cz.jurek

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Jurek

widziany: 27.09.2018 18:18

2631
1417
8115
290

12581 plików
265,35 GB

Ukryj opis Rozwiń

Foldery

cz.jurek

animacje, gify, prezentacje

animacje i gify

kartki świąteczne

świąteczne ( Boże Narodzenie)

świąteczne ( Wielkanoc)

kartki religijn e

prezentacje

audio

	Gniew - Zygmunt Miłoszewski (kotom.s.c)
	Ludlum Robert
	Miłoszewski Zygmunt - Ziarno prawdy

♠ Biblioteczka TYGRYSA

	Karykatury
	WICE

Jan Paweł II

Muzyka, piosenki i pieśni

Dziesięć Przykazań Bożych

Dziesięć Przykazań Bożych filmy

Filmy i filmiki

	! Biblia. The Bible (2013) PL
	▶ Maryja z Nazaretu E 01-04 PL
	Filmy o świętych

Gabriela Bossis '' On i ja ''

Felieton y Fr. Kucharcz aka

Grafiki i myśli wyrachow ane

W ramach (galeria obrazów)

	2005
	2006
	2007
	2008
	2009
	2010
	2011
	2012
	2013
	2014
	xxx

Kościół prześladowany

Malarstwo

	Galleria degli Uffizi. 1
	Galleria degli Uffizi. 2

Modlitwy i pieśni

Nowenna do Miłosierdzia Bożego mp3

Pieśni

Pismo Święte

Poczet Papieży

Przemyślenia o.Pio na każdy miesiąc - prezentacje

Przepiękny Rachunek Sumienia i konferencja o sakramencie pojednania-sup er!!!

Radio Maryja ma XX lat

Stop aborcji

Świadectwa, ostrzeżenia

Życie Pozagrobowe

Święci na każdy dzień

Święta i uroczystości w Roku Kościelnym

Święta Maryjne

Tradycyjna msza św. w obrazach

Watykan

Z humorem

	Biblia na wesoło
	Humor sytuacyjny

Życie Jezusa Chrystus a w obrazkac h

Różności

Tego nie zobaczysz w telewizji

Jan Pietrzak - felietony

	Druga Prawda
	Kampania Antypolonizmu- prof.dr.hab.Bo guslaw Wolniewicz
	Prof.dr.hab.Pi otr Jaroszynski

Ostatnio pobierane pliki

Katarzyna Bonda - Polskie morderczynie [audiobook].zip

URSZULA SIPIŃSKA - Wypożyczalnia snów.mp3

Śląskie Szlagry - Mix.mp3

Kabaret Rak - Richtig Slazok.mp3

Ricky King - Goodbye My Love Goodbye (Instrumental).mp3

Retour des hirondelles.mp3

16 - Badenweiler-Marsch.mp3

15 - Bayerischer Defilier-Marsch.mp3

14 - Petersburger-Marsch.mp3

02 - Track02.mp3

2014

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

39 KB
4 kwi 14 17:20

Andrea Mantegna „Modlitwa w Ogrójcu”.jpg

Andrea Mantegna „Modlitwa w Ogrójcu”  olej na desce, ok. 1460 National Gallery, Londyn
Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! (Łk 22,42) – modlił się Jezus w Ogrójcu tuż przed pojmaniem przez żołnierzy wysłanych przez arcykapłanów.  Skały, na których modli się Chrystus, są ukształtowane w ten sposób, jakby przed Zbawicielem znajdował się kamienny ołtarz. Ołtarz, na którym On ma się złożyć w ofierze. Na chmurze nad skałą ołtarzem ukazują się anioły trzymające symbole męki Pańskiej, zwiastujące Jezusowi to, przez co będzie musiał przejść. Oprócz krzyża są to kolumna, przy której zostanie ubiczowany, włócznia, którą setnik przebije Mu bok, i trzcina, na której żołnierze podadzą Mu gąbkę z octem. Chrystus przebywał w Ogrójcu z trzema uczniami – Piotrem, Janem i Jakubem. Mimo napomnień Zbawiciela, by czuwali, wszyscy zasnęli. Widzimy ich śpiących u dołu obrazu. Z prawej strony w tle możemy natomiast dostrzec żołnierzy idących z Jerozolimy. Drogę wskazuje im znajdujący się na czele oddziału Judasz. Za kilka chwil dotrą oni do Ogrodu Oliwnego, aresztują Chrystusa i odprowadzą Go do pałacu arcykapłana. Artysta podpisał się na obrazie. Na kamieniach nad śpiącymi apostołami umieścił napis „OPUS ANDREAE MANTEGNA” (dzieło Andrei Mantegna). Namalowane z prawej strony ptaki pełnią funkcję symboliczną. Siedzący u góry na gałęzi czarny sęp zapowiada nieszczęście, jakie wkrótce nastąpi. Na samym dole, bezpośrednio pod sępem, na ziemi przy strumieniu widzimy jednak białe pelikany. W średniowieczu wierzono, że te ptaki karmią swoje dzieci własną krwią. Dlatego pelikan stał się popularnym w sztuce symbolem zbawczej ofiary Chrystusa.

