Marsz obozowy.mp3

AnnaSuza / Piosenki zostaly choc lata minely / 1800 - / Marsz obozowy.mp3

Download: Marsz obozowy.mp3

Pobierz

2,19 MB

Zespół artystyczny WP - Marsz obozowy

Muzyka Karola Kurpińskiego
Słowa Andrzeja Słowaczyńskiego

2 lutego 1831

Bracia, do bitwy nadszedł czas,
trąbka do boju wzywa nas,
do boju! Do boju!
pośpieszmy wszyscy wraz!
Zdradny sąsiad myśl natężył,
jakby zniszczyć polskie plemię,
wziął w opiekę, uciemiężył,
rwał na części naszą ziemię.

W mściwą dłoń
chwyćmy broń,
zniknie moc tyrana.
Bij, śpiewaj o wolności,
a przy nas wygrana!

Każdy odważnie czoło staw,
idźmy w obronie naszych praw,
do boju! Do boju!
Za świętość naszych spraw!
Srodze przemoc nas gnębiła,
podeptano nasze prawa,
ojców naszych, nasza sława,
pośmiewiskiem wrogów była.

W mściwą dłoń...

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

AnnaSuza

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

A jak będzie słońce i pogoda.mp3

A jak będzie słońce i pogoda * Kiedy będzie słońce i pogoda Autor tekstu: anonim Kompozytor: melodia ludowa Ciekawostki: piosenka kujawska Dzieło nosi wyraźne cechy pochodzenia szlacheckiego. Abstrakcyjne sformułowania np. napatrzenie, sumienie, rozum, nie pasują do pieśni ludowej. W zbiorach utworów erotycznych z początku XVII w. spotykamy już tylko początkowe wiersze: Przyjdźże, miły, do mnie, do ogroda, Będziesz kosił, gdy będzie pogoda[1]. Według Śpiewnika polskiego jest to pieśń ludowa pochodząca z Kujaw. Ma charakter typowego chodzonego, towarzyskiego tańca korowodowego, który stanowił pierwowzór poloneza. Był on wykonywany podczas różnych uroczystości, szczególnie na weselu, po obrzędzie zwanym oczepinami Kiedy będzie słońce i pogoda, Wstąpże Jasiu do mego ogroda, Nawąchasz się kwiatka pachnącego, Napatrzysz się rumieńca mojego. Cóż mi przyjdzie z tego napatrzenia, Kiedy nie mam do ciebie sumienia. A padnij-że ojcu, matce do nóg, Da będziesz miał sumienie dalibóg. A chybać by ja rozumu nie miał, Żebym ciebie leniuchu ukochał. ================================================ A jak będzie Słońce i pogoda, (bis) Pójdziemy se, Jasiu, do ogroda. (bis) Będziemy se Fijołeczki smykać, (bis) Będziemy se ku sobie pomykać. (bis) Nawąchasz się Ziela kwitnącego, (bis) Nasłuchasz się śpiewania mojego. (bis) Cóż mi przyjdzie Z ty twojej śpiewności, (bis) Kiedy nie mam ku tobie wolności. (bis) Pokłońże się Ojcu, matce do nóg, (bis) A będziesz miał tę wolność dalibóg. (bis)

Tam na błoniu błyszczy kwiecie.mp3

Tam na błoniu błyszczy kwiecie muzyka: Wenzel Robert Gallenberg słowa: Franciszek Kowalski Pieśń powstała w latach 1830–1831. Melodia (jedna z wersji tej piosenki) pochodzi prawdopodobnie od hrabiego Gallenberga – znanego twórcy baletów. Niektórzy badacze przypisują ją jednak Fryderykowi Chopinowi[3]. Utwór, znany był również pod tytułem „Ułan na wedecie” oraz „Ułan i dziewczyna”. Zdobył szczególną popularność wśród żołnierzy powstania listopadowego. Pieśń śpiewano także na melodię ludową[11]. W okresie I wojny światowej pieśń ta była wykonywana w Legionach Polskich na melodię lwowskiej ulicy Tam na błoniu błyszczy kwiecie, stoi ułan na wedecie, а dziewczyna jak malina, niesie koszyk róż. Stój, poczekaj, moja duszko, skąd tak drobną stąpasz nóżką. — Jam z tej chatki, rwałam kwiatki i powracam już. Może kryjesz wrogów tłuszczę, daj buziaka, to cię puszczę. — Jam nie taka, dam buziaka, jeno z konia zsiądź. Z konia zsiędę, prawo znane, jutro kulką w łeb dostanę. — Gdyś tak prędki do tej chętki, bez buziaka bądź. Gdy szczęśliwie wrócę z boju, gdzież mam szukać cię, w pokoju? — W białej chatce, przy mej matce, nad strumykiem wzwyż. Lecz gdy zginę w boju snadnie to buziaczek mój przepadnie... — Wierna tobie, na twym grobie ucałuję krzyż.

Bywaj dziewczę zdrowe.mp3

Bywaj dziewczę zdrowe Pożegnanie Bywaj dziewczę zdrowe Autorzy - nieznani Informacje zawarte w publikacjach nie są zgodne, co do daty powstania utworu. Można jednak termin ten zawęzić do lat 1830–1831. Bywaj dziewczę zdrowe, Ojczyzna mnie woła! Idę za kraj walczyć wśród rodaków koła: I choć przyjdzie ścigać jak najdalej wroga, Nigdy nie zapomnę, jak mi jesteś droga. Pocóż ta łza w oku, pocóż serca bicie? Tobim winien miłość, а Ojczyźnie życie! Pamiętaj żeś Polka, że to za kraj walka, Niepodległość Polski, to twoja rywalka. Polka mnię zrodziła, z jej piersi wyssałem: Вуć Ojczyźnie wiernym, а kochance stałym . I choć przyjdzie zginąć w ojczystej potrzebie, Nie rozpaczaj dziewczę, zobaczym się w niebie. «Czuję to, bom Polka: Ojczyzna w potrzebie, Nie pamiętaj о mnie, nie oszczędzaj siebie: Kto nie zna jej cierpień i głos jej przytłumi, Nie godzien miłości i kochać nie umie. Ty godnie odpowiesz, о to się nie troszczę, Że jesteś mężczyzną, tego ci zazdroszczę, Ty znasz moje serce, ty znasz moją duszę, Żem nie zdolna walczyć, tyleż cierpieć muszę. Nie mów o rozpaczy, bo to słabość duszy, Bo mię tylko jarzmo mego kraju wzruszy. Gdziebądź się spotkamy, spotkamy się przecie Zawsze Polakami, chociaż w innym świecie». Anonimowa pieśń, 1831 r.

Wezmę ja kontusz.mp3

Wezmę ja kontusz (Ty pójdziesz górą) jedna z najpopularniejszych w XVIII wieku pieśni miłosnych pochodzenia szlacheckiego W czasach Powstania 1863 r. była szczególnie popularna. Przytacza ją Eliza Orzeszkowa w powieści „Nad Niemnem”[ Muzyka i słowa: autorzy nieznani 1. Wezmę ja kontusz, wezmę ja kontusz, szablę przypaszę. Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, tam się ucieszę. 2. I przyszedł do niej, i przyszedł do niej, puknął w okienko. «Wyjdź, dziewczę moje, wyjdźże jedyna, wyjdźże panienko!» 3. Wyszła dziewczyna, wyszła jedyna, jako róży kwiat. Oczki zapłakała, rączki załamała, zmienił się jej świat. 4. Czego ty płaczesz, czego żałujesz dziewczyno moja?» «Jakże nie mam płakać, jakże nie żałować, nie będę twoja.» 5. «Będziesz ty moja, będziesz jedyna, będziesz, dalibóg! Ludzie mi cię rają, rodzice oddają i sam sądzi Bóg.» 6. «W niedzielę rano, w niedzielę rano wianek uwito. Idziesz na wojenkę, idziesz na wojenkę, by cię ubito.» 7. «Jak mnie zabiją,, jak mnie zabiją, któż mnie pochowa?» «Ja cię pochowam, ja cię pochowam, jak będę twoja!» 8. Płacze dziewczyna, płacze jedyna, stojąc na ganku. «Czemu mnie opuszczasz, czemu mnie opuszczasz, Jasiu, kochanku?» 9. «Ty pójdziesz górą, ty pójdziesz górą, a ja doliną. Ty zakwitniesz różą, ty zakwitniesz różą, a ja kaliną.» 10. «Ty pójdziesz polem, ty pójdziesz polem, a ja lasami. Ty się zmyjesz wodą, ty się zmyjesz wodą, ja mymi łzami.» 11. «Ty pójdziesz drogą, ty pójdziesz drogą, a ja gościńcem. Ty będziesz panną, ty będziesz panną, a ja młodzieńcem.» 12. «A jak pomrzemy, a jak pomrzemy, każemy sobie złote litery, złote litery wyryć na grobie.» 13. «A kto tam, przejdzie, albo przejedzie przeczyta sobie: Złączona miłość, złączona miłość leży w tym grobie.»

Za Niemen.mp3

Maria Krupowies - Za Niemen Jest to stara pieśń z czasów powstań polskich Autor słów - Bielawski Augustyn Za Niemen tam precz, Już gotów koń, zbroja Dziewczyno ty moja, Uściśnij, daj miecz. Za Niemen, za Niemen, I pocóż za Niemen, Nie przylgniesz tam sercem. Cóż wabi za Niemen? Czy kraj tam piękniejszy, Kwiecistsza tam błoń, Czy milsze dziewoje. Żе spieszysz tam doń? Nie spieszę do dziew, Ja spieszę na gody, Czerwone pić miody, Moskiewską lać krew. Chcesz godów, zaczekaj, Kochanie tу moje, Ja gody wyprawię, Nasycę, napoję. Patrz, pierś ma otwarta, Więc serce me weź, Krwi mojej się napij, Napij moich łez. Dziewczyno stój, stój! Twe słowa jak brzytwy, Ja z pola, ja z bitwy Powrócę, jam twój! Nie wrócisz, mój luby, Nie wrócisz ty dо mnie, Twe serce odwyknie, I pamięć zapomni. Patrz, koń już opuszcza Pastwisko i żłób, A w polu czerwonem Niechybny twój grób. Jak wielki jest Bóg, Ja в oręż mój wierzę, Gdzie tylko nim zmierzę, Tam padnie zły wróg. Jeśli już twa wola Iść walczyć na wroga, Ach biednaż, ja biedna, Jakaż we mnie trwoga. Niech że cię Bóg mocny Przed wrogiem ukrywa, Ach, smutna ma dola, Ach, ja nieszczęśliwa!

Za Niemen.mp3

Bernard Ladysz - Za Niemen Jest to stara pieśń z czasów powstań polskich Autor słów - Bielawski Augustyn Za Niemen tam precz, Już gotów koń, zbroja Dziewczyno ty moja, Uściśnij, daj miecz. Za Niemen, za Niemen, I pocóż za Niemen, Nie przylgniesz tam sercem. Cóż wabi za Niemen? Czy kraj tam piękniejszy, Kwiecistsza tam błoń, Czy milsze dziewoje. Żе spieszysz tam doń? Nie spieszę do dziew, Ja spieszę na gody, Czerwone pić miody, Moskiewską lać krew. Chcesz godów, zaczekaj, Kochanie tу moje, Ja gody wyprawię, Nasycę, napoję. Patrz, pierś ma otwarta, Więc serce me weź, Krwi mojej się napij, Napij moich łez. Dziewczyno stój, stój! Twe słowa jak brzytwy, Ja z pola, ja z bitwy Powrócę, jam twój! Nie wrócisz, mój luby, Nie wrócisz ty dо mnie, Twe serce odwyknie, I pamięć zapomni. Patrz, koń już opuszcza Pastwisko i żłób, A w polu czerwonem Niechybny twój grób. Jak wielki jest Bóg, Ja в oręż mój wierzę, Gdzie tylko nim zmierzę, Tam padnie zły wróg. Jeśli już twa wola Iść walczyć na wroga, Ach biednaż, ja biedna, Jakaż we mnie trwoga. Niech że cię Bóg mocny Przed wrogiem ukrywa, Ach, smutna ma dola, Ach, ja nieszczęśliwa!

Czerwony pas.mp3

Bernard Ładysz - Czerwony Pas 1843 Z dramatu J. Korzeniowskiego Karpaccy Górale. słowa Józef Korzeniowski Melodia ludowa z Huculszczyzny Czerwony pas, za pasem broń i topór, co błyszczy z dala, wesoła myśl, swobodna dłoń, to strój, to życie górala. Tam szum Prutu, Czeremoszu Hucułom przygrywa, a ochocza kołomyjka do tańca porywa. Dla Hucuła nie ma życia, jak na połoninie! Gdy go losy w doły rzucą, wnet z tęsknoty zginie. Gdy świeży liść pokryje buk i Czarnohora sczernieje, niech dzwoni flet, niech ryczy róg, odżyły nasze nadzieje. Tam szum Prutu... Pękł rzeki grzbiet, popłynął lód, Czeremosz huczy po skale, nuż w dobry czas kędziory trzód weseli kąpcie, górale. Tam szum Prutu... Połonin step na szczytach gór, tam trawa w pas się podnosi, tam ciasnych miedz nie ciągnie sznur, tam żaden pan ich nie kosi. Tam szum Prutu...

W piwnicy siedzę sobie sam.mp3

Marek Luczak - W piwnicy siedzę sobie sam (Rozkoszy nieba nie chcę znać) Autor tekstu polskiego: nieznany W piwnicznej izbie siedzę sam… będącą tłumaczeniem utworu Karla Muchlera Im kuhlen Keller sitz ich hier z 1802 roku, Z innego zrodla - Pieśń młodopolska W piwnicy siedzę sobie sam Przy kuflu pełnym piwa. Oczyma wodzę tu i tam, A głowa mi się kiwa. Ja nie dbam o czerwony nos Ni o to, że wciąż tyję, Ja biorę kufel w ręce swe I piję, i piję, i piję! [Do dna!] A gdy mi kto na wybór da Dziewczynę, konia, trunek I rzeknie: bierz, co wola twa Nie płacisz za rachunek, Daremnie dziewczę wdzięczy się, A koń wyciąga szyję, Ja biorę kufel w ręce swe I piję, i piję, i piję. A gdy już przyjdzie sądu czas I stanę u stóp tronu, Pokłonię Mu się po sam pas I rzeknę bez pardonu: Rozkoszy nieba nie chcę znać, Ni wiedzieć, gdzie się kryją, Lecz tam mnie, Panie Boże, wsadź, Gdzie pija, pija, piją.

W piwnicznej izbie.mp3

Krzysztof Tyniec - W piwnicznej izbie Autor tekstu polskiego: nieznany W piwnicznej izbie siedzę sam… będącą tłumaczeniem utworu Karla Muchlera Im kuhlen Keller sitz ich hier z 1802 roku, W piwnicznej izbie siedzę sam Nad kuflem pełnym piwa. Oczyma wodzę tu i tam, A głowa mi się kiwa. Ja nie dbam o czerwony nos I o to, że wciąż tyję. Lecz puchar biorę w ręce swe I piję i piję i piję. A gdyby mi kto wybór dał: Dziewczynę, konia, trunek I rzekł: wybieraj, wola twa, nie płacisz za rachunek, Na próżno dziewczę wdzięczy się, I koń gnie piękną szyję. Ja puchar biorę w ręce swe I piję i piję i piję. A gdy opuszczę ziemski glob I stanę u stóp tronu, Do Jego boskich padnę stóp I rzeknę bez pardonu: Rozkoszy ziemskich nie chcę znać, bo nie wiem, gdzie się kryją, Lecz tam mnie Panie Boże wsadź Gdzie piją, gdzie piją, gdzie piją!

Wilija.mp3

Chór Politechniki Szczecinskiej - Wilija Wilia naszych strumieni rodzica/Wilija/Pieśń do Wilij Autor słów Mickiewicz Adam Autor muzyki Moniuszko Stanisław Tekst pieśń pochodzi z dzieła pt. Konrad Wallenrod napisanego w 1828 r Wilija, naszych strumieni rodzica, Dno ma złociste i niebieskie lica; Piękna Litwinka, co jej czerpa wody, Czystsze ma serce, śliczniejsze jagody. Wilija gardzi dolin kwiatami, Śród tulipanów i narcyzów płynie; U nóg Litwinki kwiat naszych młodzianów, Od róż kraśniejszy i od tulipanów. Wilija gardzi doliny kwiatami, Bo szuka Niemna, swego oblubieńca; Litwince nudno między Litwinami, Bo ukochała cudzego młodzieńca. Niemen w gwałtowne pochwyci ramiona, Niesie na skały i dzikie przestworza, Tuli kochankę do zimnego łona I giną razem w głębokościach morza. I ciebie równie przychodzień oddali Z ojczystych dolin, o Litwinko biedna! I ty utoniesz w zapomnienia fali, Ale smutniejsza, ale sama jedna... Serce i potok ostrzegać daremnie! Dziewica kocha i Wilija bieży; Wilija znikła w ukochanym Niemnie, Dziewica płacze w pustelniczej wieży.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin