-
19913 -
5313 -
194498 -
19
219754 plików
494,16 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Rodzice Jerzego Popiełuszki – Władysław (1910–2002) i Marianna z Gniedziejków (1920–2013) prowadzili gospodarstwo rolne. Mieli łącznie pięcioro dzieci: Teresę, Józefa, Alfonsa (późniejszego Jerzego Aleksandra), Stanisława, a także Jadwigę, która jednak zmarła przed ukończeniem drugiego roku życia. Rodzina była wielopokoleniowa, mieszkali z nimi dziadkowie. W domu kultywowano pamięć o wuju Alfonsie Gniedziejce, członku partyzantki Armii Krajowej, który w wieku dwudziestu jeden lat zginął po wojnie z rąk sowieckich. Urodzonemu w 1947 synowi, który był trzecim z kolei dzieckiem Władysława i Marianny, dano na imię Alfons. Marianna chciała w ten sposób utrwalić rodzinną pamięć o swoim bracie. Ponadto inspiracją dla wyboru imienia syna mogła być lektura tekstu przeznaczonego do tzw. rozważań majowych, zwierająca życiorys św. Alfonsa Liguoriego, który wywarł na niej ogromne wrażenie. Alfons Popiełuszko był ministrantem i wyróżniał się głęboką religijnością. Był typem samotnika. Pierwszą Komunię Świętą i bierzmowanie przyjął w tym samym roku – 1956. W latach 1961–1965 uczęszczał do liceum w Suchowoli. Był sumienny, ale uczył się przeciętnie. Z powodu jego religijności rodzice byli wzywani do szkoły. Po maturze, 24 czerwca 1965 wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po pierwszym roku studiów został skierowany do obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał w latach 1966–1968 w specjalnej jednostce dla kleryków o zaostrzonym rygorze w Bartoszycach (54 szkolny batalion ratownictwa terenowego – JW 4413). Pobór kleryków był elementem represji wobec Kościoła w Polsce. Popiełuszko nie dał się złamać, inicjował opór, podtrzymywał na duchu kolegów, choć spotykały go za to bezwzględne kary; wyśmiewanie, wielogodzinne ćwiczenia, czołganie się na mrozie, czyszczenie toalety w masce przeciwgazowej. Wojsko wyniszczyło go fizycznie. Na początku 1970 roku, już po powrocie do seminarium, ciężko zachorował i niemal cudem udało się go uratować. Kłopoty zdrowotne towarzyszyły mu już do końca życia. W dniu 13 maja 1971 r. w wieku 23 lat dokonał zmiany dotychczasowego imienia na nowe: Jerzy Aleksander. 28 maja 1972 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. 11 czerwca 1972 odprawił prymicyjną mszę świętą w kościele w Działoszynie. W czerwcu 1972 roku otrzymał nominację na wikariusza do parafii pod wezwaniem Trójcy Świętej w Ząbkach pod Warszawą. Spędził tam trzy lata (1972–1975). Zajmował się młodzieżą, bielankami, założył kółko różańcowe. Najwięcej czasu młody wikariusz poświęcał katechezie. Jesień 1975 roku przyniosła kolejną zmianę w życiu młodego wikariusza. 5 października został skierowany do parafii pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Aninie (1975–1978). Podobnie jak w Ząbkach, prowadził kancelarię i troszczył się o sprawy duszpasterskie. Jednak głównym zadaniem była katecheza. Później był księdzem w warszawskim kościele Dzieciątka Jezus, gdzie był zaledwie jedenaście miesięcy. Choroba utrudniała mu pracę parafialną. Dłuższy czas leżał w Instytucie Hematologii. Z powodu słabego zdrowia władze kościelne skierowały go do pracy duszpasterskiej przy kościele akademickim św. Anny w Warszawie. Prowadził tam konwersatoria przede wszystkim dla studentów medycyny. Organizował dla nich rekolekcje. W kaplicy Res Sacra Miser przy Krakowskim Przedmieściu odprawiał comiesięczne nabożeństwa dla średniego personelu medycznego. Początkowo uczestniczyło w nich niewiele osób, ale w krótkim czasie msze te stały się bardzo popularne. Do kaplicy przychodziło coraz więcej osób. W oparciu o te osoby ks. Jerzy zorganizował opiekę sanitarną w czasie dwóch pielgrzymek Ojca św. Jana Pawła II do Polski. Praca duszpasterska w kościele św. Anny okazała się zbyt wyczerpująca i został przeniesiony jako rezydent 20 maja 1980 do kościoła św. Stanisława Kostki. Jako rezydent prowadził duszpasterstwo średniego personelu medycznego. w październiku 1981 został mianowany diecezjalnym duszpasterzem służby zdrowia i kapelanem Domu Zasłużonego Pracownika Służby Zdrowia. Dla pensjonariuszy sprawował Mszę św. w kaplicy którą sam po części urządził.
W latach 1974–1976 był studentem Studium Pastoralnego Instytutu Teologii Pastoralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1978 został duszpasterzem środowisk medycznych w Warszawie. 25 marca 1974 będąc wikariuszem w parafii pw. św. Jana Kantego w Ząbkach k. Warszawy został operacyjnie zabezpieczony przez Pion IV KPMO w Wołominie. 17 kwietnia 1974 roku zmieniono charakter zainteresowania na kandydata na tajnego współpracownika Służby Bezpieczeństwa. 30 czerwca 1975 roku materiały wyrejestrowano. 30 czerwca 1975 teczka kandydata na TW SB założona ks. Jerzemu Popiełuszce została przekazana przez Pion IV KPMO w Wołominie do Wydziału IV KSMO. Materiały zdjęto z ewidencji dn[ia] 4.05.[19]82 z powodu odmowy współpracy.
Kapelan „Solidarności” Od sierpnia 1980 był związany ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał także „Solidarność”. W czasie strajku został wysłany do odprawiania mszy w Hucie Warszawa. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Uczestniczył w procesach tych, którzy byli aresztowani za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Organizował rozdział darów, które były przywożone z zagranicy. W kościele św. Stanisława Kostki od 28 lutego 1982 organizował Msze za Ojczyznę. Swoją działalnością duszpasterską i nauczaniem opartym na przesłaniu: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (św. Paweł, Rz 12,21), nauczaniu papieża Jana Pawła II i prymasa Stefana Wyszyńskiego, niezłomnością i odwagą, a także wsparciem dla prześladowanych robotników i działaczy związkowych przez władze PRL podczas stanu wojennego zyskał autorytet, szerokie poparcie społeczne i popularność w Warszawie, a później także w innych miastach. Działalność ks. Jerzego Popiełuszki ówczesne władze PRL uznały za krytykę i sprzeciw wobec systemu komunistycznego. 19 maja 1983 prowadził pogrzeb Grzegorza Przemyka. We wrześniu 1983 zorganizował pierwszą pielgrzymkę ludzi pracy na Jasną Górę; 18 września odprawił mszę świętą na wałach. W czasie stanu wojennego wielokrotnie oskarżany przez władze PRL o zaangażowanie w działalność polityczną, stał się celem działań operacyjnych Służby Bezpieczeństwa. Akcję rozpracowywania księdza o kryptonimie „Popiel” rozpoczęto najpewniej w drugiej połowie 1982. Ksiądz Jerzy Popiełuszko był inwigilowany przy pomocy co najmniej czterech tajnych współpracowników. Wśród nich byli duchowni – tu szczególnie aktywny był ksiądz Michał Czajkowski (TW „Jankowski”), a także osoby świeckie, jak np. blisko współpracujący z kapłanem Tadeusz Stachnik (TW „Miecz” i „Tarcza”). 2 grudnia 1983 doręczono mu wezwanie na przesłuchanie. 12 grudnia Popiełuszko dobrowolnie stawił się w Pałacu Mostowskich, siedzibie Komendy Stołecznej MO. Tu wiceprokurator Anna Jackowska odczytała decyzję o wszczęciu śledztwa w kierunku przestępstwa z art. 194 kk w zw. z art. 58 kkto jest, że: Quote-alpha.png przy wykonywaniu obrzędów religijnych (...), w wygłaszanych kazaniach nadużywał wolności sumienia i wyznania w ten sposób, że permanentnie oprócz treści religijnych zawierał w nich zniesławiające władze państwowe treści polityczne,
- sortuj według:
-
-
śp. ksiądz Jerzy Popiełuszko lat 37 Święcenia kapłań ...
- 23 KB
- 14 maj 16 12:31
-
-
0 -
70 -
0 -
1
71 plików
7,12 MB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
krisluck60 napisano 25.07.2024 05:55
|
Barnaba1954 napisano 25.07.2024 18:08
Jest na świecie taka miłość, która jest bezinteresowna i najprawdziwsza ze wszystkich - to miłość matki do dziecka. Choćby nie wiem, co się stało, choćby nie wiem jak bardzo własne dziecko Cię zawiodło, zraniło, to i tak będziesz je kochać ze wszystkich sił. Ta miłość jest jedną z najpiękniejszych miłości......................................
.................................NIECH UŚMIECH I POGODA TWEMU SERCU SIŁY DODA.MIŁEGO WIECZORU I PIĘKNYCH SNÓW.................................
....................P O Z D R A W I A M..
Irusia555 napisano 25.07.2024 19:25
Szczęśliwy ten, który potrafi zadowalać się małymi porcjami szczęścia, odnajdując je w każdym dobrym słowie, w życzliwym uśmiechu, w przyjaznym uścisku ręki… a wtedy w każdym dniu można dopatrzyć się szczęścia.
Witam Ciebie LENKO najmilej w ten czwarteczek ❤️! Bądźmy dla siebie bliscy kiedy się boimy, gdy byle kamyk może poruszyć lawiny, bądźmy dla siebie bliscy, kiedy ciemne góry, odpychają Nas nagle swoim ciałem zimnym, bądźmy dla siebie wierni, kiedy rosną mury, bo tyle w Nas jest siebie, ile ciepła tego, które weźmiemy od kogoś drugiego…./Ernest Bryll/ Do serca Cię przytulam, życząc miłego i przyjemnego wieczorku, z całuskiem 
**~** irusia **~**
kasiaja1970 napisano 25.07.2024 21:04
Coraz częściej lubię pójść w stronę ciszy. Posłuchać o czym milczą drzewa. Odetchnąć lepszym powietrzem. Pogapić się na chmury, ptaki, liście. Uśmiechnąć do duszy. Poczuć w sercu wolność i siłę. Na jednej z leśnych dróg odnaleźć zagubioną siebie.
Dobranoc LENKO 
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (26)
