R I T A H A Y W O R T H

wł. Marguerita Carmen Cansino
aktorka, producentka
ur. 17 października 1918 Brooklyn, Nowy Jork, USA
zm. 14 maja 1987 Nowy Jork, USA

B I O G R A F I A
Córka Amerykanki i hiszpańskiego emigranta. Od dzieciństwa związana z zawodem tancerza. Gdy jej ojciec w czasach wielkiego kryzysu musiał zamknąć szkołę tańca w Hollywood, występowali oboje w kalifornijskich lokalach, meksykańskich kasynach i restauracjach. Mając 17 lat zaczęła grać epizody taneczne w różnych filmach. Udało się jej nawet wystąpić w jednej meksykańskiej produkcji.

Początki jej kariery związane są także z popularnym amerykańskim zjawiskiem "pin-up girls", które pojawiło się w czasie II wojny światowej. Owe panie prezentowały masowo akceptowany ideał urody kobiecej. Najczęściej umieszczane były na okładkach czasopism, a z czasem wędrowały również do kina. Podobną drogę przebyła młodziutka Marguerita.

Dla Columbii pozyskał ją Edward Judson, pierwszy mąż i jednocześnie menadżer. Wytwórnia wymyśliła jej pseudonim: Rita Hayworth i zmieniła nieco aparycję.

Jej pierwszym ważniejszym filmem jest tytułowa rola w "Kto zabił Gail Preston?" (1938), a następnie "Tylko aniołowie maję skrzydła" (1939) Howarda Hawksa, w którym zagrała rewiową tancerkę i wystąpiła u boku Cary'ego Granta i Jean Athur. Ponieważ wytwórnia nie potrafiła umiejętnie wykorzystać potencjały aktorskiego Rity, wypożyczała ją konkurencji. I tak w 1940 roku zagrała dla MGM w "Susan i Bóg" obok Joan Crowford i Fredrica Marcha, a dla Warner Bros w "Truskawkowej blondynce" (1941) Raoula Walsha. Ten film dopiero uzmysłowił, jak popularną może stać się Rita, jeśli doda się jej odpowiednią oprawę. Nowa technika Technicoloru wydawała się być wprost wymarzona dla jej wyglądu. Przy jej użyciu, tym razem 20th Century Fox nakręciła "Krew na piasku" (1941, reż.: Rouben Mamoulian). Rita zagrała niewierną kochankę torreadora. W ten sposób Ameryka ujrzała nową wyzywającą, rudowłosą piękność.

Ta sama wytwórnia trafnie obsadziła Ritę w "Historii jednego franka" (1942) Juliena Duviviera. Aktorka ponownie zagrała kobietę niewierną, lawirującą między kolejnymi kochankami. Tymczasem rodzima Columbia wyczuła duży zysk, jaki zaczęły przynosić filmy z Hayworth i zaprosiła ją do "Nigdy nie goń za bogactwem" (1941) Sydneya Landfilda. W tym filmie Rita wystąpiła u boku Freda Astaire'a, który właśnie rozstał się ze swoją dotychczasową "partnerką do tańca", Ginger Rogers. Produkcja odniosła duży sukces (fotos z tego filmu, przedstawiający Ritę w negliżu znalazł się na okładce "Life'u"), który próbowano z powodzeniem ponowić filmem "Moja najmilsza" (1942, reż.: William A. Seiter). Natomiast na planie kolejnego filmu "Moja dziewczyna Sal" (1942, reż.: Irving Cummings) Rita poznała Victora Mature, który to stał się powodem jej rozwodu z Judsonem.

"Modelka" (1944) Charlesa Vidora była wystawnym filmem, z nowoczesną choreografią, w którym Rita wystąpiła u boku z Gene'a Kelly. Film stał się dużym sukcesem, a krytyka okrzyknęła aktorkę niekwestionowaną królową musicalu.

W tym samym czasie w Hollywood swój sukces odnosił młody geniusz - Orson Welles. Gdy poznali się z Ritą, on był zachwycony jej urodą, a ona jego intelektem. W 1943 roku zawarli małżeństwo. Zanim Rita została matką i urodziła córeczkę, Rebeke, zdążyła zagrać w jeszcze jednym musicalu "Dziś, każdego wieczoru" (1945) Kinga Saville'a.

Jednak to w następnym roku zagrała w filmie, który uczynił z niej legendę. Rita wystąpiła obok Glenna Forda w czarnym filmie Charlesa Vidora "Gilda". Piękna, uwodzicielska kobieta o niejasnej przeszłości jest żoną właściciela kasyna gry w Buenos Aires, a byłą kochanką pracownika męża. Z tego filmu pochodzi już klasyczna scena, w której Rita śpiewając ściąga powoli długą, czarną rękawiczkę. Równocześnie premiera "Gildy" wymazała całkowicie wspomnienie o "pin-up girl", a wprowadziła do kina postać groźnej seks-bomby.

dokończenie

Nie ma plików w tym folderze