Download: Młody las.avi
Kazimierz Junosza-Stępowski jako profesor Pakotin w filmie fabularnym z 1934 r.
Kolejny udany portret Rosjanina w galerii odgrywanych przez niego postaci. Zarówno warunki fizyczne, jak i cechy osobowościowe ułatwiały mu kreację przekonujących portretów demonicznych reprezentantów carskiej potęgi. Ponadto, wychowany na Podolu Stępowski znał doskonale mentalność Rosjan, biegle władał rosyjskim, zdradzał zamiłowanie do rosyjskiej frazeologii, powiedzonek, żartów słownych.
W filmie wystąpili m.in.: Bogusław Samborski, Maria Bogda, Adam Brodzisz, Stefan Jaracz, Mieczysław Cybulski, Witold Zacharewicz, Michał Znicz.
Młody las (’34, Józef Lejtes): scenariusz oparty na sztuce Jana Adolfa Hertza; bohaterem zbiorowym filmu młodzież walcząca w zaborze rosyjskim o polskość szkoły; bardzo skrajne opinie o tym filmie: np. Siergiej Wasiliew i Wsiewołod Pudowkin b. wysoko ocenili reżyserię Lejtesa; „wiele rewelacji warsztatowych i artystycznych” – m.in. „bardzo filmowy sposób narracji”, bdb aktorzy tworzący ruskie ciało pedagogiczne, „kamera Wywerki - ruchliwa, korzystająca z bogatej skali oświetlenia-doskonale tworzy nastrój, osiągając (…) nasilenie liryzmu rzadkie w filmach polskich” => ogólnie rzecz biorąc jeden z lepszych filmów (Historia filmu polskiego, t. II)
Opis wg Filmpolski.pl: "Warszawa, rok 1905. W jednym z gimnazjów uczeń Jan Walczak na lekcji sprzeciwia się profesorowi Pakotinowi, który twierdzi, że największym wodzem był Suworow. Za to grozi Walczakowi usunięcie ze szkoły. Pozostanie, jeśli przeprosi profesora. Ze względu na ciężko pracującą matkę chłopiec godzi się na postawione warunki. W czasie publicznych przeprosin załamuje się i mdleje. Jego koledzy, wzburzeni tym wydarzeniem, postanawiają przyspieszyć planowany strajk szkolny..."
Fragment recenzji: „Młody las" (1934) reż. Józefa Lejtesa, był jedną z najambitniejszych prób filmu historycznego o tematyce patriotycznej. Przeciwstawiał się schematom, nie ulegał tendencyjnym uproszczeniom.
„Młody las" opowiada historię strajku szkolnego, jaki miał miejsce w Warszawie w 1905 roku; bohaterami są uczniowie gimnazjum, walczący przeciwko rusyfikacji szkół. Strajk ten notabene doprowadził do otwarcia gimnazjów z polskim językiem wykładowym. Pozbawiony schematycznego przedstawiania strony polskiej i rosyjskiej, kreślący pogłębione sylwetki bohaterów, oddający trafnie i dramatycznie ówczesną atmosferę, zwracający uwagę wyrównaną, bardzo dobrą, a miejscami znakomitą grą aktorów stanowił jedną z najcenniejszych pozycji naszego kina. Demonstrowany na międzynarodowym festiwalu filmowym w Moskwie (1935) spotkał się z bardzo pochlebnymi ocenami i otrzymał wyróżnienie. St. Janicki „Film polski wczoraj i dziś”