24 KB
4 kwi 14 17:05

Antonio Ciseri „Ecce Homo”.jpg

Antonio Ciseri „Ecce Homo” olej na płótnie, 1871 Pałac Pitti, Florencja
Poncjusz Piłat właśnie wychylił się z balkonu swego pretorium, by zapytać zgromadzonych ludzi, kogo ukrzyżować – Jezusa czy Barabasza.
Pokazuje ubiczowanego i ukoronowanego cierniami Zbawiciela, mówiąc: „Oto Człowiek” (J 19,5). Ma nadzieję, że tłum zadowoli się samym tylko poniżeniem Jezusa. Odpowiedzią są jednak głośne okrzyki: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!” (J 19,6). Tę dramatyczną scenę widzimy z zupełnie innej perspektywy, niż jesteśmy przyzwyczajeni. Na ogół patrzymy bowiem na Jezusa z zewnątrz, tak jak gdybyśmy stali w tłumie Żydów. Na obrazie Antonio Ciseriego widz znajduje się w głębi pretorium. Nie widzi twarzy Piłata, ale może zaobserwować, jak postrzegała całą sytuację świta namiestnika Judei. Wszyscy Rzymianie wydają się poważnie zaniepokojeni gniewem tłumu. Patrzą z uwagą na wymachujących rękami mężczyzn stojących na dachu sąsiedniego budynku. Wiedzą, że tłum w każdej chwili może na nich ruszyć. Bardzo wymowna jest kobieca postać w białej tunice i brązowym płaszczu namalowana na pierwszym planie z prawej strony. Nie chce uczestniczyć w tym, co się dzieje, odwróciła się plecami i odchodzi z pochyloną głową i zatroskaną twarzą. To żona Piłata, o której wątpliwościach i obawach czytamy w Ewangelii według św. Mateusza: „A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: »Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu«” (Mt 27,19). Kobieta, którą mija żona Piłata, gestem ręki daje jej znać, że solidaryzuje się z jej postawą. Dzieło zostało zamówione u artysty przez rząd Republiki Włoskiej. Jest uznawane za najlepsze w dorobku Antoniego Ciseriego, wykształconego we Włoszech Szwajcara.

