Idzie żołnierz.mp3

AnnaSuza / Piosenki zostaly choc lata minely / 1800 - / Idzie żołnierz.mp3

Download: Idzie żołnierz.mp3

Pobierz

2,9 MB

Jacek Kowalski- Idzie żołnierz

autorzy nieznani

"Pieśń o żołnierzu tułaczu" (inc. "Idzie żołnierz borem, lasem") – polska pieśń żołnierska, która zyskała dużą popularność szczególnie w XIX wieku. Składa się z ośmiozgłoskowców rymowanych parzyście. Jej tekst powstał na podstawie "Pieśni o kole rycerskim" z 1584 i "Dumy rycerskiej" (ok. 1597) Adama Czahrowskiego. W utworze można odnaleźć podobieństwo do staropolskich żołnierskich lamentów, które traktują o trudach żołnierskiego żywota. Od XIX wieku zaczęto ją kojarzyć z tradycją legionów.

Ponizszy tekst to jedna z wersji tej piesni - nie do konca taka jak spiewa p.Kowalski

Idzie żołnierz borem, lasem,
Przymierając z głodu czasem.

Suknia na nim nie blakuje(1),
Wiatr dziurami przelatuje.

Chociaż żołnierz obszarpany,
Przecież ujdzie między pany.

Trzeba by go obdarować,
Soli jemu nie żałować.

Wtenczas żołnierza szanują,
Kiedy trwogę na się czują.

Zapłać-że mu Jezu z nieba,
Boć go pilna jest potrzeba.

W kotły, bębny uderzyli,
Na wojenkę zatrąbili.

I ja też bym rad pojechać,
Nie ma mi kto konia siodłać.

Starsza siostra usłyszała,
Konia bratu osiodłała.

Młodsza miecz mu przypasała,
Sama rzewnie zapłakała.

Nie płacz, nie płacz siostro brata,
Powrócę ja za trzy lata.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

AnnaSuza

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Walecznych tysiąc.mp3

Chór i Orkiestra Polskiego Radia, Kazimierz Pustelak - Walecznych tysiąc (Pułk czwarty) Autorem pieśni jest postępowy poeta niemiecki Julius Mosen (1803–1867). Napisana została ku czci 4 pułku piechoty Królestwa Polskiego (tzw. Czwartaków), którego żołnierze rekrutowali się przeważnie z warszawskiej biedoty, rzemieślników i służby dworskiej. Utwór został zamieszczony w zbiorze wierszy „Polienlieder” (tł. „Pieśni Polaków”), wydanym w 1832 r pieśń Powstania Listopadowego słowa: Julis Mosen przekład Jan Nepomucen Kamiński (1777-1855) Walecznych tysiąc opuszcza Warszawę, Przysięga klęcząc: naszym świadkiem Bóg! Z bagnetem w ręku pójdziem w świętą Sprawę, Śmierć hasłem naszem, niechaj zadrży wróg! Już dobosz zabrzmiał, już sojusz zawarty, Z panewka próżną idzie w bój Pułk Czwarty. Wiadoma światu ta sławna Olszyna, Gdzie nieprzyjaciel twardym murem stał, Paszcz tysiąc zieje, bój się krwawy wszczyna, Już mur zwalony, nie padł ani strzał. Ogromy postrach padł na tłum rozżarty, Spokojnie wrócił do Pragi pułk czwarty. Pod Ostrołęką wróg się tłumny zżyma, Otacza naszych dzikiej hordy zwał. Śmierć albo życie, tu wyboru nie ma. Z bagnetem w ręku, nie padł ani strzał. I już dla naszych odwrót jest otwarty. I któż to zdziałał? To był nasz pułk czwarty. On to po ciężkiej i krwawej rozprawie, Jak groźny piorun, jako bitny pan, Wracał ponuro ku tęsknej Warszawie, Krew obmył w Wiśle już z przeschniętych ran. Czerwono płynie w morze prąd niestarty - Krew to walecznych: przelał ją pułk czwarty. Daremne męstwo, Ojczyzna zgubiona. Ach, nie pytajcie, kto spełnił ten czyn. Zabójczy potwór wyszedł z matki łona, Ojczyzny zgubą jest wyrodny syn. W kawałki znowuż Polski kraj rozdarty, Krwawymi łzami zapłakał pułk czwarty. Żegnajcie bracia, których nam przy boku Za świętą sprawę wzięła śmierci dłoń, Wam lepszy udział dostał się w wyroku, Nam chytra zdrada wzięła z ręki broń. Jak biedny tułacz na kiju oparty, W kraj obcy idzie na zawsze pułk czwarty. Dziesięciu mężów obłąkanym wzrokiem Przechodzi chwiejnie przez graniczny słup, Ciekawym zewsząd patrzą na nich okiem, Z nich każdy idzie, jak bez życia trup. Kto idzie?! Stójcie! - krzykną pruskie warty, My to dziesięciu, cały nasz pułk czwarty.

