Reżyseria: Wojciech Żółtowski
Scenariusz: Jan Dobraczyński, Wojciech Żółtowski
Zdjęcia: Janusz Gauer
Muzyka: Andrzej Zarycki
Obsada aktorska: Bożena Adamek (Zofia), Wanda Łuczycka (ciotka Zofii), Magda Teresa Wójcik (Maria, współpracownica Zofii), Maria Zbyszewska (Celińska, gospodyni Zofii), Ewa Szykulska ("opiekunka" Ewy), Barbara Brylska (sąsiadka Zofii), Róża Chrabelska (Korngold, matka Ewy), Barbara Połomska (właścicielka kawiarni), Katarzyna Kurowska (Helga, dziewczyna w poczekalni stacji kolejowej), Zygmunt Malanowicz (kierownik referatu, szef Zofii), Ireneusz Kaskiewicz (dozorca Józef Marciniak), Janusz Paluszkiewicz (ksiądz), Henryk Bista (szmalcownik), Andrzej Róg (Żyd), Aleksandra Cezarska (Ewa), Wiktor Matuszewski (Marek, syn Zofii), Barbara Szymanowska, Piotr Augustyniak, Edward Bukowian, Janusz Dąbrowski, Emanuela Nikonorow, Eugeniusz Korczarowski (Niemiec), Sławomir Maciejewski (szpicel), Krzysztof Matuszewski, Włodzimierz Matuszak (oficer niemiecki), Dariusz Paczyński, Stefan Paska, Wojciech Pilarski (pastor Schmidt, współlokator Marii), Jerzy Rojek, Jerzy Tyczyński, Włodzimierz Tympalski, Andrzej Żółkiewski (oficer niemiecki), Jerzy Zass (Niemiec z psem przed poczekalnią stacji kolejowej)
Warszawa, rok 1943. W kościele odbywa się msza w intencji szczęśliwego powrotu z niewoli Pułku Ułanów Zasławskich. Wśród wiernych siedzi Zofia z synkiem Markiem, a nie opodal jej ciotka. Zofia dostrzega, jak ksiądz przekazuje ciotce gryps. Gdy wracają do domu, na jednej z ulic niemieccy żołnierze zmywają wodą ślady krwi. Na klatce schodowej Zofia mija się z sąsiadką, nieznajomą, która za chwilę wsiada do kierowanego przez niemieckiego oficera kabrioletu. W domu Zofia dyskutuje z ciotką na temat wartości podejmowania konspiracyjnego ryzyka. Sceptycznie odnosi się do motywów honorowych, którym hołduje ciotka, zaprzecza też, jakoby prawdą było, że Bóg czuwa nad losem człowieka Nazajutrz Zofia, zatrudniona w referacie opieki nad sierotami, udaje się do pracy tramwajem, z którego ktoś przerzuca paczkę przez mur do getta. Niemieccy żandarmi kontrolują dokumenty pasażerów. W pracy Zofia przeżywa chwile strachu, gdy Niemcy kontrolują kartoteki dzieci. Wracając do domu pomaga kobiecie, która wybiega z bramy getta i wskakuje na stopień tramwaju. Z wdzięczności kobieta ta, Róża Korngold zaprasza Zofię do cukierni i wypytuje o możliwość znalezienia dla swojej 10-letniej córki Ewy bezpiecznego schronienia na kilka dni. Zofia po namyśle godzi się wziąć dziecko do siebie, jednak kategorycznie odmawia przyjęcia jakiegokolwiek wynagrodzenia.