96 KB
4 kwi 14 16:57

Edward Burne-Jones „Zwiastowanie”.jpg

Edward Burne-Jones „Zwiastowanie”,  olej na płótnie, 1876–1879 Galeria Lady Lever,  Port Sunlight koło Liverpool
Archanioł Gabriel, wysłany przez Boga do Maryi, właśnie zstępuje z nieba i przekazuje Jej niezwykle ważną nowinę.  Mówi, że została wybrana, by za sprawą Ducha Świętego począć i urodzić Syna Bożego. Maryja nie patrzy na anioła, zapewne go nie widzi, a może nawet nie słyszy w sposób fizyczny. Jego słowa docierają jednak do Jej serca. Położyła rękę na piersiach i zamyślona patrzy w dal, jakby rozważając to, co dzieje się w jej duszy. Ta krótka chwila wahania, a może raczej uświadamiania sobie woli Boga, jest pilnie obserwowana przez Gabriela. Najświętsza Dziewica stoi przy studni – bardzo często stosowanym przez malarzy symbolu maryjnym. Ma on podwójne znaczenie. Po pierwsze – przyjęcie przez Maryję woli Bożej da całej ludzkości dostęp do wody życia, po drugie – zamknięta studnia symbolizuje dziewiczość. W tle z prawej strony widzimy wyraźnie namalowaną na ścianie płaskorzeźbę przedstawiającą wygnanie Adama i Ewy z raju. Zwraca nam na nią uwagę archanioł, pokazując ją palcem lewej ręki. W ten sposób artysta podpowiada nam, że jesteśmy świadkami początku odkupienia za grzech pierwszych rodziców. Tuż po słowach Maryi, zanotowanych w Ewangelii według św. Łukasza: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38), zostanie poczęty Ten, który swą zbawczą ofiarą przezwycięży grzech pierworodny. Modelką, która pozowała Edwardowi Burne-Jonesowi, była Julia Prinsep Jackson, małżonka Lesliego Stephena, znanego angielskiego krytyka literackiego, historyka, filozofa i alpinisty (jako jeden z pierwszych wszedł na najwyższy szczyt Wysokich Tatr – Gerlach, od strony zachodniej). Pani Stephen była wówczas w ciąży. W roku ukończenia obrazu urodziła się córka państwa Stephen. Vanessa Bell (1879–1961), okazała się później jedną z najwybitniejszych angielskich malarek.

27 KB
4 kwi 14 16:40

John Everett Millais „Chrystus w domu rodziców”.jpg

John Everett Millais „Chrystus w domu rodziców” olej na płótnie, 1849–1850 Tate Gallery, Londyn
Na obrazie widzimy Jezusa w warsztacie ciesielskim świętego Józefa.  Nie jest to jednak sielankowa scena z beztroskiego dzieciństwa Zbawiciela, lecz zapowiedź Jego ukrzyżowania. Podczas pracy w warsztacie Józefa doszło do drobnego wypadku. Mały Jezus, stojący w centrum kompozycji, skaleczył się w rękę. Natychmiast podbiegła do Niego Maryja, aby Go pocieszyć. Józef z niepokojem chwyta za rękę Jezusa, sprawdzając, czy rana jest groźna. Również pozostałe osoby przerwały pracę. Widoczny z prawej strony św. Jan Chrzciciel niesie w misce wodę do przemycia rany. Twarze wszystkich osób są zatroskane niespodziewanym i przykrym wydarzeniem.  Rana na wewnętrznej części dłoni od razu kojarzy nam się z ukrzyżowaniem. Kiedy przyjrzymy się dokładnie, kroplę krwi zobaczymy również na stopie Jezusa. Skojarzenie z pasją wzmacniają obcęgi leżące na stole, które podobnie jak inne narzędzia, wiszące na ścianie warsztatu, a widoczne tuż nad głową Jezusa, nawiązują do narzędzi męki Pańskiej. Nad narzędziami znajduje się trójkątna węgielnica, symbolizująca tu Trójcę Świętą, a na drabinie (oznaczającej drabinę Jakuba, po której aniołowie wchodzili do nieba) siedzi gołąb – symbol Ducha Świętego.  Niosący wodę Jan Chrzciciel to oczywista zapowiedź chrztu Jezusa w rzece Jordan. Z kolei stado owiec, które widać z lewej strony przez otwarte drzwi, jest zapowiedzią powstania Kościoła – wspólnoty wiernych, której dobrym pasterzem będzie Chrystus.  Obraz spotkał się z bardzo krytycznymi opiniami za „nadmierny realizm”. Uważano, że przedstawienie Świętej Rodziny jako ludzi biednych i prostych jest niewłaściwe, nazywano to nawet profanacją. Szczególnie ostro wypowiadał się słynny pisarz Karol Dickens, który porównał zabrudzone wnętrze warsztatu św. Józefa do najgorszych spelunek.