Śpiew z mogiły.wma

Chór PR - Śpiew z mogiły słowa: Wincenty Pol muzyka: Fryderyk Chopin Pieśń Powstania Listopadowego Lecą liście z drzewa, Co wyrosło wolne; Znad mogiły śpiewa Jakieś ptaszę polne: Nie było, nie było Polsko, dobrze tobie! Wszystko się prześniło, A twe dzieci w grobie. Popalone sioła, Rozwalone miasta, A w polu dokoła Zawodzi niewiasta. Wszyscy poszli z domu, Wzięli z sobą kosy, Robić nie ma komu, W polu giną kłosy. Kiedy pod Warszawą Dziatwa się zbierała, Zdało się, że sławą Wyjdzie Polska cała. Bili zimę całą, Bili się przez lato, Lecz w jesieni zato I dziatwy nie stało. Skończyły się boje, Ale pusta praca, Bo w zagony swoje Nikt z braci nie wraca. Jednych ziemia gniecie, A inni w niewoli, A inni po świecie Bez chaty i roli. Ni pomocy z nieba, Ani z ludzkiej ręki, Pusto leży gleba, Darmo kwitną wdzięki. O, biedna kraino, Gdyby ci rodacy, Co za ciebie giną, Wzięli się do pracy. I po garstce ziemi Z ojczyzny zabrali, Już by dłońmi swymi Polskę usypali. Bo wybić się siłą Ani daj nam Boże - Gdy wrogów przybyło, A nikt nie pomoże.

Pieśń wojenna.wma

Ryszard Gruszczyński - Pieśń wojenna muzyka Stanisław Moniuszko słowa Józef Kościelski (1845-1911) Czy w radzie, czy w zwadzie, czy w swarnej gromadzie, W modlitwie, czy w bitwie, czy harcem w gonitwie, Rycerskie rzemiosło przed wszystkim rej wiedzie, Bo wszędy ten pierwszy, kto w boju na przedzie. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Gdy świta, powita na hełmie mym kita, Zdzwoni miecz w dłoni, gdy słucham rżeń koni, Poranna mię surma gotowym znajduje. O, nędzarz, kto takiej rozkoszy nie czuje. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Lew srogi, gdy wrogi podścieła pod nogi, Baranek, gdy wianek uplata dla branek, Wesoły przy uczcie, piosenkom życzliwy, To człowiek szczęśliwy, to rycerz prawdziwy. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan.

Pieśń wojenna - rycerska.mp3

?????? - Pieśń wojenna muzyka Stanisław Moniuszko słowa Józef Kościelski (1845-1911) Czy w radzie, czy w zwadzie, czy w swarnej gromadzie, W modlitwie, czy w bitwie, czy harcem w gonitwie, Rycerskie rzemiosło przed wszystkim rej wiedzie, Bo wszędy ten pierwszy, kto w boju na przedzie. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Gdy świta, powita na hełmie mym kita, Zdzwoni miecz w dłoni, gdy słucham rżeń koni, Poranna mię surma gotowym znajduje. O, nędzarz, kto takiej rozkoszy nie czuje. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Lew srogi, gdy wrogi podścieła pod nogi, Baranek, gdy wianek uplata dla branek, Wesoły przy uczcie, piosenkom życzliwy, To człowiek szczęśliwy, to rycerz prawdziwy. Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał, Ze szańca na szaniec, i z wału na wał! To rozkosz, to rozkosz jedyna, Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan. Rycerska przyczyna, rycerski to tan! Co rycerz to pan.

