rafal_dabrowski5

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

widziany: 11.01.2020 17:53

84
21
4768
1949

6874 plików
10,26 GB

Ostatnio pobierane pliki

York - Mema I Tata.mp3

ziola.PDF

Kaszebscze - Note.mp3

ziola w wedliniarstwie.pdf

Bo pocałunek.mp3

Moj Tata Kupil Kleza.wav

Baby, placki i mazurki praktyczne przepisy pieczenia ....zip

Praktyczne przepisy pieczenia ciast świątecznych a mia....zip

LITWA_Chłodnik.jpg

Pasztet wołyński.jpg

Brzoza

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

37 KB
12 gru 13 0:44

cd.1]

Z kory brzozowej wycinano wkładki do butów jako „skutecznie wstrzymujące poty nóg i prędko od wyczerpania uwalniające”. Gotowana w wodzie kora była też skutecznym „dekoktem” przy febrze.
Obecnie, po dokładnym zbadaniu składu chemicznego poszczególnych części rośliny, w lecznictwie stosuje się przede wszystkim młode, jeszcze lepkie liście brzozowe (Folium Betulae), zbierane wiosną i suszone w miejscach przewiewnych i zacienionych lub w suszarniach ogrzewanych, w temperaturze nie przekraczającej 40°C. Niekiedy wczesną wiosną ze ściętych drzew pozyskuje się również korę (Cortex Betulae), pączki (Gemmae Betulae), które suszy się w podobny sposób.
Właściwości lecznicze tych części brzozy warunkuje obecność w nich flawonoidów, garbników katechinowych, związków trójterpenowych, olejku eterycznego, kwasów organicznych, a wśród nich kwasu askorbowego, czyli witaminy C oraz substancji żywicowych i soli mineralnych.
W warunkach domowych, łatwym do przygotowania i skutecznym środkiem moczopędnym jest odwar z brzozowych liści. Bierze się w tym celu łyżkę stołową liści, zalewa je szklanką wrzątku i gotuje przez kilka minut.
Po odcedzeniu pije się go dwa razy dziennie po pół szklanki między posiłkami.
W domu można również w prosty sposób przygotować wyciąg witaminowy ze zmielonych, świeżych liści. Zalewa się je przegotowaną wodą o temperaturze około 50°C i pozostawia na 6 godzin. Otrzymany w ten sposób wyciąg ma zielonawożółty kolor, gorzkawy smak i zawiera duże ilości witaminy C.
Liście brzozy znajdują również zastosowanie w kosmetyce. Z soku ze świeżych liści i alkoholu wytwarza się tzw. wodę brzozową zapobiegającą wypadaniu i przetłuszczaniu się włosów oraz likwidującą łupież. Ponadto nadaje ona włosom połysk i elastyczność. Podobne działanie mają również szampony brzozowe.
W celu oczyszczenia i regeneracji skóry, a także usunięcia plam spowodowanych niewłaściwym rozłożeniem pigmentu zaleca się kąpiele z dodatkiem naparu z liści brzozowych.
Również przy oparzeniach i otarciach skóry bardzo pomocne są okłady ze świeżych liści. Sok z liści brzozowych leczy natomiast trądzik i wybiela piegi.
Napar ze świeżych, jeszcze lepkich listków brzozowych zebranych wczesną wiosną skutecznie pomaga w zwalczaniu niewłaściwie rozkładającej się podskórnej tkanki tłuszczowej (cellulitis).
W lecznictwie weterynaryjnym sproszkowanym węglem z drewna brzozowego leczy się biegunkę u drobiu, a napar z liści podaje się zwierzętom gospodarskim przy schorzeniach nerek i dróg moczowych.
Dziegieć brzozowy, podawany po łyżce stołowej dziennie jest dobrym środkiem antyseptycznym i przeciwpasożytniczym. W celu odstraszania owadów smarowano nim dawniej otwarte rany u zwierząt domowych. Przy niektórych chorobach skórnych zwierząt stosuje się również wysuszające kompresy z odwaru z kory i liści brzozy.
Gałązki brzozy służą także do odpromieniania pomieszczeń, gdyż wysyłają do atmosfery promienie ujemne, korzystne dla człowieka, a rozkładane pod łóżkiem ułatwiają wypoczynek i zapewniają zdrowy, spokojny sen.

cd.2]

zachomikowany

37 KB
12 gru 13 0:44

brzoza(1).jpg

Brzoza

Wszyscy poddajemy się urokowi brzozowych zagajników i lasów przetykanych ich bielą. To bardzo odporne na mrozy drzewo północy rośnie na naszej półkuli w około czterdziestu gatunkach, a w Polsce – w siedmiu.
Dwa najczęściej spotykane to – brzoza brodawkowata (Betula verrucosa) o zwisających gałązkach, z których najmłodsze pokrywają kropelki żywicy – „brodawki” i brzoza omszona (Betula pubescens), o grubszym, znacznie ciemniejszym pniu. Jej okrągławe listki i młode gałązki pokrywa dość gęsty meszek.
Od wieków brzoza była symbolem Matki Ziemi. Reprezentowała siłę płodności, rozwoju, wzrostu i uzdrawiania. Uważano ją za drzewo zdolne do opieki nad innymi, a medytacje prowadzone w gajach brzozowych miały ułatwiać porozumiewanie się z bóstwami. Indianie amerykańscy wierzyli, że brzoza jest nośnikiem energii wsparcia i pokrzepienia. Celtowie uważali ją natomiast za drzewo ułatwiające realizację nowych projektów, a obchodzony przez nich uroczyście miesiąc brzozy następował bezpośrednio po celtyckim Nowym Roku.
Białą korę brzozy łatwo zauważyć i nawet w bardzo gęstym lesie wyróżnia się ona jako biały znak. Wierzono więc, że wskazuje ona drogę do godnego celu i określa nowy etap w życiu.
U Słowian brzoza była najczęściej zwiastunką wiosny. Chroniła także od czarów i uroków, przynosząc ludziom szczęście i powodzenie, a z jej gałązek wyrabiano najczulsze „różdżki”.
W niektórych krajach słowiańskich na zewnętrznych, białych płatkach brzozowej kory robiono różne zapiski, a jej gałązek używano przy obrzędach religijnych, np. do dekoracji chat i ołtarzy na Zielone Święta i w Boże Ciało.
Bydło na pierwszy wiosenny wypas zaganiano brzozowymi witkami, uważano bowiem, że wtedy krowy będą zdrowe i dadzą więcej mleka.
W dawnej Polsce brzoza miała również wszechstronne zastosowanie w lecznictwie. Używano w tym celu pączków, liści, kory, soku brzozowego, a także charakterystycznych narośli na drzewach – huby, nazywanej niekiedy czyrem. Brzozą leczono choroby stawów, odleżyny, oparzenia i otarcia skóry.
Stosowano ją w postaci kompresów oraz do sporządzania różnego rodzaju maści (np. liście ucierano z sadłem przeciwko liszajom i świerzbowi). Balsamami i nalewkami spirytusowymi na pączkach leczono przeziębienia i reumatyzm.
Wysoko niegdyś cenionym napojem wzmacniającym i czyszczącym krew był sok brzozowy, czyli oskoła nazywana także brzozownikiem. Pozyskiwano go z drzew starszych, przynajmniej dziesięcioletnich od południowej strony pnia.
W tym celu wiercono specjalne otwory, w które wtykano metalowe rurki, a pod drzewem podstawiano naczynie. Zabiegu tego dokonywano wyłącznie na drzewach przeznaczonych do wyrębu. Picie tego soku zalecano szczególnie przy złej przemianie materii (od 3 do 5 szklanek dziennie), a także przy reumatyzmie, chorych nerkach i egzemie. Fermentując go, uzyskiwano smaczne piwo i wino oraz leczniczy ocet.
Z kory brzozowej wytwarzano również dziegieć używany zarówno do wewnątrz, jak i zewnętrznie przeciw glistom, kleszczom i wszom. Leczono nim choroby skórne m.in. grzybice, egzemy i liszaje.

cd.1]

zachomikowany

32 KB
12 gru 13 0:44

brzoza(2).jpg

cd.2]
Na pniach brzóz pasożytuje grzyb włóknouszek ukośny (Inonotus obliquus) nazywany często hubą brzozową. W celach leczniczych wykorzystuje się tzw. niedoskonałe stadium rozwoju tego grzyba, czyli dość duże narośla pozyskiwane w dowolnej porze roku, najlepiej jednak zimą i wczesną wiosną.

Wykryto w nich specyficzne związki trójterpenowe, pod względem budowy chemicznej zbliżone do glikokortykoidów kory nadnerczy (tzw. kwasy poliporenowe A, B, i C), a także fitosterole, kwasy tłuszczowe i inne substancje.