24 KB
4 kwi 14 16:33

Paolo Caliari, zwany Veronese „Chrzest i kuszenie Jezusa”.jpg

Paolo Caliari, zwany Veronese „Chrzest i kuszenie Jezusa” olej na płótnie, 1580–1582 Pinakoteka Brera, Mediolan
Ewangelia według św. Marka zaczyna się od chrztu Jezusa w rzece Jordan, a bezpośrednio potem następuje opis kuszenia Zbawiciela na pustyni.
Ewangelista zaznacza, że do kuszenia doszło od razu po chrzcie. Używa nawet słowa „zaraz” („Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię” – Mk 1,9). Mimo to artyści niezwykle rzadko przedstawiali obie sceny łącznie. Chrzest widzimy z lewej strony. Chrystus, Jan Chrzciciel i otaczające ich anioły są oświetleni nadnaturalnym światłem, którego źródłem jest Duch Święty przedstawiony pod postacią gołębicy. Jezus właśnie został przedstawiony jako Bóg („A z nieba odezwał się głos: »Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie«” – Mk 1,11). Scena kuszenia, znajdująca się z prawej strony, ma zupełnie inny charakter. Nie ma tam ani aniołów, ani nadnaturalnego światła. Tylko niewielka aureola wokół głowy Jezusa przypomina, że nie mamy do czynienia ze zwykłymi ludźmi w jakiejś scence rodzajowej. Szatan nie ma żadnych demonicznych atrybutów, ubrany jest w strój pustelnika. Artysta kontrastując te dwie sceny sugeruje nam, że podczas chrztu widzimy Jezusa jako Boga, a podczas kuszenia jako człowieka, który wprawdzie oparł się pokusom, ale jednak był na nie narażony. Obraz jest więc „portretem” dwóch nierozłącznych natur Chrystusa – Boskiej i ludzkiej. Diabeł trzyma w ręce kamień, namawiając wyczerpanego postem Zbawiciela, by zamienił go w chleb. To jedno z trzech kuszeń. Pozostałe dwa symbolizuje panorama Jerozolimy w tle. Szatan pokazał Jezusowi „wszystkie królestwa świata”, nad którymi władzę gotów mu przekazać w zamian za pokłon. Namawiał go też, by skoczył z wieży świątyni jerozolimskiej i dał się ocalić przed upadkiem aniołom.

27 KB
4 kwi 14 16:26

Jan Miense Molenaer „Bitwa między postem a karnawa łem”.jpg

Jan Miense Molenaer „Bitwa między postem a karnawałem” olej na desce, 1633–1634 Muzeum Sztuki, Indianapolis
Groteskowa scena bójki nawiązuje do tradycyjnych ludowych zabaw, które odbywały się w południowej Holandii podczas ostatnich trzech dni karnawału.
W wioskach i miastach Limburgii i Brabancji podchmieleni ludzie urządzali „bitwy” pomiędzy karnawałem i postem. Będący „wojskiem” karnawału holenderscy wieśniacy, z lewej strony obrazu, „walczą” szczególnym orężem: brytfanną, rożnem z nadzianymi kurczakami, kuflem piwa, patelnią czy nawet kiełbasą. Z prawej strony „przeciwstawiają” im się ich koledzy przebrani za księży i zakonników, trzymający przedmioty związane z potrawami postnymi: suszone dorsze, urządzenia do wędzenia ryb oraz do zdejmowania smażonych z patelni. Na przełomie XVI i XVII wieku ta ludowa tradycja walki postu z karnawałem nabrała nowych treści. Rozwijająca się w Niderlandach reformacja sprawiła, że kraj podzielił się religijnie. Chociaż większość protestantów nie negowała istoty poszczególnych okresów roku liturgicznego, to jednak ich celebrowanie zaczęło się powszechnie kojarzyć z katolicyzmem. Dlatego tradycje świętowania karnawału pozostały tylko w południowej części Niderlandów, gdzie katolików było więcej niż na północy. Niderlandy stały się jednak jednocześnie areną trwającej aż 80 lat (1568–1648) krwawej wojny o wyzwolenie spod dominacji hiszpańskiej. Artyści holenderscy często w swych obrazach nawiązywali wówczas do niej. Dlatego na pierwszym planie obrazu Jana Miense Molenaera widzimy wieśniaka, który dusi swojego przeciwnika. Walczy po stronie postu, ale nie jest przebrany za mnicha. Odgrywa on rolę hiszpańskiego żołnierza, próbującego brutalnie zdławić holenderski bunt. Cała batalia postu z karnawałem stała się w ten sposób karykaturą wojny między katolicką Hiszpanią a protestancką Holandią.

