16 propozycji , które powinny pomóc w stosowaniu stanowczej miłości (wg dr Jamesa Dobsona „Miłość potrzebuje stanowczości”):
1. Należy dbać, zeby znajomość nie rozwijała się zbyt gwałtownie. Stopniowe dążenie do zażyłści zawsze wychodzi na dobre
2. Na początku znajomosci nie wolno opowiadać o swoich wadach. Nawet jesli przyjaciołka jest osobą ciepłą i tolerancyjną, okazywanie niskiego poczucia wlasnej wartosci lub wyjawianie bardziej znaczacych wad moze mieć fatalny wplyw , gdy zdarzy sie pierwszy , choćby niewielki kryzys. A zdarzy sie na pewno.
3. Trzeba pamietać, że najpierw musi być szacunek , a dopiero później przyjdzie czas na miłosć. Najlepiej budować ją jak twierdzę- kamień na kamieniu.
4. Nie mozna zbyt często telefonować i wogóle meczyć soba drugiej osoby.
5. Wyjawienie zamiaru wstąpienia w zwiazek malżeński nie może nastapic zbyt szybko. Jeśli druga strona nie doszła jeszcze do tego samego wniosku, takie wyznanie moze ją przerazić.
6. Najwazniejsze. Związki miedzyludzkie poddawane są regularnym „testom”. Druga strona lubi najpierw popróbować przynęty, zanim połknie haczyk. Procedura „testowania” przyjmuje rożne formy, ale na ogół polega na chwilowym wycofaniu sie, zeby sprawdzić, jaka bedzie reakcja. Bywa, że po bezsensownej sprzeczce telefon nie dzwoni przez dwa tygodnie. Czasami pojawia się flirt z kims trzecim. W kazdym przypadku pod zasłona tych działań ukryte jest pytanie „Jak wazna dla ciebie jestem i co byś zrobil, gdybys mnie stracil?’ W pytaniu tym zawarte jest jeszcze drugie, chyba nawet wazniejsze : ‘Czy mam dość swobody, by odejsć, jesli zechcę?” . W takich okolicznosciach trzeba zachować równowagę , pewnosć i niezaleznosć. Nie mozna chwytać swojej wybranki i błagac o litosc. Niektorzy ludzie pozostają samotni na całe zycie , poniewaz nie mogą oprzec sie pokusie czolgania się u stóp drugiej osoby, gdy nadarzy się do tego okazja.
7. Kontynuukąc te mysl powiem, ze nalezy pamietać, iz nawet gdy znajomosć bedzie trwala rok lub dluzej , ten test z pewnoscią kiedys nastapi. Ojdzie do zerwania. Osoba odrzucona powinna wiedziec, ze wspólna przyszlość jest uzalezniona od tego, jak ona (lub on) potrafi poradzić sobie z kryzysem. Jeśli strona skrzywdzona zachowa spokój, tak jak Shirley postąpiła wobec mnie, dwa nastepne kroki mogą doprowadzic do pojednania , a potem małżeńtwa. To sie często zdarza. A jeśli nie, to zadne blagania nie zmenią decyzji drugiej strony.
8. Nie spodziewaj się, ze ktokolwiek zaspokoi wszystkie twoje potrzeby emocjonalne. Swoje zainteresowania oddzielaj od spraw uczuciowych nawet po slubie.
9. Unikaj egoizmu, bo zadna ze stron nie moze ciagle dawać – ani meżczyzna ,ani kobieta. Kiedys zerwałem z dziewczyną , ktora pozwalała zabierac się do różnych ciekawych miejsc, przynosić kwiaty , fundować lunch i tym podobne. Ja chciałem to wszystko robić , ale oczekiwałem , że w jakis sposób ona zechce mi się odwzajemnić. Niestety, nie wpadla na ten pomysł.