Związki te działają wzmacniająco i przeciwbakteryjnie zwiększając jednocześnie ogólną odporność organizmu. Stwierdzono niedawno, że pobudzają one wytwarzanie interferonu – silnej substancji przeciwwirusowej obecnej w organizmach ludzkich i zwierzęcych. Wyniki wielu przeprowadzonych badań wskazują, że wyciągi z tego grzyba mogą hamować rozwój chorób nowotworowych oraz infekcji wirusowych.

Według doświadczeń lecznictwa ludowego najskuteczniejszy jest wodny wyciąg z huby. W tym celu zalewa się ją wrzątkiem i pozostawia na 4 godziny po czym odcedza się i ponownie zalewa wrzątkiem na dalsze 48 godzin.

W gotowym wyciągu stosunek masy huby do masy wody powinien wynosić jak 1:5. Podaje się go chorym trzy razy dziennie po szklance. Można również przyrządzać z huby wyciąg alkoholowy, ale podobno działa on znacznie słabiej.

Teresa Lewkowicz-Mosiej

zachomikowany

65 KB
12 gru 13 0:44

foto_oskola_czyli_sok_z_brzozy_wlasciwosci_i_dzial anie.jpg

Huba brzozowa na raka?
Na pniach, często powalonych drzew brzozowych pojawiają się grzyby (huba brzozowa lub huba modrzewiowa) o szaro-czarnym kolorze. Płyn z nich pozyskiwany jest rozcieńczany z wodą podawany chorym z nowotworami polepsza ich samopoczucie. Istnieją teorie, że jest w stanie złagodzić stadium nowotworowe, a nawet cofnąć chorobę. Niestety na to nie ma naukowych dowodów.

zachomikowany

42 KB
12 gru 13 0:44

brzoza(3).jpg

Zdrowy spacer po lesie
O tym, że spacerowanie jest zdrowe nie trzeba chyba nikomu przypominać. Większość z nas lubimy po ciężkim dniu w pracy wyjść choćby na krótki spacer, by dotlenić organizm, odetchnąć świeżym powietrzem i przede wszystkim się odstresować. Okazuje się jednak, że najzdrowsze jest spacerowanie po lesie!
Zapach drzew i w koło zielono- to pierwsze skojarzenia kiedy na myśl przywodzimy widok lasu. Jest to nie tylko miejsce, w które jeździmy na grzyby, czy aby miło spędzić czas w gronie rodzinnym. Wielu ludzi do lasu wybiera się po zdrowie.
Być może przypominasz sobie, jak kiedyś wędrując po lesie, udało ci się zauważyć kogoś, kto obejmuje rękoma pień brzozy. Pierwsze skojarzenie może faktycznie wywoływać u nas śmiech. Jednak po dłuższym zastanowieniu dochodzimy do wniosku, że może faktycznie są jakieś właściwości drzew, o których nie mamy pojęcia.
Zacznijmy od tego, że nie tylko wspomniane brzozy mają dla nas zbawienny wpływ. Sam spacer pomiędzy drzewami pomaga nam się wyciszyć, uspokoić i osiągnąć równowagę duchową. Badacze udowodnili, że wystarczy nam jedynie 20 minut spokojnego spaceru po lesie, by poziom nagromadzonego w naszym organizmie stresu obniżył się aż o 14 procent.
Jednym z najlepiej wpływających na nas drzew są jednak wspomniane już brzozy. Są nie tylko naturalnym źródłem i zbiornikiem tlenu i wody. Zatrzymują także bakterie i uniemożliwiają ich rozprzestrzenienie w organizmie człowieka. Wytwarzają ujemne pola energetyczne co przyczynia się do poprawy nastroju. Podczas dotyku brzozy jesteśmy w stanie zniwelować dodatnie elektrony, które przyczyniają się do występowania chorób krążenia, niewydolności układów pokarmowego i moczowego. Ponadto możemy pozbyć się migreny, bólów głowy, reumatycznych i mięśniowych.
Warto także pamiętać o tym, że właściwości brzozy docenili już nasi przodkowie. Niegdyś wykorzystywali jej liście na odleżyny, oparzenia czy otarcia skóry. Przygotowywali z brzozy również nalewki, które zwalczały przeziębienia i reumatyzm. Doceniono również walory soku z brzozy, który posiada działanie ogólnie wzmacniające. Dzisiaj sok z liści brzozy stosuje się m.in. podczas produkcji wyrobów kosmetycznych. Co ciekawe przyczynia się on do zapobiegania wypadaniu i przetłuszczaniu się włosów, a także ma działanie przeciwłupieżowe.

Autor: Natalia Tyszka

zachomikowany