-
15626 -
22524 -
110931 -
12723
166313 plików
13562,62 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Nadolig Llawen / Merry Christmas!
Niektóre walijskie zwyczaje świąteczne są dość oryginalne. Trzy najważniejsze ściśle walijskie tradycje to Plygain, Mari Lwyd i Calenigg - nadal obchodzone w pewnych rejonach Walii. Plygains to świąteczny zwyczaj śpiewania tradycyjnych, walijskich kolęd, unikatowych dla tego regionu. Słowo ‘plygains’ oznacza ‘cockrow’, czyli świt. Tradycyjnie, wczesnym porankiem pierwszego dnia świąt odbywała się uroczysta msza – ‘the Cockrow Mass’, na której śpiewano owe tradycyjne pieśni. Wiele z nich sięga niepamiętnych czasów. Tradycyjnie śpiewane były wyłącznie przez mężczyzn i bez akompaniamentu instrumentów. Obecnie Walijczycy śpiewają, najczęściej do muzyki harfy. Każda miejscowość ma własny kolędowy chór. Co roku ogłaszany jest konkurs polegający na skomponowaniu melodii do słów nowej kolędy. Potem śpiewają ją wszystkie chóry.
Mari Lwyd to starożytny zwyczaj, wywodzący się jeszcze z pogańskich czasów, a kultywowany do lat 60. XX wieku. Rytuał polegał na odwiedzinach kolejnych domów w danej miejscowości przez przebranych mężczyzn, którzy nieśli ze sobą tzw. ‘Szarą Klacz’, (the Grey Mare). Była to zazwyczaj końska czaszka z doczepionymi żebrami, wszytko przykryte prześcieradłem lub innym szerokim kawałkiem tkaniny. Podchodząc do drzwi domu, pukali i zadawali domownikom wierszowaną zagadkę. Jej prawidłowe odgadnięcie było warunkiem wejścia grupy do danego domu, a należy dodać, iż brak odwiedzin przez ‘Szarą Klacz’ oznaczał nieszczęście dla całego domu.
Picie Wassail - to tradycja, która szła w parze z Mari Lwyd i innymi tradycjami Świąt Bożego Narodzenia. Wassail przygotowywane było w specjalnej misie, miski były często wyszukane, ozdobne. Miskę wypełniono owocami, cukrem, przyprawami i zalewano ciepłym piwem. Mimo, że puchar walijski jest od wielu lat tradycją w Walii, jego początki nie są unikalnie walijskie.
Innym tradycyjnym zwyczajem walijskim jest tzw. Calenigg. Wywodzi się on z czasów kolonizacji Wysp Brytyjskich przez Rzymian w III i IV wieku. Kolonizatorzy przywieźli bowiem ze sobą zwyczaj pierwotnie wywodzący się z terenów śródziemnomorskich, a polegający na ofiarowywaniu najbliższym gałązki oliwnej na znak zdrowia i pomyślności. W Walli ofiarowuje się w tym charakterze jabłko z trzema gałązkami.
Jabłko zatknięte było na gałązkach i ozdobione orzechami i wiecznie zielonymi gałązkami. Symbolizowało ono szczęście, jabłko było kiedyś istotną częścią uroczystości. Zwyczaj dawania sobie Calenigg jest nadal obchodzony w wielu regionach Walii, w okresie między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem. Odmianą tego zwyczaju był Calennig noworoczny (mały prezent). 1 stycznia od świtu do południa grupy młodych chłopców odwiedzały wszystkie domy w wiosce, niosąc zimozielone gałązki i kubek zimnej wody czerpany z miejscowej studni. Chłopcy używali gałązek, by pryskać ludzi wodą. W zamian otrzymywali Calennig, zwykle w postaci miedzianych monet. Zwyczaj, w różnych formach, przetrwał w niektórych rejonach długo po II wojnie światowej.
Noc Wigilijna, była znana wielu jako Noson Gyflaith lub wieczór toffi. Przyjaciele i rodzina gromadzili się przy uroczystym posiłku, a następnie śpiewali, grali i robili świąteczne toffi, by wczesnym porankiem (około 3 nad ranem) w Boże Narodzenie, wyruszyć na Plygains.
Wiele przepisów w Walii zrodziło się z biedy i praktyki życia z ziemi. Cukier był kosztownym produktem, jeszcze bardziej w postaci gotowych wyrobów cukierniczych, więc zrobienie tradycyjnego walijskiego toffi było zarówno okazją, jak i sposobem na zapewnienie sobie słodkich świątecznych przysmaków. Jedyną rzeczą, w która obfitowała Walia, było tłuste, solone masło, które pasuje prawie do wszystkiego i tworzy piękne kremowe toffi. Wszystkie toffi mają prostą receptę - gotowanego cukru, wody i masła. Podczas gdy angielskie toffi wlewa się do puszki i zostawia, by stały się kruche, walijska taffy są wciągane w długie pasma, które nadają mu bardziej kremowy wygląd. Uważane za sztukę, ciągnięcie taffy było uważane za tradycyjną umiejętność. Toffi gotowano w garnkach na otwartym ogniu, a kiedy były gotowe wrzucano je do oblodzonej, zimnej wody. Taffy zwijanow różnego rodzaju kształty - np. litery.
Wiele innych walijskich tradycji świątecznych wymarło. Część jest jednak wciąż obchodzona. Nadal piecze się na przykład tradycyjny wypiek (Pwdin Nadolig - świąteczny pudding), czyli ciasto owocowe ozdobione kandyzowaną skórką owocową uformowaną w charakterystyczny kopczyk. Tradycja świątecznego ciasta pochodzi z czasów, kiedy suche owoce i pomarańcze były drogim poczęstunkiem tylko na specjalne okazje. Podobnie, Walijczycy wciąż ofiarowują sobie tradycyjny, symboliczny podarunek świąteczny, czyli różową cukrową myszkę (how sweet).
Na świątecznym stole nie może też zabraknąć pysznego, owocowo-herbacianego pieczywa, znanego jako Bara Brith lub dosłownie plamisty chleb.
W czasie walijskich świąt gęś była powszechna w wiejskiej Walii i była tuczona na nadwyżce zbóż na polach od czasu żniw. Pieczono ją wzbogacając owsem i cebulą, tak długo, aż delikatne mięso odpadało z kości, podawano gęś z masą ziemniaczaną (puree ziemniaczanym). Danie w czasie pieczenia wytwarzało bogaty, aromatyczny sos do polewania całego dania.
Mówiąc o świątecznych potrawach, należy również wymienić: walijską czarną wołowinę, jagnięcinę, miejscowy ser, świeże ryby i owoce morza, walijskie piwo, cydr, świąteczny cawl, czyli tradycyjny walijski gulasz, głównie z jagnięciny.
- sortuj według:
-
0 -
43 -
0 -
0
43 plików
14,12 MB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (315)
