11.22

Komisarz Hektor Cichy, młody wdowiec, zatapiający się w nałogu i tragicznych wspomnieniach, zaczyna prowadzić śledztwo.

Obsesyjnie angażuje się w rozwiązanie tajemnicy zabójstwa popularnego reżysera. Wie, kto jest sprawcą zbrodni, jednak jego instynkt policyjny zostaje przyćmiony przez emocje. Czy postąpi zgodnie z prawem? Czy da się pochłonąć sile, która go zniszczy?

Pozorny spokój panujący w budynku stojącym w eleganckiej dzielnicy Walencji zostaje zmącony nagłą śmiercią jednego z sąsiadów, Enriquego Ginera.
Ignacio, psychiatra mieszkający na najwyższym piętrze, zauważa w noc śmierci sąsiada, że ktoś ukradł mu bloczek recept. Violeta, sąsiadka z trzeciego piętra, zaalarmowana dziwnymi wydarzeniami, zaczyna przyglądać się uważnie życiu mieszkańców budynku: wdowy próbującej po trupach osiągnąć swoje cele i jej samotnego czterdziestoczteroletniego syna; atrakcyjnego rozwodnika; kobiety zdominowanej i doprowadzonej do szaleństwa przez swojego perfidnego męża; idealnego małżeństwa, rodziców czworga idealnych dzieci, i antypatycznej wdowy po zamordowanym.
Z pomocą Ignacia i bystrej dozorczyni Violeta odkryje, że nic nie jest tym, czym się wydaje, i powoli zagłębi się w plątaninę kłamstw, a jej śledztwo doprowadzi ją do momentu, kiedy zacznie się bać o własne życie.

W niewielkim mieście dochodzi do morderstwa młodej bizneswoman i okaleczenia córki przewodniczącego Rady Miasta. Obie kobiety zostają pozbawione skóry. Podczas gdy wydział kryminalny powiatowej jednostki działa pod odgórnymi naciskami i presją czasu, podkomisarz Jan Berent wraca do sprawy sprzed trzydziestu lat, którą prowadził jego ojciec. Czy to możliwe, że po takim czasie ponownie pojawił się Garbarz, jeden z najsłynniejszych seryjnych morderców? A może właśnie doczekał się następcy? Rozwiązanie śledztwa przyniesie coś więcej niż poznanie nazwiska sprawcy. Podkomisarz będzie musiał dokonać moralnego wyboru i odpowiedzieć na pytanie – gdzie leży granica między zemstą a sprawiedliwością?

Czy prawda w ogóle istnieje?
Słynny agent literacki Peter Katz otrzymuje fragment książki, która wciąga go od pierwszej strony. Jej autor, Richard Flynn, wspomina czasy studiów, podczas których był blisko związany ze znanym wykładowcą. Tuż przed Bożym Narodzeniem 1987 roku profesor został zamordowany we własnym domu, a zabójcy nigdy nie odnaleziono. Katz jest przekonany, że autor chce w książce wskazać mordercę albo… przyznać się do winy.
Jednak zanim Katz dotrze do Flynna, ten umrze w szpitalu, nie pozostawiając żadnej informacji o manuskrypcie. Agent obsesyjnie pragnie dowiedzieć się, co zaszło tamtej nocy w domu profesora, zatrudnia więc dziennikarza śledczego. Kellerowi udaje się odnaleźć świadków i detektywa odpowiedzialnego za prowadzenie śledztwa 25 lat temu, u którego właśnie zdiagnozowano Alzheimera. Ale ich wspomnienia mają niewiele wspólnego z wersją przedstawioną w książce Flynna…

George O’Malley, pracownik Archiwum Narodowego Wielkiej Brytanii, odlicza miesiące do emerytury. Wie już jednak, że ostatnie tygodnie w pracy będą bardzo intensywne. Jego przełożeni oczekują, że jeszcze przed odejściem rozpocznie inwentaryzację dokumentów pochodzących z pierwszych lat po drugiej wojnie światowej. Wśród regałów pełnych starych faktur i nikomu niepotrzebnych papierzysk znajduje tajemnicze kufry należące do Billa Bentincka, ambasadora Jej Królewskiej Mości Polsce w latach 1945–1947. Ich zawartość prowokuje mnóstwo pytań, na które nie ma jednak odpowiedzi. W kufrach znajdują się przede wszystkim oprawione w skórę księgi i teki pełne dokumentów. O’Malley szybko orientuje się, że ma do czynienia z rodzinnym archiwum, którego ostatnią właścicielką była hrabina Elżbieta Radecka-Mikuliczowa. Jej spadkobierczynią jest mieszkająca w podszczecińskim Dalewie Anna Fleming. Ona i jej wnuczka Karen próbują odszyfrować tajemniczy testament hrabiny.

Zawrotne tempo, intrygujący bohaterowie i nagłe zwroty akcji!

Współczesna Polska. Tajemnicze i nagłe zabójstwo młodej rehabilitantki, dziewczyny leczonego w pod Krakowem ukraińskiego żołnierza. Weteran ucieka z miejsca zbrodni.

Jego tropem rusza Konrad Wigler, szef specjalnego zespołu kontrwywiadu. To wybitny specjalista, który ma jednak bardzo niewiele czasu. Z każdą godziną sprawa coraz bardziej się komplikuje i staje się brutalną rozgrywką.

Najnowsza powieść autora Quadiry wciąga od pierwszej do ostatniej strony.