Pieśń konfederatów barskich.mp3

Jacek Kowalski - Pieśń konfederatów barskich słowa Juliusz Słowacki muzyka Andrzej Kurylewicz Pieśń pochodzi z dramatu pt. Ksiądz Marek, w którym Juliusz Słowacki wyraził całą wiarę konfederatów Melodia powstała w latach siedemdziesiątych XX w. na potrzeby inscenizacji dramatu. Nigdy z królami nie będziem w aliansach, Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi, Bo u Chrystusa my na ordynansach, Słudzy Maryi! Więc choć się spęka świat i zadrży słońce, Chociaż się chmury i morza nasrożą, Choćby na smokach wojska latające, Nas nie zatrwożą. Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami! Więc nie dopuści upaść żadnej klęsce. Wszak póki On był z naszymi ojcami, Byli zwycięzce! Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę, Nie uklękniemy przed mocarzy władzą, Wiedzęc, że nawet grobowce nas same Bogu oddadzą. Ze skowronkami wstaliśmy do pracy I spać pójdziemy o wieczornej zorzy, Ale w grobowcach my jeszcze żołdacy I hufiec Boży. Bo kto zaufał Chrystusowi Panu I szedł na święte kraju werbowanie, Ten de profundis z ciemnego kurhanu Na trąbę wstanie. Bóg jest ucieczką i obroną naszą! Póki On z nami, całe piekła pękną! Ani ogniste smoki nas ustraszą Ani ulękną. Nie złamie nas głód ni żaden frasunek, Ani zhołdują żadne świata hołdy: Bo na Chrystusa mu poszli werbunek, Na Jego żołdy.

W krwawem polu srebrne ptaszę.mp3

Chór Wojskowej Akademi Technicznej - W krwawem polu srebrne ptaszę Niechaj Polska zna, Sygnał, Pobudka, Poszli w boje, Pieśń z obozu Jeziorańskiego muzyka: Alfred Bojarski słowa: Wincenty Pol Pieśń Powstania Styczniowego Lwów luty 1863 Dla nowo sformowanego oddziału powstańczego W krwawem polu srebrne ptaszę, Poszły w boje chłopcy nasze. Hu! Ha! Krew gra, duch gra, hu! Ha! Niechaj Polska zna, jakich synów ma! Obok Orła znak Pogoni, Poszli nasi w bój bez broni. Hu! Ha! Krew gra, duch gra, hu! Ha! Matko-Polsko, żyj! Jezus, Maria! Bij! Naszym braciom dopomagaj, Nieprzyjaciół naszych zmagaj. Hu! Ha! Wiatr gra, krew gra, hu! Ha! Niechaj Polska zna, Jakich synów ma.

Nasz Chłopicki.mp3

Zespol Artystyczny Wojska Polskiego - Nasz Chłopicki muzyka Karol Kurpiński słowa: Jędrzej Słowaczyński 1830 Pieśń Powstania Listopadowego Pieśń wiąże się z postacią generała Józefa Chłopickiego (1771–1854), który był dowódcą powstania listopadowego. Tekst napisał publicysta i uczestnik wystąpienia rewolucyjnego – Jędrzej Słowaczyńsk Nasz Chłopicki wojak dzielny, śmiały, Powiedzie naszych zuchów w pole zwycięstw chwały! Huk armat, szczęk pałaszy Zaborców wnet odstraszy! Hej, bracia w imię Boże, Bóg nam dopomoże! Nieraz Polak walczył, płoszył, gromił, Ale na obce on się nigdy nie łakomił. Poniszczyć wrogów roty To polskich synów cnoty! Hej, bracia... Dalej, bracia, walczmy dzielnie, śmiało, Chłopicki skończy walkę dla narodu z chwałą. Tnie chwacko tęga kosa, Nią wrogom utrzem nosa! Hej, bracia... Hej, rodacy, dalej, hura, hura! Na dumnych wrogach naszych niechaj zadrży skóra! W pień wrogów wybijemy, Na miazgę, w proch zetrzemy! Hej, bracia...