10. Trzeba uwazac na wszystko, bo moze sie okazać, że druga strona jest w zasadzie osoba nielojalną , nienawistną, zazywa narkotyki, pije alkohol, jest samolubna, itp. Proszę mi wierzyc, że złe małżeństwo jest czyms o wiele gorszym niz samotnosć.
11. Mężczyzna nie powinien żenic sie z dziewczyną, o ktorej mysli, że mógłby z nia przeżyc całe życie. Powinien sie ozenić z kobietą, o której wie, ze nie bedzie potrafil bez niej zyć.
12. Nie wolno dopuszczac do naruszenia „granicy szacunku’ nawet we wczesnym okresie znajomosci. Meżczyzna powinien podczas przyjęcia otwierać kobiecie drzwi, kobieta powinna mówić z szacunkiem o swoim mezczyznie , gdy znajda sie w towarzystwie. Jesli w okresie budowania podstaw malżeństwa nie umie sie zachować tych granic, poxniej na pewno nie będzie już mozna ich ustalić
13. Nie mozna stawiać znaku równosci miedzy ludzka dobrocią a nieskazitelnym pieknem. Jeśli meżczyzna musi koniecznie mieć kobiete doskonałą pod wzgledem fizycznym, powinien uwazac, bo ona może tego samego oczekiwać od niego. Trzeba uważać, żeby milosć nie odeszła w sina dal z powodu fałszywych wartości kultury, w której sie wyrosło. Podobnie nie nalezy porównywac siebie do innych – jest to źródłem kompleksu nizszosci.
14. Jesli ktos przez wiele lat nie natrafil na swoja milosć , nie powinien twierdzic, ze juz nikt nigdy nie będzie go chciał. To bowiem jest okropna pułapka, która moze człowieka zniszczyć emocjonalnie ! Miliony ludzi szukaja kogos, kogo mozna by kochac. Problem polega na tym, zeby tych dwoje sie odnalazło.
15. Bez wzgledu na to, jak cudownie rysuje sie dotychcasowa znajomosć , trzeba znależć czas na ocenę i porównanie z wlasnymi oczekiwaniami , zanim podejmie sie decyzje o zawarciu malżeństwa. Jakże często ludzie decyduja sie na zawarcie związku , nie próbując nawet ocenić różnic miedzy tym czego oczekują, a tym, co moga mieć. Oto przykłady:
-czy chcesz mieć dzieci? Kiedy? Ile?
-gdzie będziemy mieszkać?
-czy żona bedzie pracowała? od kiedy? a co bedzie po narodzinach dziecka?
- kto bedzie głowa związku? Co to naprawdę znaczy?
- Jak bedę traktować rodzinę swojego malżonka?
Te i inne oczekiwania należy przedyskutować po kolei , najlepiej w towarzystwie dobrego specjalisty. W ten sposób mozna uniknać wielu potencjalnych sporów. Jeśli różnice sa wystarczajaco duze, możliwe, że lepiej będzie nie zawierać zwiazku malżeńskiego.
16. Na zakonczenie powiem, że bliska znajomosć seksualna moze mieć śmiertelny wpływ n malżeństwo. Ze wzgledu na powody moralne , duchowe i fizyczne naprawde warto jest zaczekać ze współzyciem do slubu. Samokontrola i dyscyplina niosa za sobą równiez korzyści psychologiczne. Byc może jest to dosć staromodne podejscie do rzeczy , ale jednak prwda jest, ze mężczyźni nie szanują „latwych’ kobiet , a nawet szybko nudzą sie tymi, które nic nie zachowały na pózniej. Podobnie kobiety często nie szanują mężczyzn , którzy mysla tylko o jednym. Zarówno meżczyżni , jak i kobiety musza pamietać , jak sie wymawia jedno bardzo stare słowo : ‘Nie!”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ks. Marek Dziewiecki