27 KB
4 kwi 14 16:19

Lawrence Alma-Tadema „Odnalezienie Mojżesza”.jpg

Lawrence Alma-Tadema „Odnalezienie Mojżesza” olej na płótnie, 1904, kolekcja prywatna
Kobieta niesiona w lektyce to Termutis, córka egipskiego faraona, a niemowlę w wiklinowym koszyku to Mojżesz, odnaleziony przez nią w sitowiu porastającym brzegi rzeki Nil. Obraz ilustruje historię opisaną w Księdze Wyjścia. Mojżesz urodził się w Egipcie w czasach prześladowań Izraelitów. Faraon nakazywał wtedy zabijać wszystkie dzieci tej narodowości. Rodzice Mojżesza, trzy miesiące po jego przyjściu na świat, nie widząc szansy na dalsze ukrywanie dziecka umieścili je w koszyku i puścili rzeką, mając nadzieję, że ktoś je odnajdzie i ocali. Chłopca wyłowiła córka faraona. Traktowała go później jak własnego syna. Na obrazie widzimy, jak triumfalnie wraca do pałacu. W tle możemy podziwiać Nil i piramidy. Obraz powstał na zamówienie inżyniera Johna Airda, jednego z budowniczych Tamy Asuańskiej. Na zakończenie budowy tej zapory na Nilu w roku 1902 Aird zaprosił Alma-Tademę, sławnego malarza, który był jego przyjacielem. Za obraz, nad którym Alma-Tadema pracował dwa lata, Aird zapłacił 5250 funtów. Artysta przeniósł na płótno wiele przedmiotów, które jako wykopaliska archeologiczne miał okazję zobaczyć w Egipcie. W roku 1935 spadkobiercy inżyniera Airda sprzedali obraz poprzez dom aukcyjny Christie’s za zaledwie 820 funtów. W latach 60. dzieło kupił znany kolekcjoner Allan Hunt za 7 tys. dolarów, a sprzedał za 50 tys. dolarów. Myślał, że zrobił dobry interes, ale był w błędzie. Twórczość Lawrence’a Alma-Tademy, malarza bardzo cenionego za życia, a zapomnianego po śmierci, znów stała się popularna i wysoko ceniona. Zwłaszcza ostatnio jego obrazy zaczęły osiągać na aukcjach astronomiczne kwoty. Obraz, którego reprodukcję państwo oglądacie, sprzedano w listopadzie 2010 roku poprzez dom aukcyjny Sotheby’s za… 35,9 miliona dolarów!

24 KB
4 kwi 14 16:10

Vincenzo Catena „Chrystus wręczający klucze św. Pi otrowi”.jpg

Vincenzo Catena „Chrystus wręczający klucze św. Piotrowi” olej na desce, ok. 1520 Muzeum Prado, Madryt
Chrystus wręcza klucze klęczącemu przed nim św. Piotrowi. To klasyczna scena ilustrująca zapisane w Ewangelii według św. Mateusza zdanie wypowiedziane przez Zbawiciela do Piotra: „I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16,19). Zaskakujące jest jednak to, że Jezusowi i Piotrowi towarzyszą – zamiast pozostałych apostołów – trzy młode kobiety. Piotr otrzymuje od Chrystusa dwa klucze: złoty i srebrny. To nawiązanie do herbu papieskiego, w którym skrzyżowane są takie właśnie klucze. Tradycyjnie tłumaczy się, że klucz srebrny daje moc wiązania i rozwiązywania na ziemi, a złoty – w niebie. Trzy kobiety towarzyszące Piotrowi są postaciami alegorycznymi, oznaczającymi trzy cnoty Boskie (tzw. teologalne). Miłość ubrana jest w białą suknię, wiara w czerwoną, a nadzieja w zieloną. Umieszczając je na obrazie, artysta przypomina, że cnoty te pochodzą z daru łaski Bożej, przyjętego przez osobę wierzącą. Według Tomasza z Akwinu, dzięki cnotom teologalnym głównym celem człowieka jest królestwo Boże. Nadzieja wprowadza ten cel w wolę człowieka. Miłość sprawia, że wola człowieka kocha królestwo Boże. Wiara zaś powoduje, że człowiek poznaje królestwo Boże swym intelektem. Dlatego trzy cnoty wspierają na obrazie Piotra, otwartego na łaskę Boga i gotowego przyjąć klucze do Jego królestwa. Widzimy, jak Nadzieja wręcz popycha apostoła, by przyjął od Chrystusa dar, który przecież jest nie tylko wyróżnieniem, ale także ogromną odpowiedzialnością. Wiara, Nadzieja i Miłość sprawią, że Piotr właściwie będzie pełnił misję powierzoną mu przez Zbawiciela – wydaje się nam mówić artysta.