Maja Petersen popełnia samobójstwo w swoje 60. urodziny. Śmierć kobiety prowadzi do wznowienia nierozwiązanej sprawy z 1988 roku, tamto dochodzenie połączyło Marcusa Jacobsena z detektywem Carlem Mørckiem. Sprawa Mai rzuca światło na dziwaczną i pełną symboli sekwencję zejść śmiertelnych, które przez lata uznawane były za wypadki lub samobójstwa. Przez trzy dekady przebiegły zabójcy, który starannie i precyzyjnie wybierał ofiary i czas śmierci, pozostaje nieuchwytny.
Gdy na świecie szaleje koronawirus, w Carl i reszta Departamentu Q boryka się z gmatwaniną makabrycznych spraw. Rose, Assad, Gordon i Carl walczą zaciekle, by ustalić między nimi związek, zanim będzie za późno. Ekipa zostaje wystawiona na trudną próbę, gdy próbują powstrzymać szalonego i bezwzględnego zabójcę przed zrealizowaniem chorego planu, przez który życie mogą stracić kolejni ludzie.

Czy szczątki kobiety w walizce to ciało poszukiwanej od roku Klaudii Janus?
Na drodze niedaleko Ełku znaleziono elegancką walizkę. W środku były poćwiartowane zwłoki kobiety i złoty łańcuszek z listkiem. W wykryciu sprawców tej ponurej zbrodni ełckiej policji nie wesprze tym razem Hubert Meyer (sam czeka na rozprawę w katowickim areszcie śledczym). Jego podwładny Grzegorz Kaczmarek musi radzić sobie sam. Jedzie do Ełku, gdzie niemal rok temu zaginęła Klaudia Janus, atrakcyjna młoda kobieta.
Aspirant próbuje ustalić, czy to jej ciało znaleziono w walizce, kto dopuścił się morderstwa i profanacji zwłok. Rozmowy z rodziną zaginionej nie zbliżają go jednak wcale do rozwiązania zagadki. Niewiele daje rozpytywanie miejscowych. A podejrzanych jest wręcz nadmiar – ojciec zaginionej, jego syn, trzy córki, żony – była i obecna, mąż Klaudii, tajemniczy biznesmen – kochanek szefowej policji, narzeczona brata zaginionej…

Od „Daj, ać ja pobruszę...” do „No to frugo”. Najbardziej błyskotliwy specjalista od polszczyzny o pięćsetce najbłyskotliwszych, najniezwyklejszych, najważniejszych polskich zdań.
Jerzy Bralczyk nie tylko zebrał zdania, które najsilniej istnieją w świadomości Polaków, ale też z ich pomocą stworzył niezwykłą opowieść o polskiej mentalności, która odbija się w tym, jak mówimy na co dzień i od święta. Są tu literackie cytaty (z Mickiewicza, Sienkiewicza, Słowackiego, Wyspiańskiego, Konopnickiej, Tuwima, Kofty, Osieckiej i Młynarskiego), zdania wielkich Polaków (od Jagiełły i „Mieczów ci u nas dostatek...” do „Czuj się odwołany” Wałęsy), codzienne powiedzenia, zawołania kibiców i reklamowe hasła, które zrobiły zawrotną karierę w języku potocznym. Każde z nich opatrzone brawurowym, ale też wnikliwym komentarzem opowiadającym o genezie i zmiennych losach najsłynniejszych polskich zdań.

To miał być spokojny, rodzinny wypad na ryby, okazja do rozmowy matki i córki. Niespodziewanie jednak wyjazd przeobraził się w koszmar, który odmienił ich życie na zawsze.
Połów nie był zbyt udany, w sieć wplątała się jedynie stara, zepsuta lalka. Po latach w oceanie lalka przypomina przerażającą kukłę i matka w pierwszym odruchu chce ją wyrzucić, ale ulega błaganiom córki. Ten prosty akt dobroci okazuje się fatalny w skutkach. Tego samego wieczoru Dísa zamieszcza w mediach społecznościowych zdjęcie lalki. Rano kobieta zostaje znaleziona martwa, a lalka znika.
Po kilku latach od tamtych wydarzeń na tych samych wodach jednostka policji, w której pracuje detektyw Huldar, odnajduje ludzkie szczątki. Identyfikacja fragmentów szkieletu okazuje się trudniejsza, niż ktokolwiek mógł przypuszczać, a wokół znaleziska z każdym dniem narasta coraz więcej pytań.

Mroczna, pełna napięcia opowieść o osamotnieniu, strachu, nadziei i sieci kłamstw, z której nie sposób się wyplątać.
W jednym z łódzkich parków znaleziono truchła psów. Pod nimi zostaje odkryte ciało zaginionego przed tygodniem małego chłopca. Świadkiem makabrycznego odkrycia jest Malwina Król.
Tego samego dnia okazuje się, że z domu dziecka, w którym pracuje, zniknął jeden z wychowanków, dziewięcioletni Marcin. Chłopiec pobiegł za uciekającym psem i już nie wrócił.
Policja nie łączy obu tych spraw, do momentu, kiedy do śledczych z Łodzi zgłasza się komisarz z Gdańska. Twierdzi, że przed trzema laty doszło na plaży do identycznego morderstwa. Sprawy nigdy nie wyjaśniono. Zakopane na wydmie dziecko zostało uduszone, a na jego szyi odkryto takie same ślady, jak na zwłokach małego chłopca z parku...