Na czym budować – od marzeń do miłości

Bóg stworzył nas z miłości i właśnie dlatego od dzieciństwa najbardziej marzymy o tym, by kochać i by ktoś pokochał nas na zawsze.

Przeszkody w realizacji marzeń

Już małe dzieci marzą o tym, by żyć w kochającej się rodzinie, a gdy stają się nastolatkami, zaczynają marzyć o tym, by spotkać jakąś niezwykłą osobę, którą pokochają na dobre i złe, na zawsze, i która ich pokocha podobną miłością. Nie jest jednak łatwo zrealizować marzenia o wielkiej miłości. Pierwszą przeszkodą w dorastaniu do wielkiej miłości są rozczarowania innymi ludźmi – zwłaszcza bliskimi w rodzinie – a także rozczarowanie samym sobą i własną słabością. Pod wpływem negatywnych doświadczeń wielu młodych ludzi przestaje wierzyć w to, że miłość istnieje, że ktoś ich pokocha bezwarunkowo, albo że oni są w stanie pokochać kogoś na zawsze. W tej sytuacji snują marzenia już tylko o tym, by nie dać się skrzywdzić. Boją się bliższych więzi, zwłaszcza z osobami przeciwnej płci, a za ideał uznają bycie singlem, skupionym wyłącznie na szukaniu własnej wygody.

Ideologie zamiast wychowania

Przeszkodą w realizacji marzeń o wielkiej miłości jest ideologizacja wychowania, która utrudnia dorastanie do miłości. W niskiej kulturze, która promuje antypedagogikę i mity o spontanicznej samorealizacji, o wychowaniu bez stresów, o prawach bez obowiązków, o szkole neutralnej światopoglądowo, nawet mądrym rodzicom trudno jest wychować dzieci, które będą w stanie kochać. A gdy ta sztuka się udaje i ktoś z młodych ludzi dorasta do wielkiej miłości, to odkrywa z bólem, że trudno jest spotkać drugą osobę, która jest zdolna do podobnej miłości i która kieruje się podobną, mądrą hierarchią wartości. Im bardziej ktoś z młodych ludzi jest szlachetny, tym trudniej znajduje taką osobę, której można bez obaw zawierzyć własny los doczesny oraz los przyszłych, początkowo bezradnych dzieci.

Feministki i aktywiści gejowscy

Kolejną przeszkodą w dorastaniu do wielkiej miłości jest feminizm. Feministki to kobiety, które nie wierzą w to, że jakiś mężczyzna może je pokochać i mogą być z nim zawsze szczęśliwe. W konsekwencji walczą z mężczyznami, a to nie jest droga do miłości. Ponadto feministki kpią z kobiet, które mają odwagę publicznie mówić o tym, że są szczęśliwe jako żony i matki. Feministki pozostają w sprzeczności z własnym programem. Z jednej strony nie odróżniają siebie od mężczyzn, a z drugiej walczą z mężczyznami. W ten sposób wykluczają siebie i ze wspólnoty kobiet, i ze wspólnoty mężczyzn. Przeszkodą w dorastaniu do miłości jest też agresywna propaganda aktywistów gejowskich, którzy traktują więzi oparte na popędzie jako równie dobry sposób na życie, jak małżeństwo i rodzina. Skupiają się oni na seksualności do tego stopnia, że traktują ją jako najważniejszy czynnik ich tożsamości. To kierowanie się filozofią życia typową dla erotomanów czy gwałcicieli. Oni też kierują się swoją orientacją seksualną. Dla kogo najważniejszy jest popęd, dla tego najmniej ważny jest człowiek. Feministki proponują walkę kobiet z mężczyznami, a aktywiści gejowscy proponują izolację kobiet i mężczyzn. Kto pozostaje pod wpływem któregoś z tych dwóch środowisk, ten oddala się od swoich marzeń o wielkiej miłości.

Oddalanie się od własnych pragnień

Niektórzy młodzi ludzie sami oddalają się od własnych pragnień o wielkiej miłości. Nikt im w tym nie musi pomagać. Wystarczy, że zaczną ulegać własnym słabościom i że zaczną lekceważyć priorytety, które sami sobie wyznaczyli. Przeszkodą w realizowaniu marzeń o wielkiej miłości jest egoistyczny, naiwny czy niemoralny sposób postępowania. Kto popada w uzależnienia, kto zatruwa siebie pornografią, kto korzysta z takich mediów czy przebywa w takich środowiskach, które kpią sobie z Boga i z godności człowieka, z sumienia i norm moralnych, z małżeństwa, rodziny, a także odpowiedzialności, ten oddala się od własnych aspiracji i marzeń o wielkiej miłości, trwałym małżeństwie i szczęśliwej rodzinie.

