Henryk Pająk - Dwa pogrzeby, jeden wstyd.pdf

Henryk Pająk (ur. 15 lutego 1937 w Skarżysku-Kamiennej) – polski pisarz, prozaik, publicysta, wydawca.
Pochodzi z rodziny chłopskiej. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Po studiach krótko pracował jako nauczyciel gimnazjalny, potem dziennikarz rolny w prasie lubelskiej.Twórczość artystyczną zaczynał od poezji. W 1959 był współzałożycielem lubelskiej grupy poetyckiej "Prom", działającej do 1964. W 1960 wraz z innymi członkami grupy należał do kolegium redakcyjnego "Biuletynu Młodego Twórcy". Publikował wraz z nimi również w czasopiśmie "Kamena". W 1962 jego wiersze ukazały się zbiorze poezji pt. "Prom", wydanym przez Wydawnictwo Lubelskie. Często uczestniczył w spotkaniach autorskich dla młodzieży i robotników. Wydał dwa własne tomy poezji. Jeden z nich nosi tytuł Zanim powrócę (1965). W tomiku "Amen" (1993) zamieścił wybór wierszy z lat 1960-1993.
Twórczość prozatorską rozpoczął od beletryzacji pamiętnika Henryka Cybulskiego, przywódcy samoobrony ludności polskiej przed Ukraińcami z UPA na Wołyniu – "Czerwone noce" (1967, 1969, 1974, 1977, 1990). Później z tej samej tematyki napisał powieść "Los" (1969), w której zbeletryzował walki grupy żołnierzy Wołyńskiej 27 Dywizji AK.
Od stycznia 1989 do 1995 był prezesem lubelskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Opublikował kilka książek w odcinkach prasowych.
Był członkiem PZPR. Wystąpił z niej natychmiast po wybuchu stanu wojennego. Od 1985 jest rencistą.
Na początku lat 90. założył w Lublinie własne wydawnictwo "Retro". Publikuje w nim książki swojego autorstwa oraz opracowania innych autorów piszących o zbliżonej tematyce, np. płk. Stanisława Żochowskiego z Australii, byłego szefa Sztabu Narodowych Sił Zbrojnych. Na początku lat 90. wydał 3 tomy tajnych dokumentów UB-SB: "Informator o nielegalnych antypaństwowych organizacjach i bandach zbrojnych działających w Polsce Ludowej w latach 1944-1956", (1993); "Informator o osobach skazanych za szpiegostwo w latach 1944-1984", (1994); "Straceni w polskich więzieniach 1944-1956", (1994). Napisał do nich przedmowy. Był za te publikacje kilkakrotnie przesłuchiwany przez UOP.
Kilkakrotnie wzywano go do prokuratury, w celu złożenia wyjaśnień w sprawie oskarżeń o szkalowanie Żydów i „nawoływanie do waśni na tle narodowościowym i etnicznym”, np. w związku z publikacją książek "Strach być Polakiem" (1997) oraz "Żydowskie oblężenie Oświęcimia" (1999).