cd Chiny, Japonia

CHINY

Chiny są ojczyzną zielonej herbaty. W kilkunastu prowincjach produkuje się wiele tysięcy odmian, z czego tylko kilka procent trafia na rynek zagraniczny.
Pierwsze wzmianki o uprawianej w Chinach od 5 tysięcy lat herbacie pochodzi z 600 roku p.n.e., a jej dokładny opis z 780 roku n.e. Zawsze uważano zieloną herbatę za napój poprawiający zdrowie i dający siły witalne. Obecnie większość zielonych herbat i półfermentowanej Oolong pochodzi z prowincji Anhui, Hejang i Fuiian. Chiny produkują również herbatę czarną, rzadko pitą rzez samych Chińczyków, w ilościach odpowiadających zapotrzebowaniu rynku światowego. Główne plantacje wielu gatunków czarnej herbaty znajdują się w prowincji Yunnan, Hunan i Sihuan. Smak tych herbat przechodzi od słodkiego do ostrego i lekko wędzonego. Najbardziej znana z nich jest Kee Mun.
Chiny są jedynym krajem, który produkuje takie specjały, jak herbaty jaśminowe (jaśmin stał się jednym z symboli chińskiej tradycji dzięki swojej czystości i niepowtarzalnemu zapachowi), różane i liczi.

Stosuje się dwa sposoby aromatyzowania tych herbat. Pierwszy z nich polega na zmieszaniu liści herbaty z płatkami kwiatów i poddaniu działaniu pary, tak aby aromaty i smaki połączyły się. Drugim sposobem jest wrzucenie jeszcze nie zwiędłych liści herbaty do puszek wraz ze świeżymi płatkami kwiatów. Po pewnym czasie kwiaty usuwa się, a napar z liści herbaty ma nutę ich wspaniałego, kojącego zapachu i smaku. Jednak sposoby te stosuje się coraz rzadziej. Zamiast kwiatów lub chociaż naturalnych aromatów zaczęto używać tych produkowanych sztucznie. Jeżeli ktoś chce poczuć aromat prawdziwego jaśminu, powinien kupić zieloną herbatę jaśminową z dopiskiem Phoenix, Specjal lub Superior. Godne polecenia są także Perły Jaśminowe (Jasmine Pearls) o różnej wielkości.
Dobrą jakościowo herbatę jaśminową można rozpoznać po małych, skórzastych, regularnych i ciemnych listkach z bardzo małą domieszką płatków jaśminu.
Ostatnio coraz częściej aromatyzuje się jaśminem herbaty czarne i Oolong. Nie są one jednak tak dobre jak oryginalne zielone. Herbatę jaśminową zaliczamy do grupy herbat kwiatowych.
Herbaty kwiatowe to grupa herbat, do których podczas procesu suszenia dorzuca się płatki kwiatów. Oprócz herbaty jaśminowej zaliczmy do nich także herbatę czarną z kwiatami róż (różaną), zieloną z osmantusem (Gui- Hua), lotosem lub chryzantemą.
Należy pamiętać, że herbaty kwiatowe to nie to samo, co herbaty aromatyzowane, gdyż w procesie ich produkcji nie stosuje się naturalnych ani sztucznych aromatów.

JAPONIA

Herbata rozprzestrzeniła się w całej Japonii po tym, jak została przywieziona w VIII wieku z Chin przez buddyjskiego micha. Pierwsza plantacja herbaciana została założona nad jeziorem Biwako. Dzisiaj najważniejszym regionem herbacianym w Japonii jest Shizuoka, leżący w malowniczym otoczeniu u stóp świętej góry Fudżi. Prawie połowa całej japońskiej produkcji herbaty, a zwłaszcza herbaty Sencha, pochodzi właśnie z tych okolic. Inne ważne regiony upraw to Kagoshima na wyspie Kiusiu oraz Uji w pobliżu Kioto. Zaopatrują one światowy rynek w najlepsze z zielonych japońskich herbat: Gyokoro i Sencha.
Japonia produkuje zieloną herbatę o dużym rozrzucie jakościowym i cenowym. Nie ma dwóch herbat Sencha, które byłyby takie same. Znakomita Sencha może osiągnąć jakość, ale też i wysoką cenę Gyokoro. Jest tylko jedna żelazna zasada, którą stosuje się zarówno do Senchy, jak i do Gyokoro: im ciemniejsze liście, tym wyższa jakość.
Zielone herbaty zawierają witaminy i śladowe ilości ważnych minerałów. Są też bardziej pobudzające niż czarne ze względu na większą efektywność zawartej w nich kofeiny. Zawierają również dużo teiny, a ich działanie orzeźwiające i wpływ na zdrowie zależą od sposobu produkcji i zaparzania. Zbiór liści herbat japońskich odbywa się głównie maszynowo. Jedynie herbaty rzadkie i bardzo drogie zrywane są ręcznie.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder