matysek2

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna Piotr

widziany: 4.10.2012 12:53

1349 plików
92,1 GB

Ostatnio pobierane pliki

Opel - CD70-DVD90.rar

Instrukcja zmiany języka na Polski w zakładce nawigacj....pdf

Sovereign of The Seas.rar

San Felipe 1690.rar

Royal Louis.rar

Mayflower 1609.rar

H.M.S. Royal Caroline 1749.rar

Galeone inglese 1610.rar

Frigate Hms Bounty 1783.rar

Barki XVIsec.rar

04 - Kwiecień

Galeria

http://www.bylo-nie-minelo.pl/index/page/lang/pl/id/81.html

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

45,8 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 30.04.201 [01].wmv

zachomikowany

46,3 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 30.04.2011 [02].wmv

zachomikowany

45,5 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 30.04.2011 [03].wmv

zachomikowany

134,5 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 23.04.2011 (23m43s).wmv

Sekret pancerniaka

Rozpoczyna się jedna z najbardziej sensacyjnych przygód ekipy Zwiadowców Historii. Zdarzało nam się docierać do depozytów w różnych miejscach, ale tym razem celem są to ogrody Pałacu Prezydenckiego. Tłem zdarzeń są ostatnie dni oblężonej stolicy. 26 września generał Walerian Czuma zwołuje naradę wyższych dowódców konsultując decyzję o zaprzestaniu walki. Kiedy decyzja zapada, rozkazuje bezpiecznie ukryć znaki pułkowe i archiwa. Czołgiści rotmistrza Grąbczewskiego z kompanii czołgów 7 TP kwaterujący przed gmachem ówczesnej Rady Ministrów /obecnie Pałac Prezydencki/ w ogrodach zakopują sztandar Zakładów „Ursus”, który wcześniej odbili z rąk niemieckich czołgistów oraz skrzynię z odznaczeniami wojskowymi i państwowymi, jaka pozostała w Kancelarii Rady Ministrów po ewakuacji władz. Opowiada o tym bezpośredni uczestnik zdarzeń dziś 92 letni czołgista Tadeusz Krystosiak. Przy okazji szukania wiedzy o depozycie nieoczekiwanie odkrywamy nieznane wątki historii obrony Warszawy. To pierwszy etap naszych dociekań dalej zaprosiwszy do współpracy Muzeum Wojska Polskiego będziemy czekać na pozwolenie wejścia do ogrodów.

Był rok 1812

Druga opowieść rozgrywa się 200 lat wcześniej i tyleż kilometrów na wschód, na przedpolu uroczej miejscowości Królowy Most na skraju Puszczy Knyszyńskiej. Tam nietknięty pozostał ostatni dziewiczy fragment odwrotu w roku 1812 Wielkiej Armii Napoleona. Przy trakcie ludowa tradycja lokuje mogiłę cesarskich żołnierzy. Prawda to czy fałsz. Spróbujemy się z tym pytaniem, zmierzyć.

zachomikowany

45,8 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 23.04.2011 [01].wmv

zachomikowany

46,1 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 23.04.2011 [02].wmv

zachomikowany

34,5 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 23.04.2011 [03].wmv

zachomikowany

134,7 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 16.04.2011 (23m47s).wmv

Skarby z Jedlinki

Góry Sowie Kusiły nas od dawna. Chyba nigdzie w Polsce nie skumulowało się tyle opowieści o skarbach, depozytach i tajemnych budowlach. Jedne podbudowane rzetelną dokumentacją, inne wyssane z palca. Nas do podróży w te strony skłonił pewien pamiętnik… nim jednak po niego sięgniemy przybliżymy miejsce akcji i naszkicujemy postacie głównych bohaterów.

Jesteśmy dziś w Jedlince. Zjawiliśmy się tu, aby opowiedzieć historię prawdziwego skarbu. Pałac, który się tu znajduje to jakby skondensowane dzieje podobnych obiektów opuszczonych przez właścicieli w panicznej ucieczce przed Armią Czerwoną. Zamieniono je na domy dziecka, szpitale, domy starców, siedziby pegeerów. Każdy rok degradował je coraz bardziej aż do momentu, kiedy znów zaczęły wracać w prywatne ręce. Ostatnim właścicielem tego majątku był Gustaw Bem., którego przodkowie zapisali w pamiętniku, że właśnie tu zakopali rodzinne kosztowności w czasie ofensywy Armii Czerwonej w 1945 r.. Rosjanie zastraszająco głęboko wtargnęli w głąb starej Rzeszy. Front doszedł do Wrocławia. Zaczęła się ewakuacja urzędników i robotników – Rosjan i Żydów – z prac fortyfikacyjnych i linii obronnych prowadzonych przez organizację Tod. Zbliżający się front zmusił ówczesnych właścicieli pałacu by wszelkie dobra takie jak srebro, porcelana zakopać w trzech różnych miejscach. Te miejsca dość szybko porosły trawą i jak dotąd nie zostały odnalezione. Szczęśliwie dla nas nie prowadzono wokół pałacu żadnych prac modernizacyjnych. Nie widać śladów niwelacji, pracy spychaczy, nikt nie układał kostki brukowej. Ukształtowanie otoczenia pozostało niezmienione od zimy 1945 r. Zniknęło trochę małej ogrodowej architektury – nie ma altanek i oranżerii. A ta ostatnia intryguje nas dlatego, że zimą najłatwiej było tam cokolwiek zakopać. My – przy pomocy nowoczesnej aparatury, postaramy się te kosztowności namierzyć.

