Erich von Däniken

Badane osoby - mężczyźni i kobiety - mówiły pod wpływem hipnozy, że „utaczano” im materiał genetyczny. Wiele kobiet powiedziało, że istoty pozaziemskie pozbawiały je płodu, a później pokazywały „maleńkich potomków” - nie były to jednak istoty ludzkie, lecz „jakieś mieszańce”. Czasem całe rodziny wywabiano na dwór „dziwnymi światłami”.

W nielicznych przypadkach istoty pozaziemskie wchodziły nawet do stojących samotnie domów jednorodzinnych. Ofiarom nie sprawiano bólu. [...] Paru mężczyzn, którym na genitalia założono „coś gumowego”, czuło „jakby ruchy ssące”. Niekiedy mężczyźni byli stymulowani erotycznie przez „bardzo piękną kobietę”, która stosowała „pozycję jeźdźca”. Eksperymentatorami były zawsze „istoty niewielkiego wzrostu” o wielkich, czarnych oczach.

Trzy lata po zdobyciu Tenochtitlán, 5 marca 1524 roku, kapitan Pedro de Alvarado natknął się w trakcie walk na Wyżynie Gwatemalskiej na fruwającego dowódcę Majów-Quiché:

„Wonczas wódz Tecum wzniósł się w przestworze i nadleciał, w orła się przemieniwszy, piórami pokryty, które zeń wyrastały i nie były sztuczne. Miał skrzydła, które takoż wyrastały mu z ciała, i trzy korony, jedną ze złota, jedną z pereł, a jedną z diamentów i szmaragdów.”

Kapitan Alvarado zapewne nie padł ofiarą iluzji, bo latający wódz obsydianową lancą odciął głowę koniowi, na którym siedział Hiszpan. Ale walecznemu wodzowi musiało się zdawać, że ciosem tym zgładził również jeźdźca. Moment ten wykorzystał Alvarado zabijając zaskoczonego lotnika...

Przed mniej więcej dwudziestu laty napisałem swoją pierwszą książkę. [...] Książkę przełożono na 28 języków, ukazała się w 36 krajach, na jej podstawie nakręcono film pod tym samym tytułem. Po jego emisji w telewizji amerykańskiej w Nowym Świecie wybuchła epidemia "Dänikenitis" [...]

Pierwsze zdanie Wspomnień z przyszłości brzmiało: "Napisanie tej książki wymagało pewnej odwagi - przeczytanie jej wymaga odwagi nie mniejszej".
Jest to również mottem Nowych wspomnień z przyszłości. Chciałbym jeszcze przekazać Państwu na drogę słowa Goethego: "Przeciwnicy sądzą, że nam zaprzeczają powtarzając swoje zdanie i nie zważając na nasze!"

Ostatnie spotkanie Salomona i królowej Saby miało miejsce w Mieście Palm, Tadmurze. Tam właśnie rozrzutny Salomon kazał wystawić dla swojej wielkiej miłości grobowiec. Nie zachowały się żadne informacje o jej śmierci, ale Muhammed al-Hasan, biograf twórcy islamu, Mahometa, pisze, iż kalif Walid I odkrył w Tadmurze grób z następującym napisem:

OTO JEST GRÓB I KATAFALK
POBOŻNEJ BILKIS
MAŁŻONKI SALOMONA

Kiedy na polecenie kalifa grób otwarto, ukazał się widok mrożący krew w żyłach. Kalif kazał natychmiast zamknąć grób i nigdy już nie otwierać. Nad grobowcem wzniósł budowlę.

Cóż przejęło ludzi taką grozą?
Grób Bilkis był grobem olbrzymki!

W Starym Testamencie, w Księdze Joba, galopuje „hipopotam”, który nie jest i w żadnym razie nie może być hipopotamem, ponieważ:

„Jego kości niby rury miedziane, jego członki jak drągi żelazne. [...] Jego parskanie rzuca błyski, a jego oczy są jak powieki zorzy. Z jego paszczy wychodzą płonące pochodnie, pryskają iskry ogniste. Z jego nozdrzy bucha dym jakby z kotła rozpalonego i kipiacego. Jego dech rozpala węgle, a z jego paszczy bije płomień [...] Gdy się podnosi, drżą nawet najsilniejsi, a fale morskie cofają się. Gdy się go uderzy, ani miecz się nie ostoi, ani dzida, ani włócznia, ani strzała. Żelazo ma za słomę, a miedź za drzewo zbutwiałe. [...] Głębinę wprawia we wrzenie jak kocioł, morze wzburza jak wrzącą maść. Za sobą pozostawia świetlistą smugę, tak że toń wygląda jak pokryta siwizną. Na ziemi nie ma mu równego, jest to stworzenie nieustraszone.”

Można przypuścić, że proces powstawania praczłowieka w różnych częściach naszego globu przebiegał w różny sposób: w drodze zamierzonych mutacji kodu genetycznego euhominidów oraz sztucznego stworzenia istoty żeńskiej hodowanej w próbówce.

Lecz „nowi” ludzie nadal parzyli się ze zwierzętami. [...] Po przeprowadzeniu sztucznej mutacji krzyżówki miały następować tylko między ludźmi, ponieważ każdy „skok w bok” do poprzednich „małpich” partnerów, jeśli prowadził do ciąży, oznaczał regres. Czy nie można sie w tym dopatrywać grzechu pierworodnego? Czyż nie mamy tu niejako do czynienia z grzechem przeciwko komórkom własciwym dla nowego gatunku?

W kilka tysięcy lat później „bogowie” [...] skorygowali ten „grzech pierworodny” niszcząc człekokształtne zwierzęta i „odsiewając” od nich dobrze zachowaną grupę ludzi, wszczepiając jej w drodze drugiej sztucznej mutacji nowy materiał genetyczny [...].