David Hewson - Dochodzenie 2.pdf

Dawno temu Harry Kwist był niezłym bokserem. Miał na koncie sporo sukcesów. Jednak obecnie zajmuje się głównie piciem (w ciągu dnia) i ściąganiem długów (w nocy). Obraca się wśród drobnych złodziejaszków, dziwek i alfonsów, a w jego łóżku lądują zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Jego świat wali się nagle w gruzy, gdy którejś paskudnej, grudniowej nocy Kwist odwiedza dłużnika nazwiskiem Zetterberg. Tej samej nocy Zettenberg zostaje zamordowany, a Kwist staje się głównym podejrzanym. W poszukiwaniu jedynej osoby, która może oczyścić go z zarzutów, Harry zagląda do melin i slumsów, do eleganckich hoteli i ekskluzywnych nocnych klubów. Staje twarzą w twarz z mordercami i arystokratami. Znów musi stanąć do walki — ale tym razem stawka jest wysoka jak nigdy przedtem. Trzymasz w ręku pierwszy tom trylogii o Harrym Kwiście. Akcja tej intrygującej, mrocznej powieści toczy się wśród ciemnych zaułków Sztokholmu lat 30. XX wieku, w czasach, gdy kryzys gospodarczy uderza w Szwecję z całą swoją siłą. To historia pełna brutalnej przemocy, bez niedomówień. Wątek tajemniczego morderstwa powoli snuje się wśród sugestywnych obrazów brudnego i zatłoczonego miasta, rządzącego się prawem bezprawia . Napięcie i groza będą Ci towarzyszyć od pierwszej do ostatniej strony tej opowieści...

Do paskudnego bloku na Bródnie wprowadza się dwoje młodych ludzi, świeżo poślubieni Agnieszka i Robert, którzy przyjechali do stolicy z prowincji, by zacząć lepsze życie. Ich pierwszy dzień w nowym miejscu nie zaczyna się jednak zbyt dobrze: na zalanej krwią klatce schodowej leży człowiek bez głowy... Ale to dopiero początek koszmaru. Groza narasta, aż w końcu blok dosłownie zamyka się, więżąc wewnątrz bezradnych mieszkańców. Czy to tylko zbiorowa histeria, czy też działa ciążąca na tym miejscu klątwa? Zagadkę usiłuje rozwikłać trójka bohaterów: Agnieszka, której mąż ulega mrocznym siłom czającym się w bloku, dziennikarz alkoholik Wiktor, który zmaga się z własną traumatyczną przeszłością, i skłócony z rodzicami maturzysta Kamil. Czego dowiedzą się o strasznym domu i o samych sobie? Powieść Zygmunta Miłoszewskiego pełna jest demonicznych postaci i grozy czającej się tuż pod powierzchnią banalnej rzeczywistości. Przewrotny niczym u Bułhakowa czarny humor, starannie budowana atmosfera, żywe tempo, doskonałe obserwacje z życia osiedlowej społeczności sprawiają, że Domofon łączy w sobie cechy horroru, nastrojowej opowieści grozy i barwnej powieści obyczajowej. Porcja doskonałej lektury.

Arcydzieło literatury światowej! Powieść na tyle uniwersalna, że stała się światowym bestsellerem 20 lat po śmierci autora! William Stoner urodził się u schyłku XIX wieku w ubogiej rodzinie z Missouri. Wysłany do stanowego uniwersytetu, by studiować agronomię, miast tego zakochuje się w angielskiej literaturze i wsiąka w akademickie życie, tak odmienne od dotychczasowej jałowości. Jednak to tylko chwilowy uśmiech losu. Z biegiem lat Stoner doświadcza szeregu rozczarowań: małżeństwo z „odpowiednią” familią odgradza go od własnych rodziców, jego kariera staje się dokuczliwa, żona i córka oddalają się od niego, a doświadczenie ożywczej miłości kończy się groźbą skandalu. Zagłębiający się w sobie profesor Stoner odkrywa stoicki spokój przodków i konfrontuje się z konieczną samotnością. Błyskotliwa i głęboko poruszająca powieść Johna Williamsa to dzieło znakomitego stanu umysłu. William Stoner wyłania się z niego nie tylko jako archetyp Amerykanina, ale także jako nieprawdopodobnie egzystencjalny bohater.

Najlepszy (przynajmniej na ów czas) napoleonista świata używa alegorii gry karcianej, aby pokazać kilkuletnią partię, jaką stoczyli ze sobą „Mały Kapral” i jego wielki wróg – car Aleksander. Poker to nieprzypadkowa przenośnia; jakże często słyszymy o politycznym pokerze – grze pełnej bluffów, uników, wyrachowania, ale i prostego łutu szczęścia. Taką rozgrywkę, w całej jej pełni – od siłowych realiów wojen, po psychologiczne uwarunkowania protagonistów - śledzimy dzięki powieści. A, o czym wiedzą ci, którzy przegrali już wszystko kilka razy, poker wciąga; jeśli brydż to gra królewska, to właśnie poker jest cesarską.