zachomikowany

45,8 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 16.04.2011 [01].wmv

zachomikowany

46,2 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 16.04.2011 [02].wmv

zachomikowany

45,4 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 16.04.2011 [03].wmv

zachomikowany

141,9 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 09.04.2011 (23m56s).wmv

Duszpasterz deportowanych

Bohaterem pierwszej dzisiejszej opowieści jest jeden z tych naszych rodaków, który przemierzył tysiące kilometrów po to by ostatecznie dotrzeć do podwarszawskich Lasek. Ksiądz Tadeusz Fedorowicz – duszpasterz deportowanych swoją wędrówkę rozpoczął we Lwowie. Sowiecka metoda rozprawy z polskimi elitami na tych terenach we wrześniu 1939 r. była kopią hitlerowskiej akcji AB, wymierzonej przeciwko polskiej inteligencji. Natychmiast po pierwszych deportacjach na początku 1940 r. ksiądz Fedorowicz podjął decyzję, że jego miejsce jest tam, gdzie jadą w nieznane jego parafianie. Na zesłaniu rąbał las, stawiał linie telegraficzne, ale nade wszystko służył towarzyszom niedoli posługa religijną. Kiedy w Związku radzieckim rozpoczęto formowanie armii generała Andersa, ksiądz Fedorowicz, jako kapelan znalazł się w jej szeregach. Kiedy armia Andersa opuściła związek radziecki, ksiądz pozostał na „nieludzkiej ziemi” z tymi, którzy ciągle go potrzebowali. Laski pod Warszawą były dla niego radością i odpoczynkiem po długiej tułaczce. Tu też można obejrzeć skromne pamiątki po tym wielkim człowieku.

W kolebce broni pancernej

Miejscem, które odwiedzimy będzie Ursus. Działające tu niegdyś zakłady opuściło ponad 700 czołgów, tyleż ciągników przeznaczonych dla wojska, całe kawalkady ciężarówek Ursus, wozów pancernych, motocykli, a także pojazdów cywilnych. O czołgu Vickers mówiliśmy w naszym programie wielokrotnie. Podejmując decyzję o rozwoju broni pancernej polski Sztab Generalny postanowił przyjąć, jako bazę konstrukcję czołgu angielskiego, jednak już po pierwszych testach uznano, iż nie ma sensu powielać angielskich błędów i przystąpiono do opracowania czołgu 7TP – czyli siedmiotonowego, polskiego. W dziejach polskiej broni pancernej Vickersowi należy się z pewnością godne miejsce – tyle, że jak dotąd fizycznie go nie ma …

zachomikowany

47,9 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 09.04.2011 [01].wmv

zachomikowany

48,0 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 09.04.2011 [02].wmv

zachomikowany

48,0 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 09.04.2011 [03].wmv

zachomikowany

133,5 MB
16 sty 12 16:36

Było... nie minęło - 02.04.2011 (23m32s).wmv

Stalag 319

Po długiej zimowej przerwie, kiedy ci najwyżej mogliśmy przeglądać filmy z przeszłych poszukiwań wydawałoby się, że nic piękniejszego niż znów wyruszyć na szlak przygody – niestety nie tym razem. Przed nami jedno z tych przedsięwzięć, które zatykają krtań, a każdy ruch łopaty wymaga przełamania wewnętrznego oporu. Są takie przestrzenie, w których pośród echa tysięcy ludzkich tragedii czujemy się intruzami – czasem jednak trzeba krzyknąć światu – czy niezbyt wcześnie zapomnieliśmy o tym miejscu?.

Dziś jesteśmy w Górce Chełmskiej – zjawiliśmy się tu w celach interwencyjnych. Tzw. Borek - czyli las, który się tu znajduje, to w istocie wielkie cmentarzysko. Przez obóz w Chełmie – Stalag 319 – przeszło ponad 200 000 ludzi, z czego ponad połowa tu w tym lesie została… Stanisław Gołub – archeolog - Las nie został objęty ochroną, nie oznaczono go, jako miejsce pamięci narodowej. Dzisiejsze nasze prace mają pokazać skalę tego problemu – ta ziemia kryje naprawdę mnóstwo pamiątek. Są to – monety, fragmenty biżuterii, klamerki od pasów, medaliki, żołnierskie niezbędniki, scyzoryki. Trudno je nazwać skarbami – ale z punktu widzenia historii te przedmioty mają rangę niezwykłą.

Stalag 319 był największym obozem jenieckim w Europie Środkowowschodniej. Precyzyjnie mówiąc to nie jeden obóz, a cały kombinat śmierci. W samym mieście działały 3 podobozy oznaczone literami A, B i C. Pozostałe Niemcy rozrzucili po okolicznych miejscowościach, uruchamiając takowe w Żmudzi, Sabinie oraz innych osadach i wioskach. Historycy długo jeszcze będą się spierać ilu jeńców tu zginęło, ale nawet te najniższe szacunkowe liczby wyglądają strasznie. W tym lesie każdy krok jest bolesny, bo mamy świadomość, że stąpamy po ludzkich prochach. Należałoby to miejsce dokładnie wygrodzić i nadać mu status lasu-cmentarza – być może takiego precedensu jeszcze nie było – ale taki właśnie jest Borek.

zachomikowany