016oab.jpg

Pierwsza miłość z wiatrem gna, z niepokoju drży… Druga miłość życie zna i z tej pierwszej drwi… A ta trzecia jak tchórz w drzwiach przekręca klucz… I walizkę ma spakowaną już... Pierwsza wojna - pal ją sześć, to już tyle lat… Druga wojna - jeszcze dziś winnych szuka świat… A tej trzeciej co chce przerwać nasze dni… Winien będziesz ty, winien będziesz ty... Pierwsze kłamstwo, myślisz : ech, zażartował ktoś… Drugie kłamstwo - gorzki śmiech, śmiechu nigdy dość… A to trzecie, gdy już przejdzie przez twój próg… Głębiej zrani cię, niż na wojnie wróg…



Najcenniejszy klejnot ! ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Są klejnoty bardzo różne są okrągłe i podłużne są też czarne i zielone żółte białe i czerwone . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Lecz ja nie chce tych kamieni i tych barw i czerwieni klejnot przyjaźni jest najważniejszy i w swej wartości jest najcenniejszy . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ I choć go ludzie nie bardzo znają i całe życie ciągle szukają to on jest ciągle do podniesienia i w słowie przyjaźń do nauczenia . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Więc rozglądajmy się dookoła niechaj ten klejnot do nas zawoła może go w końcu zauważymy i się też szczerze zauroczymy . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Bo on jest przecież taki fajowy i w swej prostocie tak odlotowy wystarczy uśmiech i już go mamy a gdy złapiemy to nie oddamy . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Lecz w sercach naszych są ciągle dziury choć by się zdało porządne sznury w ciąż rozrywamy te połączenia przyjaźni naszej zauroczenia . ─═ڿڰۣڿ☻ڿڰۣڿ═─ Więc klejnoty nasze ciągle kochajmy i za żadne skarby ich nie oddajmy .



Największy skarb to czyste sumienie Bo tego ludziom nikt zabrać nie może Ono cenniejsze niż drogie kamienie Jego nagrodą jest królestwo Boże. Na nic bogactwo, na nic przepych złoty Gdy w sercu nie ma spokoju i cnoty.



Do Miłości Matko skrzydlatych Miłości, Szafarko trosk i radości, Wsiądź na swój wóz uzłocony, Białym łabęciom zwierzony! Puść się z nieba w snadnym biegu. A staw się na wiślnym brzegu, Gdzie ku twej czci ołtarz nowy Stawię swą ręką darnowy. Nie dam ci krwawej ofiary, Bo co mają srogie dary U boginiej dobrotliwej Czynić i światu życzliwej? Ale dam kadzidło wonne, Które nam kraje postronne Posyłają; dam i śliczne Zioła w swych barwach rozliczne. Masz fijołki, masz leliją. Masz majeran i szałwiją, Masz wdzięczny swój kwiat różany, To biały, a to rumiany. Tym cię błagam, o królowa Bogatego Cypru, owa Abo różne serca zgodzisz, Abo i mnie wyswobodzisz. Ale raczej nas oboje Wzów pod złote jarzmo swoje; W którym niechaj ci służywa, Póki ja i ona żywa. Przyzwól, o matko Miłości, Szafarko trosk i radości! Tak po świecie niechaj wszędzie Twoja władza wieczna będzie!



Dobro...rodzi się w ciszy, wchodzi bocznymi drzwiami. Nieśmiałe... Nie ocenia nikogo... Nie narzuca się innym. Tylko jest... Zawsze, do pomocy gotowe, zawsze, idzie prostą drogą. Gdy się wsłuchasz... To usłyszysz jak wszyscy, wytykają je palcami... że za ciche, nieporadne. Nie rozpycha się łokciami, że...kocha ludzi... nie rozbija się słowami. Czas mija... a dobro, się nie zmienia. Nie potrafi... Bo jego duszę, wypełniają marzenia o dobrych ludziach, z kryształowymi sercami...