Tomkins, Dwudziesta rocznica zsekwencjonowania ludzkiego genomu — idea śmieciowego DNA trafia na śmietnik

JEFFREY P. TOMKINS, Ph.D.
Dwudziesta rocznica zsekwencjonowania ludzkiego genomu — idea śmieciowego DNA trafia na śmietnik [*]

Pierwsze szkice sekwencji całego ludzkiego genomu ogłoszono w 2001 r. (jedno badanie wykonano w sektorze prywatnym, a drugie –w sektorze publicznym). [1] Od tego czasu prowadzono w wielu krajach intensywne badania. Ujawniły one mnóstwo szczegółów, które zaprzeczyły pierwotnym błędnym koncepcjom ewolucyjnym. [2] Najważniejsze odkrycie doprowadziło do obalenia fałszywego ewolucyjnego paradygmatu „śmieciowego DNA”. Wyłonił się nowy model wszechobecnej funkcjonalności i wzajemnych powiązań. Jesteśmy w początkowej fazie ujawniania tej, wydawałoby się, nieskończonej złożoności. Jest to niewygodny dla ewolucjonistów fakt, który wskazuje bezpośrednio na wszechmocnego Stwórcę.

Niedawny artykuł reklamowany na okładce czasopisma Nature streścił wyniki badań ostatnich 20 lat od chwili, gdy do prasy trafiły pierwsze publikacje przedstawiające zsekwencjonowany ludzki genom. [3] Gdy zakończono pierwszą fazę badań w 2001 roku, ustalono, że genom zawierał około 25 000 genów kodujących białka i że segmenty kodujące tych genów stanowiły tylko około 2% całkowitej sekwencji DNA. Wielu ewolucjonistów znalazło w tych wstępnych raportach potwierdzenie swoich poglądów. Teoria ewolucji przewidywała bowiem, że rozległe obszary ludzkiego genomu powinny znajdować się w ewolucyjnej otchłani (nazywano je „śmieciowym DNA”). Z tych rzekomo niefunkcjonalnych rejonów DNA miały następnie losowo wypływać nowe geny, by przyroda mogła je w jakiś magiczny sposób selekcjonować. [4] Nie trzeba dodawać, że ta błędna ewolucyjna spekulacja cieszyła się tylko krótkotrwałym powodzeniem.

Od 2001 roku liczne projekty badawcze wykazały, że te niezbadane i tajemnicze regiony ludzkiego genomu wcale nie były wypełnione śmieciami. Raczej okazały się one niezbędne do życia i zdrowia człowieka. W części wspomnianego nowego artykułu w Nature zatytułowanej „Not Junk” („To nie są śmieci”) autorzy piszą tak:

„Po pierwszej realizacji projektu HGP [human genome project, projekt genomu ludzkiego] pojawiły się liczne odkrycia fragmentów DNA, które nie kodowały białek. Jak dotąd jest pięć razy więcej tych odkryć, niż tych, które dotyczą genów kodujących białka. I nie widać, by to zjawisko ulegało spowolnieniu”.

Napisali również:

„W dużej mierze dzięki HGP ocenia się obecnie, że większość funkcjonalnych sekwencji w ludzkim genomie nie koduje białek. Zamiast tego elementy takie jak długie niekodujące RNA, promotory, wzmacniacze transkrypcji i liczne fragmenty regulujące działanie genów współdziałają harmonijnie, by nadać genomowi życie”.

Oto w punktach główne osiągnięcia ostatnich 20 lat badań nad ludzkim genomem:

1) Ludzki genom jest magazynem wypełnionym przez ważne informacje i fakt ten zaprzecza koncepcji śmieciowego DNA.

2) Geny kodujące białka są przeważnie podstawowym zestawem instrukcji w złożonej i większej regulującej sekwencji DNA.

3) Istnieje znacznie więcej genów (w porównaniu z genami kodującymi białka), które kodują funkcjonalne cząsteczki RNA, niewykorzystywane do wytwarzania białek, ale wykonujące inne zadania w komórce.

4) W ludzkim genomie istnieje ogromna liczba przełączników regulacyjnych i fragmentów kontrolnych, które zawiadują funkcjonowaniem genomu.

Niezwykle złożony projekt widoczny w całym ludzkim genomie jest dokładnie tym, co czytamy w Biblii. Ostatecznie Pismo Święte tak mówi w Psalmie 139:14: „Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę”.

Przypisy:

[*] Oryginał: Jeffrey P. Tomkins, „Human Genome 20th Anniversary – Junk DNA Hits the Trash”, April 12, 2021, Z jęz. ang. tłum. Mieczysław Pajewski.

[1] Por. J. Craig Venter et al., „The Sequence of the Human Genome”, Science 2001, vol. 291, no. 5507, s. 1304–1351, International Human Sequencing Consortium, „Initial Sequencing and Analysis of the Human Genome”, Nature 2001, vol. 409, s. 860–921,

[2] Por. Alexander J. Gates, Deisy Morselli Gysi, Manolis Kellis, and Albert– László Barabási, „A health of Discovery built on the Human Genome Project – by the numbers”, Nature 11 February 2021, vol. 590, s. 212–215,

[3] Tamże.

[4] Por. Jeffrey P. Tomkins, Ph.D., „Evolutionary Clock Futility”, Acts & Facts 2017, vol. 46, no. 3, s. 16, Jeffrey P. Tomkins, and Jerry Bergman, „Evolutionary molecular genetic clocks—a perpetual exercise in futility and failure”, Journal of Creation 2015, vol. 29, no. 2, s. 26-35,

Nie ma plików w tym folderze