Federico Fellini

Federico Fellini (ur. 20 stycznia 1920 w Rimini nad Adriatykiem, zm. 31 października 1993 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Znany ze swojego barokowego, cyrkowego, onirycznego stylu. Szeroko uznawany za jednego z najbardziej wpływowych i najważniejszych reżyserów w historii kina, czołowy przedstawiciel europejskiego kina autorskiego, nawiązujący do włoskiego neorealizmu kina lat 40. i 50. Autor La strady, Słodkiego życia, Nocy Cabirii, Amarcord oraz Osiem i pół, uważanego za jego magnum opus.
Jego filmy otrzymały cztery Oscary dla najlepszego filmu zagranicznego (1956, 1957, 1963, 1974). W 1993 otrzymał Oscara honorowego za całokształt twórczości. Wieloletni współpracownik kompozytora Nino Roty.
Fellini zyskał wcześnie legendarną sławę, uznany za jednego z artystów przełomowych dla sztuki filmowej, zwłaszcza jako autor Osiem i pół. Wymieniany był przez krytykę obok takich twórców jak Orson Welles, Bergman czy Antonioni ze względu na twórczy wkład do stylu dzieła filmowego i nowatorskie rozwiązania, zwłaszcza w zakresie kompozycji (swobodnej, eseistycznej, osnutej wokół motywu wędrówki) i "malarskiego" stosowania koloru. Cenili go inni reżyserzy, a Ingmar Bergman odwiedził go (wraz z aktorką Liv Ullmann) na planie Satyriconu, proponując wspólną realizację filmu o kobietach, do czego jednak nie doszło. Po głośnej premierze Satyriconu amerykańscy hipisi uznali go za "swego". Jednak w późniejszych latach postawa Felliniego jako niezależnego artysty nie przystawała do gustu nowej, młodzieżowej widowni.
Doceniany był jako wizjoner (budujący bogate plastycznie obrazy świata wysnutego z wyobraźni), ale dostrzegany też jako myśliciel, którego filmy diagnozują rozkład duchowy kultury, a ukazują też (w duchu Junga, lecz i magicznej tradycji), że osoba ludzka może dostąpić ocalającej metamorfozy wewnętrznej. W takim estetycznym i filozoficznym kontekście interpretowane były najważniejsze jego filmy: La strada, Noce Cabirii, Słodkie życie, Osiem i pół, Giulietta od duchów, Satyricon, Rzym, Amarcord, Casanova, aż po - jak testament odczytany - Głos księżyca.

1950 - Światła variete	1952 - Biały szejk	1953 - Wałkonie
1954 - La Strada	1955 - Niebieski ptak	1957 - Noce Cabirii
1960 - La dolce vita, Słodkie życie	1963 - Osiem i pół	1965 - Giulietta od duchów
1968 - Satyricon	1972 - Rzym	1974 - Amarcord
1976 - Casanova	1978 - Próba orkiestry	1981 - Miato kobiet
1983 - A statek płynie	1986 - Ginger i Fred	1987 - Wywiad
1990 Głos księżyca

Nie ma plików w tym folderze