Reżyseria: Witold Lesiewicz
Scenariusz: Władysław Terlecki, Witold Lesiewicz
Zdjęcia: Czesław Świrta
Muzyka: Wojciech Kilar
Obsada: Ignacy Gogolewski (Bolesław II Śmiały), Jerzy Kaliszewski (Stanisław ze Szczepanowa , biskup krakowski), Maria Ciesielska (kochanka króla), Aleksandra Śląska (żona króla), Zdzisław Mrożewski (kanclerz Radosz), Kazimierz Opaliński (Bogumił, arcybiskup gnieźnieński), Henryk Bąk (rycerz przeciwny królowi), Lucjan Dytrych (członek poselstwa Rusinów), Maciej Englert (rycerz ze świty królewskiej), Kazimierz Meres (Sieciech , wojewoda), Krzysztof Machowski (rycerz ze świty królewskiej), Michał Pawlicki (książę Herman, brat Bolesława), Alicja Raciszówna (członkini poselstwa Rusinów), Mieczysław Voit (Otton z Tyńca), Jerzy Zelnik (rycerz ze świty królewskiej, morderca biskupa), Andrzej Zaorski (Grzegorz, rycerz ze świty królewskiej), Marian Cebulski (wysłannik starszyzny do braci - rycerzy ze świty królewskiej), Piotr Fronczewski (brat Adalbertus), Jerzy Goliński (ojciec Wawrzyniec), Teodor Gendera, Halina Gryglaszewska (mieszkanka osady), Ryszard Kotys (mężczyzna zabity w rzece), Czesław Lasota (kronikarz), Mieczysław Stoor (rycerz - zdradzony mąż zbiegły z Kijowa), Tadeusz Schmidt (rajca Damrot)
Wawel, rok 1079. Król Bolesław skazuje na śmierć dezerterów z drużyn, które wysłał na Ruś do dyspozycji kniazia Wsiewołoda. Część rady królewskiej, sprzeciwia się tak ostrej karze. Bolesław jest jednak nieustępliwy. Wie, że sojusz z Rusią jest konieczny, by skutecznie przeciwstawić się cesarzowi niemieckiemu. Na zamek przybywają posłowie z Kijowa. Jeden z nich został zabity na polskiej ziemi. Bolesław stara się wyjaśnić, kto zlecił zabójstwo Rusina. Cała ta sprawa jest dla niego dowodem istnienia silnej opozycji wobec prowadzonej przez niego polityki. Przeciwko Bolesławowi jest nawet jego małżonka, która nigdy nie znalazła szczęścia u jego boku. Będący publiczną tajemnicą romans króla z prostą dziewczyną był dla niej upokorzenim. Sprzyja więc spiskowcom i stara się o unieważnienie małżeństwa. Zwraca się o pomoc do biskupa Stanisława, który w obecności całego dworu grozi królowi klątwą za rozwiązły tryb życia. Bolesław otrzymuje kolejne informacje o spisku, rozkazuje uwięzić wojewodę Sieciecha, ale ten znajduje schronienie u biskupa Stanisława. Biskup rzuca klątwę na króla, który zostaje sam z kilkunastoma tylko żołnierzami. Kiedy tłum kamienuje dziewczynę, z którą żył Bolesław, król wydaje wyrok śmierci na biskupa i wysyła żołnierzy, by go ścięli. Zaraz po wykonaniu wyroku bramy zamku szturmuje wojsko Wratysława czeskiego i Henryka niemieckiego, wezwane przez spiskowców. Król zmuszony jest do ucieczki, przedziera się przez granicę na Węgry.