhakowowską fascynację teatrem.

Natasha Solomons - Lista pana Rosenbluma

Bohater Jack Rosenblum to niemiecki Żyd, który uciekając przez nazizmem, znajduje schronienie w Wielkiej Brytanii. Od przyjazdu ma tylko jeden cel: zostać prawdziwym angielskim dżentelmenem. Jack sporządza więc listę: wyczerpujący przewodnik po obyczajach, zwyczajach i tradycjach Anglii, które wytrwale wciela w życie.

Mija jednak już osiem lat od zakończenia wojny i pomimo wysiłków próby wtopienia się w tło napotykają na niespodziewane przeszkody. Również ze strony jego żony, która uważa obsesję męża za tajemniczą i dziwaczną. Nie chce zapominać, kim są ani skąd pochodzą…

Andrzej Wydrzyński - Kładka w ciemność świata

Całą wstępną partię powieści czytałem z prawdziwym zachwytem i jeśli cokolwiek przeszkadzało mi w tej pełnej satysfakcji, to tylko niepokój, czy i dalej, aż do końca, będzie tak dobrze. Myślę, że i dalsze jej strony prowadzące wątek Teresy i Klaudii należą do najciekawszych, jakie w naszej prozie ostatnio powstały. Również i wszystkie wątki uboczne czy epizody — znakomite: pierwszy przełożony bohatera (Wykan), Garbek, Filip, mały kelner, kierowca ciężarówki. Pełen uznania dla przekonywającej konstrukcji, dla narracji, dla znakomitych dialogów, a przede wszystkim dla prawdziwości myśli, uczuć i realiów... Jest rzeczą zastanawiającą, jak przy całej nowoczesności środków artystycznych powieść Wydrzyńskiego głęboko tkwi swymi istotnymi korzeniami uczuciowymi i myślowymi w tradycjach polskiego „maksymalizmu"; myślę, że gdyby dr Judym liczył sobie w roku 1953 lat dwadzieścia kilka, to byłby akurat podobny do Piotra z tej powieści... Istotny wydaje mi się fakt, iż pełna i myślowa, i artystyczna racja jest po stronie autora, gdy postanowił tak pokierować sprawami swego bohatera, jak to uczynił... Myślę, że Wydrzyński chciał napisać nie inną powieść, lecz tę właśnie, którą napisał i której życzę jak najszybszego ukazania się w wydaniu książkowym.
Jerzy Andrzejewski (1953)