Swedenborg jasnowidz - mistyk

Inną fundamentalną zasadą filozofii Swedenborga jest teza o materialnym charakterze rzeczywistości duchowej. Ponieważ jednak ludzie opierają się na pozorach, uważają, że jedynie świat postrzegany zmysłami jest widzialny i materialny. Tymczasem jest on tylko ułudą, czyli osądem oka a nie umysłu, konkluzją wyciągniętą z pozoru rzeczy, a nie z jej istoty. „Miłość i Mądrość są zatem wielkimi rzeczywistościami duchowymi, są one istotnie Substancją i Formą”. Stąd każdy, kto myśli jasno i rozsądnie, widzi, że wszechświat nie został stworzony z niczego, gdyż niemożliwe jest, aby coś mogło powstać z niczego [...] Zatem stworzyć coś z niczego jest sprzecznością, a każda sprzeczność mierzy w światło prawdy [...]. Każdy, kto myśli jasno i rozsądnie, widzi również, że wszystko powstało z materii, która jest materią samą w sobie, jedynym pierwotnym bytem, pierwotnym Esse, z którego wszystko bierze swój początek i byt. Ponieważ jedynie Bóg jest substancją samą w sobie — pierwotnym Esse — zatem istnienie rzeczy nie może mieć innego źródła.

Wszechświat został zatem stworzony w Bogu i z Boga. Zarzucającym mu panteizm Swedenborg tłumaczył, że przecież stworzenie nie jest tożsame ze swym stworzycielem. Bóg jest bytem samym w sobie, rzeczy stworzone zaś są analogią, „odbiciem obrazu Boga w zwierciadle”, a nie bytem samym w sobie, choć stanowią twór tegoż, są skutkiem jego działania.

Wszystko, co istnieje w naturze, z ducha bierze swój początek i przez ducha [...]. Tak samo jest z naturą — jej istotą, mocą której istnieje, jest jej duchowy początek, ponieważ ten zawiera w sobie boskie Esse — boską moc stwarzania, działania i formowania. Natura i życie są to dwie różne rzeczy, natura bierze swój początek ze słońca ziemskiego, zaś życie — ze słońca duchowego.

Akt stworzenia nie był dla Swedenborga prostym aktem zapoczątkowania, lecz ciągłym, nieustannie trwającym działaniem. Każde nowe życie jest stwarzane na nowo, władza rozrodcza roślin i zwierząt jest po temu tylko środkiem.

Wszelkie życie pochodzi zatem ze świata duchowego, a każdy przedmiot materialny zawiera pierwiastek siły duchowej, czyli duszę, która go stwarza i utrzymuje. Stąd rzeczy duchowe i materialne pozostają do siebie w takim stosunku, jak przyczyna i skutek. Relacja ta jest podstawą doktryny Odpowiedniości. Świat naturalny jest obrazem, czyli odbiciem świata duchowego, a każdy przedmiot, fakt i zjawisko reprezentują pewną niematerialną ideę.

Układ, porządek i rozmaitość jednego świata odbija strukturę drugiego. Ogólnie rzecz biorąc, są trzy wielkie grupy, klasy umysłów w zależności od ich reagowania na wpływy Boga. Te trzy klasy odpowiadają trzem królestwom przyrody, a w świecie duchowym tworzą trzy odrębne niebiosa (niebiańskie, duchowe i naturalne), z trzema odpowiadającymi im piekłami. W granicach tych trzech stopni zawiera się tyle różnych typów, ile jest rodzajów zwierząt, roślin i minerałów w każdym z trzech wielkich królestw przyrody.

Człowiek po śmierci jest taki jak jego życie	Człowiek po śmierci posiada postać	Człowiek po śmierci posiada wszelkie zmysły
Drugi stan człowieka po śmierci	Każdy człowiek jest duchem	Nie tak trudno jest wieść życie kyóre prowadzi do nieba
Nikt do nieba nie przychodzi z bezpośredniego miłosierdzia	Pierwszy stan człowieka po śmierci	Przyjemności przemieniają się na odpowiednie rzeczy
Swiat duchów	Trzeci stan człowieka po śmierci	Wskrzeszenie człowieka

• Odtwórz folder
• Pobierz folder
• Zachomikuj folder