WIERSZE PISANE

Każdy idzie swoją własną drogą,
czy mu w życiu jest dobrze czy źle.
Własne ścieżki przez życie go wiodą,
czy zabłysnął gdzieś,
czy znalazł się na dnie...

Nasze ścieżki są różnie usłane,
mogą ścielić je kolce lub róże.
Zawsze można wyruszyć w nieznane,
by nie wdepnąć znów
w życia kałuże.

Prostą drogą przez życie swe kroczyć,
jego sens tylko znaleźć istotny.
Aby nic nas nie mogło zaskoczyć,
każdy uśmiech był zawsze pogodny.

Tylko chwil się właściwych nauczyć,
może takich co radość nam dają.
Wszystkie smutki swe
z życia wykluczyć,
one tylko na miłość czyhają.

Nie jest łatwo iść dumnie
przed siebie
i wyboje życiowe omijać.
Niech los się uśmiecha
do CIEBIE i do mnie...
Dobra aura niech zawsze nam sprzyja.



"Przewidzenie"

Mieć przyjaciela to znaczy przestać się bać.
To znaczy walczyć o swój mały świat.
Wyciągnąć ręce o pomoc poprosić.
Powiedzieć sercu ze ma się dosyć.

Samotnych wieczorów smutnych więcej nie mieć.
Spotkaliście się tak chciało przeznaczenie.
Brać ile daje los szans na szczęście.
Mówić o tym co w Tobie jest piękne.

Dziękować bez końca ze się go ma.
Że można z nim dzielić swój mały świat.
Nie strać tego walcz.....walcz o przeznaczenie.
Bo pięknie z Tobą gra.

On z Tobą zostaje, gdy dopada Cię płacz.
I szalonego lubi zrobić coś .
Lub usiąść z książka w pokoju ciemny kąt.
Lecz swoje łzy też ma....

Od Ciebie pomocy też mu potrzeba.
Więc nie zapomnij .
On spadł Ci z nieba.
Przytul pomóż tego mu trzeba...

W śnie trzymacie się za ręce .
Serce próbuje się wplątać w serce.
Nie ważne co było ważne co jest.
Piękny uśmiech umila dzień.




"Cel"

Stoję tu na środku sama,
przez tłum ludzi otaczana.
Mała niezauważana,
mętlik wielki w mojej głowie
z pytaniami \"co tu robię''\.
Czy mam cel w mym dziwnym życiu
tak bezbronna,
wciąż w ukryciu.
Drogą mą są wciąż marzenia,
może w nich odnajdę sens istnienia.




"Samotność"

Telefon milczy.
Tak pusty jest mój świat?
Czasem chcę
zamienić z kimś słowo,
ale nie mam jak.
Czego miałam za dużo,
teraz za tym tęsknię
lub całkiem tego brak.

Chciałam mieć mniej stresu.
Teraz nic nie dzieję się.
Każdy dzień jest taki sam.
Chwile powoli płyną.
W mojej głowie
ten sam kram.

Są chwile szczęścia.
Malutkie, cherlawe ale są.
I tak największe szczęście
jest głęboko w nas.
A Ja go nie mogę odnaleźć.
Wśród samotności
nie mam szans.

I smutek wyciska mi łzy.
Męczy mnie to życie,
do którego wróciłam.
Choć jest lepsze,
bo wiem ile błędów ,
wcześniej popełniłam.

Nie ma nikogo,
kto by wysłuchał mnie.
Choć jestem nieszczęśliwa,
życie dalej toczy się.
Nie mogę zasnąć.
Chciałabym odnaleźć
marzeń świat,
który zgubiłam,
uleciał niczym ptak.

Żyję teraz
w realnym świecie.
Wiem, na co mnie stać,
ale życie jest trudne.
Niestety,
nie mam już szans.

serce-anastazji

Nie ma plików w tym folderze