53 KB
4 kwi 14 15:57

Josef Zelený „Św. Cyryl i św. Metody”.jpg

2014 - Josef Zelen Św. Cyryl i św. Metody.jpg

Josef Zelený „Św. Cyryl i św. Metody” olej na płótnie, 1863 Klasztor benedyktynów, Rajhrad
Wiek XIX to czas odrodzenia ujarzmionych narodów słowiańskich, które w poprzednich stuleciach utraciły niepodległość państwową. Artyści czescy i słowaccy sięgali wówczas chętnie do żyjących tysiąc lat wcześniej postaci dwóch braci, Metodego i Konstantyna (imię zakonne: Cyryl), nazywanych Apostołami Słowian. Ich misyjna działalność związana jest z istniejącym w średniowieczu Państwem Wielkomorawskim, do którego chętnie nawiązywali w XIX wieku Czesi i Słowacy, poszukując korzeni swojej państwowości. Apostołowie Słowian zwykle byli przedstawiani na obrazach przypominających nieco prawosławne ikony. Byli bowiem bizantyńskimi duchownymi. Tak też namalował ich czeski artysta z Rajhradu, Josef Zelený. Z lewej strony stoi Metody w szatach biskupa, z paliuszem na ramionach. Był on arcybiskupem Sirmium (obecnie Sremska Mitrovica w Serbii), z jurysdykcją nad Morawami i Panonią. Z prawej natomiast widzimy Cyryla ubranego w zakonny habit. Krzyż w jego ręku oznacza działalność misjonarską. Księga natomiast przypomina o tym, że stworzył on (opierając się częściowo na alfabecie greckim) alfabet pisma staro-cerkiewno-słowiańskiego, zwany głagolicą. Rozpoczął także przekład Pisma Świętego na język słowiański. Kilkadziesiąt lat później w Bułgarii uczniowie Konstantyna i Metodego zmodyfikowali głagolicę, nadając nowemu alfabetowi nazwę cyrylicy. Z niej wywodzą się obecne alfabety Rosji, Bułgarii i Serbii.
Metody podnosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa. W lewej zaś trzyma tarczę, która symbolicznie miała bronić chrześcijaństwa. Tarcza pełni jednocześnie funkcję swoistej katechezy. Wymalowano bowiem na niej przedstawienie Sądu Ostatecznego.

37 KB
4 kwi 14 14:58

Rembrandt Harmenszoon van Rijn „Ofiarowanie Jezusa w świątyni”.jpg

Rembrandt Harmenszoon van Rijn „Ofiarowanie Jezusa w świątyni” olej na desce, 1631 Mauritshuis, Haga
Brunatne, mroczne wnętrze świątyni jest oświetlone w jednym miejscu punktowym, jasnym światłem, które sprawia wrażenie, jakby pochodziło ze scenicznego reflektora. Dlatego, choć artysta namalował na obrazie wielu ludzi, nasz wzrok skupia się tylko w tym jednym miejscu. Widzimy starca trzymającego dziecko i kilka innych osób. To chwila, która nastąpiła tuż przed ofiarowaniem Jezusa w świątyni. Każdy syn pierworodny był uważany przez Żydów za własność Jahwe. Dlatego czterdzieści dni po urodzeniu należało zanieść go do świątyni w Jerozolimie i ofiarować Bogu, czyli złożyć w ręce kapłana, a następnie wykupić za symboliczną opłatą. Kiedy Święta Rodzina weszła do świątyni, podszedł do niej Symeon, starzec, któremu „Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego”, jak czytamy w Ewangelii według św. Łukasza (2,26). Natchniony starzec wziął w objęcia Jezusa i powiedział: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (Łk 2,29–32). Widzimy chwilę, w której Symeon wypowiada te słowa. Jasne światło obejmuje także Maryję, patrzącą na starca z zainteresowaniem i ufnością. W półmroku, na lewo od Matki Bożej, pogrążony jest św. Józef. Z tyłu zbliżają się dwie inne osoby, zaintrygowane niezwykłym proroctwem. Z lewej strony Rembrandt namalował sylwetkę kapłana czekającego na podanie mu dziecka. Symeon wypowiada swe proroctwo, patrząc właśnie na niego, choć wie, że może być potraktowany jak bluźnierca. Nie widzimy reakcji kapłana, bo jego twarz pogrążona jest w ciemnościach.

42 KB
4 kwi 14 14:50

Diego Rodriguez de Silva y Velazqez - Kuszenie św. Tomasza z Akwinu.jpg

Diego Rodriguez de Silva y Velazqez „Kuszenie św. Tomasza z Akwinu”  olej na płótnie, 1632 Muzeum Diecezjalne Sztuki Sakralnej  Orihuela
Młody włoski arystokrata Tomasz z Akwinu postanowił zostać dominikaninem. 
Jego rodzina nie była z tego zadowolona. Kiedy późniejszy doktor Kościoła był jeszcze w nowicjacie, krewni podobno namawiali go do porzucenia powołania. Istnieje legenda opowiadająca o tym, że pewnego dnia podsunęli mu opłaconą prostytutkę, aby go uwiodła. Tomasz oparł się jednak pokusie, choć nie bez trudności. Tę scenę pokazuje obraz Velázqueza.  Z lewej strony, w otwartych drzwiach, widzimy uciekającą prostytutkę. Osłabionego duchową walką Tomasza pociesza podtrzymujący go anioł. Inny anioł, stojący za świętym, trzyma w rękach białą wstęgę, symbolizującą czystość.  Na podłodze na pierwszym planie leży nadpalone bierwiono. Święty Tomasz po przepędzeniu prostytutki wyciągnął je z kominka i namalował nim na ścianie krzyż. Przed tym krzyżem, widocznym z prawej strony, zaczął się modlić. 
Na podłodze poza kawałkiem drewna leżą również otwarte księgi, a na krześle – papier, kałamarz i pióro. Przedmioty te przypominają nam, że Tomasz z Akwinu był człowiekiem nauki, wielkim teologiem i filozofem. Kuszenie, któremu się oparł, próbowało odciągnąć go od prowadzonej na chwałę Bożą pracy intelektualnej. Większość obrazów przedstawia Tomasza jako człowieka wielkiego umysłu. Velázquez namalował go jako człowieka silnej woli. 
Bardzo długo nie wiedziano, kto jest autorem dzieła. Niektórzy sądzili, że namalował je Alonso Cano, inni wskazywali na ucznia Velázqueza, Nicolása de Villacis. Dopiero w latach 20. XX wieku uczeni odnaleźli dokumenty, z których wynika, że dzieło zamówili u samego Velázqueza dominikanie z konwentu w hiszpańskim mieście Orihuela.

86 KB
4 kwi 14 14:41

Jean Baptiste Camille Corot „Chrzest Chrystusa”.jpg

Jean Baptiste Camille Corot „Chrzest Chrystusa” olej na płótnie, 1845–1847 kościół Saint Nicholas du Chardonnet, Paryż
Jan Chrzciciel polewa wodą z miseczki głowę Jezusa, którą otacza nadnaturalny blask. Zbawiciel lekko się pochyla, przymyka oczy, składa ręce, jest poważny i skupiony. Widać, że to dla Niego bardzo ważna chwila. Właśnie bowiem w tym momencie, chrztem w rzece Jordan, rozpoczyna swoją publiczną działalność, która zakończy się zbawczą ofiarą na krzyżu. Przypomina o tym trzymany przez Jana Chrzciciela niewielki krzyżyk. Ten towarzyszący zwykle wizerunkom proroka przedmiot wskazuje nam, że również on rozumiał znaczenie chrztu Chrystusa w rzece Jordan. Do tej pory udzielał ludziom chrztów, które nie były sakramentami, lecz symbolicznymi gestami, oznaczającymi pragnienie człowieka, by odmienić swoje życie. Te chrzty nie zakładały Bożej interwencji. Jezus – zachowując to rozumienie swego chrztu – nadaje ceremonii zupełnie nowe znaczenie, zmieniając ją w sakrament, podczas którego to Bóg wychodzi w stronę człowieka, oczekując jedynie przyjęcia i odpowiedzi. W chwili chrztu Jezusa jeszcze jeden człowiek, widoczny z prawej strony, dostrzegł, że dzieje się coś niezwykłego. Spojrzał w górę i podniósł rękę, jakby chciał zasłonić oczy od blasku. W Ewangelii według św. Marka czytamy, że gdy Chrystus wychodził z wody, z nieba odezwał się głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (1,11). Corot postanowił namalować to pod postacią anioła na niebie, trzymającego wstęgę z łacińskim napisem cytującym te słowa Boga Ojca: „Hic est filius meus dilectus”. Obraz powstał na zamówienie proboszcza paryskiej parafii św. Mikołaja i do dziś znajduje się w tamtejszym kościele.

55 KB
4 kwi 14 14:34

Alessandro Turchi „Ucieczka do Egiptu”.jpg

Alessandro Turchi „Ucieczka do Egiptu” olej na płótnie, 1633 Muzeum Prado, Madryt
Święta Rodzina szykuje się do podróży. Maryja, trzymająca na rękach małego Jezusa, siedzi już na osiołku, a św. Józef podpiera się kijem pielgrzyma.
Na obrazie widzimy jednak jeszcze dwie osoby. To aniołowie, którzy opiekują się Świętą Rodziną. Jeden z nich trzyma za uzdę osiołka, a drugi pokazuje św. Józefowi drogę ucieczki. Ucieczki – bo Jezus, Maryja i Józef muszą uciekać przed Herodem Wielkim, królem Judei. Herod dowiedział się bowiem od Mędrców, którzy przyjechali ze Wschodu, że w Betlejem narodził się nowy król żydowski. Podejrzliwy i obawiający się utraty władzy tyran postanowił jak najszybciej zgładzić Jezusa. Wysłał więc do Betlejem morderców, którzy zabili wszystkie dzieci płci męskiej do lat dwóch. Sądził, że w ten sposób pozbył się „konkurenta” do tronu. Nie wiedział, że Święta Rodzina zdołała wcześniej wyjechać z Betlejem do Egiptu, gdzie władza Heroda nie sięgała. O tych wydarzeniach mówi Ewangelia według św. Mateusza: „(…) oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: »Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić«. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego” (Mt 2,13-15). Namalowany z prawej strony anioł w białych szatach jest rozświetlony nadnaturalnym światłem. Józef nie patrzy na niego, tylko przechyla głowę w jego kierunku, tak, jakby go słyszał, lecz nie widział. To wyraźne nawiązanie do snu, w którym anioł ostrzegł opiekuna Jezusa i Maryi przed grożącym niebezpieczeństwem. Drugi anioł, prowadzący osiołka, niesie białe lilie, symbolizujące czystość Świętej Rodziny.

Pobierz folder
Zachomikuj folder

13 plików
0,55 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

BAWZ2 napisano 12.03.2016 19:06

Zapraszam

sierjorza napisano 13.03.2016 20:29

ZAPRASZAM!!!! NA MOJEGO CHOMIKA CODZIENNA AKTUALIZACJA ----MNÓSTWO SERIALI---- ----MUZYKA---- ----FILMY----

H.grzesiek

koral61 napisano 23.07.2017 11:33

Audiobooki spakowane,czytane przez profesjonalnych polskich lektorów. Thrillery,sensacja,kryminały. Filmy z lektorem polskim. Zapraszam do pobierania.

wagnerka9595 napisano 23.09.2017 17:45

Filmy-_2017 napisano 29.10.2017 19:00

wagnerka9595 napisano 20.04.2018 19:09

Audiobooki.pl napisano 21.02.2019 11:36

ZAPRASZAM - miłej zabawy ,mam nadzieje że choć trochę wizyta na moim chomiku poprawi wam samopoczucie!!! Zapraszam po pełne dyskografie , muzyczne nowosci , audiobookl , dobre i sprawdzone programy, kultowe seriale , filmy ....... Systemy operacyjne Windows XP, 7, 8 , 8.1,10

Kluczyk : FROTKA23

dined43998 napisano 13.04.2022 01:37

Super chomik