Niska kultura i mity o miłości

Kolejnym powodem oddalania się młodych ludzi od własnych pragnień i aspiracji jest uleganie, promowanym przez niską kulturę, mitom na temat miłości. Żyjemy w cywilizacji, która walczy z dobrem, prawdą i pięknem. To cywilizacja, która programowo myli miłość z popędem, współżyciem, orientacją seksualną, z zakochaniem, uczuciem, hormonami, feromonami, z tolerancją, akceptacją, naiwnością, albo z tak zwanymi wolnymi związkami, które w ogóle nie istnieją, gdyż nie istnieją związki, które nie wiążą. Istnieją natomiast związki solidne, oparte na miłości, lub powierzchowne czy toksyczne, oparte na popędach, manipulacji, przemocy.

Przyjaźń z Bogiem początkiem historii miłości

Nawet w społeczeństwie zdominowanym niską kulturą, która w miejsce miłości stawia popęd, uczucia czy egoistyczny indywidualizm, możliwe jest dorastanie do wielkiej miłości. Nikt nie zmieni bowiem natury człowieka. Biblia upewnia nas o tym, że być człowiekiem to być kimś kochanym przez Boga i kimś zdolnym do miłości. Nierozerwalne małżeństwo, a także trwała rodzina to pomysł Boga i najpiękniejsza forma miłości między mężczyzną a kobietą. To największe marzenie tych, którzy nie zdeformowali w sobie człowieczeństwa. Warunkiem realizacji marzeń o miłości jest przyjaźń z Bogiem, który jest miłością i źródłem naszych marzeń o miłości. Kto żyje w obecności Boga, modli się, respektuje Jego przykazania, wybiera drogę błogosławieństwa i świętości, temu Bóg pomaga rozumieć miłość oraz daje siły potrzebne do tego, by kochać. Kto naśladuje Jezusa, ten nie jest skazany na uczenie się miłości po omacku albo metodą prób i błędów. Miłość, której uczy Jezus, jest ofiarna i wierna, ale nie ma nic wspólnego z rozpieszczaniem czy naiwnością. Jezus uczy nas komunikować miłość w sposób mądry, czyli dostosowany do zachowania kochanej osoby. Właśnie dlatego umacniał On ludzi szlachetnych, upominał błądzących, bronił się przed krzywdzicielami, a losy Kościoła zawierzał tylko tym, którzy kochali bardziej niż inni.

Pomoc rodziców i stawianie sobie wymagań

Pomocą w realizacji marzeń o wielkiej miłości jest wsparcie ze strony rodziców. Najłatwiej uczą się kochać te dzieci, które doświadczają największej miłości w domu rodzinnym. Punktem wyjścia wychowania seksualnego w rodzinie oraz przygotowania do małżeństwa jest obserwowanie przez dzieci czystej, czułej i wiernej miłości ich rodziców. Jednak ani Bóg, ani rodzice nie są w stanie zagwarantować, że dany chłopak czy dziewczyna nauczą się kochać. Nie da się nikogo przymusić do miłości. Nie da się kochać za kogoś. Nikomu miłość nie przychodzi łatwo, gdyż nikt z ludzi nie jest miłością. Właśnie dlatego dorastanie do miłości wymaga pracy nad sobą, wierności sumieniu oraz własnym priorytetom. Nie kocha jakaś tajemnicza miłość, lecz konkretny człowiek. Kochać jest w stanie tylko ten, kto chroni swoją godność dziecka Bożego, świętość, mądrość i wolność. Do wielkiej miłości dorasta ten, kto wyciąga wnioski z porażek poniesionych przez siebie, a także innych ludzi oraz kto się nawraca: z miłości (a nie ze strachu) i do miłości.

ks. Marek Dziewiecki

Jak-chodzić

Nie ma plików w tym folderze