Marsz żuawów.wma

Chór PR - Marek Kluza - Marsz żuawów słowa i muzyka Włodzimierz Wolski (muzyka przypisywana jest też Stanisławowi Moniuszce) pieśń Powstania Styczniowego Nie masz to wiary, jak w naszym znaku, na bakier fezy do góry wąsy, śmiech i manierek brzęk na biwaku, w marszu się idzie jak gdyby w pląsy, lecz gdy bój zawrze, to nie na żarty znak i karabin do ręki bierzem, a Polak w boju, kiedy uparty, stanie od razu starym żołnierzem, Marsz, marsz, żuawy, na bój na krwawy, święty, a prawy, marsz, żuawy, marsz! Kiedy rozsypiem się w tyraliery, zabawnie z bronią pełznąć jak krety, lecz lepszy ogień — gęsty a szczery, i lepszy rozkaz: marsz na bagnety! Bo to sam bagnet w ręku aż rośnie, tak wzrasta zapał w dzielnym ataku. Hura! i hura! huczy żałośnie, górą krzyż biały na czarnym znaku! Marsz, marsz... W śniegu i błocie mokre noclegi, choć się zasypia przy sosen szumie, w ogniu rzednieją diablo szeregi, chociaż się zaraz szlusować umie. A braciom ległym na polu chwały, mówimy: wkrótce nas zobaczycie, pierw za jednego z was pluton cały zbójów nam odda marne swe życie. Marsz, marsz... Po boju spoczniem na wsi czy w mieście, cóż to za słodka dla nas podzięka, gdy spojrzy mile oko niewieście, twarz zapłoniona błyśnie z okienka. Bo serce Polek, bo ich urodę żuaw czci z serca jak żołnierz prawy, i choćby za tę jedną nagrodę winien być pierwszy wśród boju wrzawy. Marsz, marsz... Nie lubim spierać się o czcze kwestie, ale na marne carskie dekrety, jakieś koncesje, jakieś amnestie, jedna odpowiedź: marsz na bagnety! By ta odpowiedź była dobitną, wystosowana zdrowo a celnie, niech ją żuawi najpierwsi wytną, bagnety nasze piszą czytelnie. Marsz, marsz... Słońce lśni jasno albo zza chmury, różne są losy nierównej wojny, żuaw ma zawsze uszy do góry, z bronią u boku zawsze spokojny. Kiedyśmy mogli z dłońmi gołymi oprzeć się dzikiej hordzie żołnierzy, to z bronią wyprzem ich z polskiej ziemi; nie do żuawów — kto w to nie wierzy. Marsz, marsz...

Marsz obozowy.mp3

Zespół artystyczny WP - Marsz obozowy Muzyka Karola Kurpińskiego Słowa Andrzeja Słowaczyńskiego 2 lutego 1831 Bracia, do bitwy nadszedł czas, trąbka do boju wzywa nas, do boju! Do boju! pośpieszmy wszyscy wraz! Zdradny sąsiad myśl natężył, jakby zniszczyć polskie plemię, wziął w opiekę, uciemiężył, rwał na części naszą ziemię. W mściwą dłoń chwyćmy broń, zniknie moc tyrana. Bij, śpiewaj o wolności, a przy nas wygrana! Każdy odważnie czoło staw, idźmy w obronie naszych praw, do boju! Do boju! Za świętość naszych spraw! Srodze przemoc nas gnębiła, podeptano nasze prawa, ojców naszych, nasza sława, pośmiewiskiem wrogów była. W mściwą dłoń...

Jak to na wojence ładnie.mp3

S. Wielanek & Kapela Warszawska - Jak to na wojence ładnie Słowa i muzyka: ps. Ernest Buława (Władysław Tarnowski) Piosenka Powstania Styczniowego Jak to na wojence ładnie – pieśń wojskowa z 1863 roku autorstwa polskiego poety i kompozytora Władysława Tarnowskiego. Uznawana jest za prekursorską pieśń żołnierską, która zapoczątkowała ułańską tradycję żurawiejek w polskiej kawalerii Geneza utworu nie jest do końca wyjaśniona. Według Wacława Borowego ma ona swoje korzenie w tradycjach lamentów żołnierskich Rzeczypospolitej Obojga Narodów i sięga co najmniej XVIII wieku A kto chce rozkoszy użyć, (bis) Musi iść w ułany służyć. (bis) Tam rozkoszy on użyje, (bis) Krwi jak wody się napije. (bis) Tam mu dadzą mundur nowy, (bis) A na mundur kij dębowy. (bis) Tam mu każą maszerować, (bis) Jeszcze lepiej niż tańcować. (bis) Jak to na wojence ładnie, (bis) Kiedy ułan z konia spadnie. (bis) Koledzy go nie żałują, (bis) Jeszcze końmi go stratują. (bis) Rotmistrz z listy go wymaże. (bis) Wachmistrz trumnę robić każe, (bis) A za jego młode lata, (bis) Grają trąbki tra ta ta ta. (bis) A za jego trudy, prace, (bis) Grały mu kule kartacze. (bis) A za jego trudy, lata, (bis) Dała ognia cała rota. (bis) A za jego walki, boje, (bis) Wystrzelą mu trzy naboje. (bis) A za jego trudów wiele, (bis) Ukołyszą go szrapnele. (bis) A już my go pochowali, (bis) Trzy razy mu ognia dali. (bis) "Requiescat" zaśpiewali (bis) I pikiety rozstawiali. (bis) Śpij kolego w ciemnym grobie, (bis) Niech się Polska przyśni tobie. (bis)

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin