Pajęczynka.doc

sias / zuchy / formy pracy / gry i ćwiczenia / Gry integracyjne / Pajęczynka.doc

Download: Pajęczynka.doc

Pobierz

22 KB

Dzieci siedzą w kole, prowadzący daje kłębek włóczki i prosi, aby kolejno przerzucały kłębek do tych osób, które najbardziej lubią (przerzucając włóczkę do siebie dzieci rozwijają kłębek).Dziecko rzucając włóczkę mówi: rzucam kłębek do Iwony. Gdy włóczka kończy się można zaobserwować więź łączącą poszczególne osoby w formie splecionej pajęczynki.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

sias

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Integracja_omówienie metod.doc

Podaj swój ruch.doc

Uczestnicy siadają w kręgu. Pierwsza osoba wstaje i wykonuje jakiś prosty ruch, np. kręci palcem. Kolejny uczestnik gry powtarza po niej ten ruch i dodaje następny, np. tupanie nogą. Każda osoba dodaje następny element. Gra obywa się bez słów, jeśli ktoś opuści jakiś ruch lub coś powie - wypada z gry.

Poczta.doc

Zabawa jest przeznaczona dla większej liczby uczestników. Uczestnicy dzielą się na pary i nazywają nazwami miast, np. Kraków, Łódź, Londyn, Paryż itp. Powtarzają te nazwy w kręgu (dla lepszego zapamiętania). Pokój zostaje podzielony na 4 sektory odpowiadające poszczególnym miastom (tereny zostają w dowolny sposób oznakowane i ewentualnie podpisane). Osoba prowadząca mówi: list (pocztówka, telegram) z miasta... do miasta... Wtedy uczestnicy reprezentujący te dwa miasta zamieniają się miejscami. Jeśli przesyłką jest list, gracze idą, jeśli pocztówka, przemierzają przestrzeń skokami, jeśli telegram, biegną

Pociągi.doc

Uczestnicy ustawiają się trójkami, stając jeden za drugim - w ten sposób tworzą pociągi. Pierwsza osoba w każdym "pociągu" jest "buforem" - zamyka oczy i wyciąga ręce do przodu, druga jest "lokomotywą" i chwyta pierwszą za biodra lub ramiona, zamyka oczy. Trzecia osoba to "maszynista", trzyma drugą osobę i ma (jako jedyny w "pociągu") otwarte oczy. Przy pomocy rąk kieruje ruchem swojego "pociągu". Nie wolno nic mówić. "Pociągi" mogą poruszać się z różną prędkością. Po kilku minutach jazdy następuje zmiana ról w zespołach. Zmiany są trzy, tak aby każdy mógł się spróbować w każdej roli.

Pantomimiczna plotka.doc

Pięć osób (A, B, C, D, E) opuszcza pokój. W tym czasie grupa wybiera jakąś scenkę, którą należy przedstawić pantomimicznie (może to być przygotowanie kanapki lub zmienianie dziecku pieluchy). Następnie: - osobę A prosi się do pokoju i przekazuje jej temat do odegrania, - osoba B wchodzi po chwili i patrzy, jak A odgrywa jej tę scenkę, - osoba C wchodzi, a osoba B odgrywa scenkę tak, jak zapamiętała, - osoba C powtarza scenkę osobie D, a D osobie E, - na końcu E przedstawia to grupie (zwykle scenka zmienia się przy każdym powtórzeniu, więc to, co przedstawia E jest całkowicie różne od początkowego założenia). Warto spytać każdej z pięciu osób, co starały się odegrać. WARIANTY: Można zachęcić grających, żeby celowo dodawali coś od siebie.

Ogłoszenia.doc

Osoba prowadząca proponuje, by każdy uczestnik napisał ogłoszenie, w którym zareklamuje się jako przyjaciel (maksimum 25 słów). Ogłoszenie winno być napisane w taki sposób, by było jasne, dlaczego właśnie tę, a nie inną osobę ktoś chciałby mieć za przyjaciela. Po włożeniu ogłoszeń do torby każdy po kolei wyciąga jedno, czyta je głośno i stara się zgadnąć, kto je napisał. Potem objaśnia, co mu pomogło odgadnąć autora. WARIANTY: - można zareklamować siebie jako rodzica, nauczyciela, ucznia, brata czy siostrę, ukochanego itp. - można napisać duże ogłoszenie w formie plakatu, a także ogłoszenia dla innych osób, - można narysować ilustrację, albo komiks do swojego ogłoszenia.

Odgadnij zasadę.doc

Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi odgadnąć zasadę, według której odpowiadają. Zasady mogą być łatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. Mogą być one wizualne - np.: "podrap się w głowę, zanim odpowiesz" - lub strukturalne - np.: "każda odpowiedź zaczyna się na następną literę alfabetu. Inne przykłady: - Odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś był osobą po twojej prawej stronie. - Wszystkie dziewczyny kłamią, a chłopcy mówią prawdę.

Nie rozśmieszaj mnie.doc

Dobieranie się dwójkami. Jedna osoba usiłuje być poważna i nawet nie uśmiechać się. Partner ma za zadanie ją rozśmieszyć. Kiedy to mu się uda, partnerzy zamieniają się rolami. WARIANT: Można spróbować rozzłościć partnera, ale bez osobistych komentarzy czy fizycznej przemocy. Należy to potem omówić.

Nazywam się.doc

- Uczestnicy stają w kręgu. Każdy po kolei: - wymienia swoje imię oraz pokazuje charakterystyczny gest, - wymienia swoje imię oraz pokazuje pantomimicznie, co lubi robić, - wymienia swoje imię oraz przedstawia pantomimicznie swoje ulubione zwierzę, - wymienia swoje imię oraz wydaje jakiś zabawny dźwięk. Za każdym razem grupa powtarza imię, ruchy lub dźwięk danej osoby.

Mingle.doc

Do gry gromadzimy uczestników i pozwalamy im "mieszać" się chodząc w różnych kierunkach mówiąc Mingle (bardzo szybko). Oznacza to mniej więcej tyle, co wymiana. JAK???. No i właśnie na wymianie słów polega zabawa, gdyż na dźwięk gwizdka, którego używa prowadzący uczestnicy muszą połączyć się w grupy, których liczebność określa ilość sygnałów. Na przykład 5, 2, 10, 30 gwizdnięć gwizdka lub fletu. W tak uformowanych grupach uczestnicy odpowiadają na zadanie przez prowadzącego pytania np. ile czasu zajęła Ci podróż do tego kraju, ile masz rodzeństwa, co lubisz jeść, jak długo jesteś w skautingu. Po kilku minutach uczestnicy znów chodzą przemieszani krzycząc Mingle, mingle... i na dźwięk gwizdka formują kolejne grupy. . Zabawa jest dobra do wykorzystania na samym początku integracyjnego wieczoru, choć później można odpowiednio zmodyfikować pytania i na pewno też będzie ciekawa.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin