Reżyseria: Krzysztof Zanussi
Scenariusz: Krzysztof Zanussi
Zdjęcia: Sławomir Idziak
Muzyka: Wojciech Kilar
Obsada aktorska: Maja Komorowska (Emilia), Scott Wilson (Norman), Hanna Skarżanka (matka Emilii), Ewa Dałkowska (prostytutka Stella), Vadim Glovna (Niemiec, klient Stelli), Daniel Webb (David, kolega Normana), Zbigniew Zapasiewicz (ubek), Tadeusz Bradecki (tłumacz Normana), Jerzy Nowak (lekarz przy ekshumacji zwłok), Jerzy Stuhr (przewodnik Adzio), Halina Słonicka (śpiewaczka), Wiesław Michnikowski (ksiądz), Mirosław Gawęda, Halina Łabonarska (siostra przełożona Domu Opieki dla Dorosłych), Zofia Rysiówna (siostra tłumaczka), Gustaw Lutkiewicz (właściciel piekarni), Daria Trafankowska (dziewczyna wydająca jedzenie po koncercie), Janusz Gajos (szef szabrowników), Marek Kondrat (szabrownik "Malutki"), Marcin Troński (szabrownik "Pchełka"), Andrzej Żarnecki (oficer na koncercie), Wojciech Szostak, Paweł Unrug, Piotr Bikont, Richard Boulez, Michał Walczuk, Piotr Kozłowski, Marzena Tomaszewska-Glińska, Zofia Melechówna, Alina Rostkowska, Ewa Aleksiejczuk, Marek Bargiełowski (lekarz), Maciej Robakiewicz, Włodzimierz Musiał, Jerzy Moes (repatriant w pociągu), Andrzej Gawroński (esesman; nie występuje w czołówce)
Jest rok 1946 - małe miasteczko w pobliżu Zielonej Góry. Emilia, kobieta blisko czterdziestoletnia, mieszka tu od niedawna, wraz ze swoją schorowaną matką, w starym, zniszczonym i porzuconym przez wysiedlonych Niemców mieszkaniu. Ich najbliższą sąsiadką jest prostytutka Stella. Miasteczko jest wynędzniałe i opustoszałe, kobiety żyją w biedzie, którą Emilia próbuje przezwyciężyć sprzedając do jedynej miejskiej piekarni przyrządzane przez siebie ciasteczka. Jej pasją jest malarstwo. W każdej wolnej chwili maluje na kawałkach tektury słoneczne pejzaże i rodzajowe widoki. Do miasteczka przybywa amerykańska komisja wojskowa, której zadaniem jest odszukanie grobów pilotów angielskich i amerykańskich - więźniów jednego ze stalagów, zamordowanych przez hitlerowców i pochowanych w tych stronach. Kierowca jeepa jednego z członków komisji, Norman, przypadkowo poznaje Emilię, gdy ta - siedząc we wnętrzu jakiegoś zdezelowanego samochodu - maluje na tekturze swoje pejzaże. Kobieta fascynuje Normana od pierwszej chwili, jednak próby kontaktu rozbijają się o bariery językowe. Przy następnym, także przypadkowym spotkaniu, Emilia pozwala się podwieźć Normanowi do miasteczka. Pierwsza wizyta w domu Emilii prowadzi do pewnego zbliżenia. Kobieta nadal jest chłodna, natomiast jej matka traktuje Amerykanina z sympatią.