Devlin, Wewnętrzne jądro Ziemi nie powinno istnieć

Scot Devlin [*] 
Wewnętrzne jądro Ziemi nie powinno istnieć! [**]

Od lat 30. XX wieku obserwacje fal sejsmicznych wywołanych przez trzęsienia ziemi wskazywały, że Ziemia ma płynne jądro zewnętrzne i stałe jądro wewnętrzne. Obecnie zespół uczonych z Case Western Reserve University doszedł do wniosku, że „wewnętrzny rdzeń naszej planety w ogóle nie powinien istnieć”. [1] W artykule zatytułowanym „Paradoks tworzenia się wewnętrznego jądra Ziemi” [2] wyjaśniają, że niewyjaśniona dotąd „bariera energetyczna nukleacji [tworzenia się jądra]” (patrz poniżej) stawia najwyraźniej niemożliwą do pokonania przeszkodę dla naturalistycznego wyjaśnienia powstania jądra wewnętrznego.

Ewolucyjna opowieść o powstaniu Ziemi zaczyna się od bardzo gorącej, stopionej kuli. Postuluje się więc również, że niklowo-żelazny rdzeń Ziemi zestalił się („zamarzł”), gdy stopiona kula ziemska ostygła (uwaga: w warunkach ogromnego ciśnienia temperatura zamarzania jest znacznie wyższa niż w innych warunkach). 

Aby ciecz zamieniła się w ciało stałe bez obecności sztucznego miejsca nukleacji (np. obcej cząstki), jej temperatura musi spaść poniżej standardowej temperatury zamarzania. Ten dodatkowy wymagany spadek temperatury jest znany jako „energetyczna bariera nukleacji” (NEB), a jego efekt można zaobserwować w chmurach – aby krople wody zamieniły się w lód bez cząstek pyłu działających jako miejsca nukleacji, temperatura musi spaść poniżej -35°C. 

Chociaż o teorii nukleacji dyskutowano i testowano ją przez ostatnie 100 lat, nie stosowano jej wcześniej do wyjaśnienia, jak ukształtowało się wewnętrzne jądro Ziemi. Uwzględniając NEB, zespół z Case Western University obliczył, że płynne metaliczne jądro Ziemi wymagałoby ochłodzenia o 1000°C poniżej standardowej temperatury zamarzania, zanim mogłoby się skrystalizować. A to zajęłoby zdecydowanie zbyt dużo czasu, aby działały ewolucyjne modele formowania się jądra. Czas potrzebny na uformowanie się jądra wewnętrznego przekracza przewidywany wiek 1 miliarda lat do co najmniej 10 miliardów lat, czyli dłużej niż rzekomy wiek całej Ziemi – 4,5 miliarda lat. 

Formowanie się i wzrost jądra wewnętrznego (gdy Ziemia stygnie, więcej jądra zewnętrznego przymarza do jądra wewnętrznego) jest również niezbędne do naturalistycznego wyjaśnienia ziemskiego pola magnetycznego. Pole to stanowi ważną osłonę przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym. Bez tej osłony życie na Ziemi byłoby niemożliwe! 

Ponieważ gra toczy się o wysoką stawkę, zespół z uniwersytetu Case Western próbował uratować naturalistyczne wyjaśnienie formowania się jądra wewnętrznego sugerując, że jakieś ziarno nukleacji mogło przedostać się do rdzenia, obniżając w ten sposób barierę nukleacji. Jednak to ziarno musiałoby przetrwać całą drogę do środka Ziemi bez stopienia się po drodze, musiałoby więc być ogromne – o promieniu około 10 km. Zespół z Case Western doszedł do wniosku, że obecnie nie znamy żadnego mechanizmu zdolnego osiągnąć ten cel. 

Istnienie wewnętrznego rdzenia Ziemi jest wiec zagadką dla teorii powstania Ziemi przed blisko 5 miliardami lat. Istnienie tego rdzenia jest zaskakujące, jest paradoksem. Jednak paradoks znika, gdy przyjmiemy biblijne stanowisk na temat pochodzenia – że mianowicie Ziemia nie powstała na przestrzeni wieków w wyniku naturalnych procesów; Bóg stworzył ją (i jej rdzeń) podczas Tygodnia Stworzenia.

Przypisy:

[*] Scot Devlin B.Sc uzyskał dyplom z wyróżnieniem w dziedzinie geofizyki Uniwersytetu w Leeds (Wielka Brytania) i pracował w inżynierii lądowej, w przemyśle naftowym oraz w dziedzinie urządzeń medycznych. Obecnie pracuje na pełnym etacie w Creation Ministries International (Australia). Więcej informacji: creation.com/scot-devlin. 

[**] Oryginał: Scot Devlin, „Earth’s inner Core shouldn’t exist!”, Creation 2020, vol. 42, no. 1, s. 21. Z jęz. ang. tłum. Mieczysław Pajewski. 

[1]  Brandon Specktor, „Earth’s Inner Core Shouldn’t Technically Exist”, LiveScience, 9 Feb 2018, https://www.livescience.com/61715-earth-inner-core-paradox.html. 

[2]  Ludovic Huguet, James A. Van Orman, Steven A. Hauck, Matthew A. Willard, „Earth’s inner core nucleation paradox”, Earth and Planetary Science Letters 2018, vol. 487, s. 9–20, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0012821X18300360.

Nie ma plików w tym folderze